Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Τετάρτη, ώρα 7:15 το πρωί.
Πρώτα ανέβηκα στον όροφο, όπου για ένα (ολόκληρο) λεπτό κανείς δεν έδωσε σημεία ζωής, οπότε, επειδή βιαζόμουν, έφυγα για να κατέβω στο διπλανό ημιυπόγειο. Στο σαλονάκι ακουγόνταν το ίδιο τραγούδι (το "Λίγο ακόμα"), αλλά σ' αντίθεση με την εργαζόμενη του οροφομπουρδέλου, η Νικόλ βρισκόνταν εκεί, «Γεια σας! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, από πάνω, από κάτω και ισπανικό!». Επρόκειτο για μια εικοσιτετράχρονη, μελαχρινή Ρουμάνα (πιθανότατα αθιγγανίδα), που εκδιδόταν και στο υπερυψωμένο ισόγειο της Ιάσονος 46, με ίσιο μαύρο μαλλί μέχρι την πλάτη, μέτριο πρόσωπο μ' έντονα χαρακτηριστικά (ματάρες, ανάγλυφα χείλη, προγουλάκι), μεγάλο στήθος, καλοταϊσμένη, μ' ένα τρίμπαλ στην οσφύ και ψιλοαξύριστα χοντρά ποδάρια.
Αφού πλήρωσα ένα 10ρικο, μου έδειξε το ερυθρό δωμάτιο που γειτνίαζε με τον χώρο αναμονής-παρουσίασης. Στο τέλος της συνεύρεσης και ενώ εκείνη είχε αποχωρήσει, καθώς περνούσα δίπλα απ' το κρεβάτι έγδαρα (ευτυχώς ελαφρά, δεν μάτωσε) τη γάμπα μου σ' ένα προεξέχον καρφί...
Μπαίνοντας η νεαρή πόρνη, «Γεια σου μωρό μου!», μάζεψε το εσωφόρι γύρω απ' τη διπλόφαρδη μέση της, αποκαλύπτοντας μια κοιλάρα και τα ογκώδη μαστάρια της με την πλατιά σκουρόχρωμη άλω και τις ευμεγέθεις θηλές τους, ενώ γονατίζοντας πλάι στο ξαπλωμένο κορμί μου πήρε ν' ανοίξει τη συσκευασία του προφυλακτικού. Για προκαταρκτικά ούτε λόγος (βέβαια αυτό το γνώριζα από πριν), πλην κάποιων ψευτοχαδιών γενικά στον κορμό μου και λίγο στ' αρχίδια όταν της το ζητούσα εγώ.
Η καλυμμένη της πίπα στην αρχή ήταν λίγο δυνατή και άγαρμπη, αλλά βελτιώθηκε έπειτα απ' τις συστάσεις μου, «Πιο σιγά λίγο!», με αποτέλεσμα να καταφέρει να "φουσκώσει" την ψωλή μου κανοντάς την ικανή προς συνουσία!
Τη γάμησα μόνο πισωκολλητά γονατιστά (στήθηκε καλά), βαζω-βγάζοντας το καυλί μου στο σκουρόχρωμο, ξυρισμένο μουνί της πολλές φορές, κρατώντας την γερά απ' τα καπούλια, ενώ αραιά και που, ανάμεσα στα πλαφ! Πλαφ! Πλαφ!, μου "ξέφευγε" και κανένα κωλοχάστουκο...
Γαμούσα λοιπόν, γαμούσα, μέχρι που «Αααχ!...» κάποια στιγμή εκσπερμάτωσα!
– Εντάξει μωρό μου; ρώτησε εκείνη.
– Ναι!...Μέχρι ποια ώρα θα είσαι εδώ;
– 'Ηρθα τώρα, μέχρι 12 μεσημέρι.
Συνοψίζοντας, η κοπέλα εμφανισιακά ήταν κάτω του μετρίου, ενώ κάπως καλύτερη φάνηκε στο τσιμπούκι και στο πισωκολλητό που επέλεξα να δοκιμάσω μαζί της. Από 'κει και πέρα, χωρίς να προσφέρει προκαταρκτικά και χωρίς να ξυρίζει τα πόδια της το βλέπω (λίγο) δύσκολο να ξαναδεί το δεκάρικό μου...

Νικόλ: «Τι λες ρε παιδάκι μου, σοβαρά; Και 'γω θα βάλω τη γάτα μου να κλαίει!»

Χα χα χα, χούμορ κάνω, χούμορ! Που έλεγε και ο Σεφερλής.