Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 7:39 το πρωί.
Απ' τα δυο πρώτα μπουρδέλα της Κολωνού, ανοιχτό ήταν μόνο το δεξιό. Στο σαλόνι, όρθια, με τα χέρια στη μέση, στεκόταν μία νέα στην ηλικία πόρνη που την είχα ξαναδεί εκεί, αλλά δεν θυμόμουν τ' όνομά της˙ ήταν με ίσιο, μαύρο μαλλί μέχρι τους ώμους, μέτριο πρόσωπο, μεγαλούτσικα δόντια, βυζέττα, αδύνατη, με λεπτά πόδια, μέτριου αναστήματος.
Πίσω μου ακολουθούσε ένας μελαψός άνδρας, ενώ στον χώρο αναμονής-παρουσίασης καθόταν ένας άλλος.
– Γεια σας! μας χαιρέτησε η κοπέλα.
– Τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, 10 ευρώ! ενημέρωσε ο υπηρέτης. Εγώ προχώρησα πιο μέσα, ενώ ο άλλος στάθηκε στην εξώπορτα.
– Ελα μωρό μου, θα περάσουμε ωραία, τώρα ήρθα! υποσχέθηκε απευθυνόμενη σε 'κείνον η ιερόδουλη.
Είχε σταθεί βλέπετε κοντά στην έξοδο και ήταν πιο πιθανό να της (ξε)φύγει. Εμένα και τον άλλον μας θεωρούσε πιο σίγουρους.
– Σιγά σιγά, δεν βιάζεται! υπερθεμάτισε ο τσάτσος κοιτάζοντάς τον.
Δυστυχώς όμως τζάμπα πήγε η προσπάθεια, αφού ο τύπος έκανε 180 μοιρών στροφή! Οπότε οι δυο τους στράφηκαν σε μας. Με το 10ρικο στο χέρι πλησίασα την κοκότα και 'κείνη αμέσως έδειξε προς τον υπηρέτη. Εκεί έπρεπε να δώσω τα χρήματα.
– Πώς είναι τ' ονοματάκι σου; τη ρώτησα καθώς τον πλήρωνα.
– Ζωή! μου απάντησε.
«Ναι μωρέ, Ζωή!» είπα από μέσα μου.
Το δωμάτιο που πέρασα ήταν ευρύχωρο, ψηλοτάβανο, με τη μία πλευρά γεμάτη καθρέφτες, δροσερό, σχετικά φωτεινό, αλλά και ψιλοβρώμικο...
Δεν χρειάστηκε να περιμένω, γιατί η κοπέλα ήρθε σχεδόν αμέσως˙ ακόμα γδυνόμουν.
– Από πού είσαι; ρώτησα καθώς τακτοποιούσα τα ρούχα μου πάνω στην πλαστική καρέκλα.
– Αλβανία!
Μου άρεσε που παραδέχτηκε τη χώρα καταγωγής της.
Στη συνέχεια έβγαλε το κιλοτάκι της, μένοντας με το σουτιέν, ακούμπησε την αλοιφή Bepanthol και τη συσκευασμένη καπότα πάνω στο κρεβάτι και πήρε μία θέση, περίπου όπως κάθεται η Μικρή Γοργόνα πάνω στον βράχο, στο λιμάνι της Κοπεγχάγης. Κατά τη διάρκεια μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων, ενώ όταν ξάπλωσα και εγώ η πρώτη της κίνηση ήταν να σκίσει τη συσκευασία του προφυλακτικού και να προσπαθήσει να φορέσει την καπότα στο πουλί μου. Την άφησα να προσπαθεί και καθώς χάιδευα το αδύνατο κορμί της τη ρώτησα:
– Δεν μου λες Ζωή, εδώ στο στήθος φιλάς;
– Ναι. Ηταν η απάντησή της.
Ξεκίνησε ένα μέτριο γλείψιμο της θηλής μου (όποτε της έλεγα έγλειφε και στην άλλη), ενώ ταυτόχρονα μου έκανε μαλακία (σε αργό ρυθμό), όσο εγώ της έβαζα (επιφανειακά) δάχτυλο στο μουνί.
Βέβαια όταν καύλωσα χρειάστηκε ν' αλλάξουμε προφυλακτικό μ' ένα απ' τα δικά μου, ενώ ακολούθησε μια συμπαθητική πίπα.
– Κάτσε λίγο στα τέσσερα! της ζήτησα όταν ένιωσα έτοιμος.
– Εντάξει! συμφώνησε και πήρε θέση στηριζόμενη στους αγκώνες της.
– Ετσι μπράβο! είπα βλέποντάς την από πίσω, όπου οι καμπύλες τού, έτσι και αλλιώς ατροφικού, κώλου της είχαν εξαφανιστεί και έβλεπα να διαγράφονται μόνο τα κόκαλα της λεκάνης κάτω απ' το τεντωμένο δέρμα.
Ο κόλπος πάντως μου φάνηκε στενός και η τριβή με την ψωλή μου ήταν αρκούντως ικανοποιητική!
– Για να σε γαμήσω και ανάσκελα!
– Ελα μωρό μου από πάνω μου! μ' ενθάρρυνε απάγοντας τα πόδια.
Βυθίζοντας το καυλί μου στο μουνί της συνέχισα το γαμήσι (πλαφ! πλαφ! πλαφ!), αλλά παρά την καλή αίσθηση που είχα και την εναλλαγή ρυθμών που επιχειρούσα δεν έφτανα στην κορύφωση. Οσπου κάποια στιγμή της είπα κάνοντας και λίγο χιούμορ: Οκέι, δεν πειράζει, θα σε χύσω την επόμενη φορά! Χα χα χα.
Εκείνη απλώς μου έκανε γνωστό ότι μπορούσε να κάτσει κι άλλο.
– Ε, τώρα ξέρω 'γω, θα μπορέσω να χύσω; Αντε, για να κάνουμε μια προσπάθεια!
– Ναι μωρέ, δεν θέλω να φύγεις έτσι!
Τελικά όμως έφυγα έτσι, δηλαδή άχυστος! Διότι ενώ προσπαθήσαμε για δυο-τρία λεπτά ακόμη, δεν κατάφερα να της "δώσω" τα φλόκια μου!
– Δεν πειράζει, να έχουμε καλή καρδιά! είπε, βλέποντάς με να βγάζω τη γλώσσα μου έξω, κάνοντας, με τα δυο χέρια, τη χαρακτηριστική κίνηση «Τέρμα!».
Πάντως μολονότι δεν εκσπερμάτωσα, θα θεωρήσω θετική τη συνεύρεση. Η Ζωή μπορεί να μην ήταν όμορφη, καλλίκορμη, καλλίπυγη και να επιχείρησε (όπως συνήθως γίνεται) να τοποθετήσει την καπότα πριν επέλθει η στύση, αλλά από την άλλη μου έκανε κάποια (υποτυπώδη) προκαταρκτικά, είχε όρεξη και συμμετοχή στο γαμήσι και το σημαντικότερο, επέδειξε επαγγελματισμό μένοντας παραπάνω χρόνο μαζί μου (όταν μου πρότεινε να συνεχίσουμε έπρεπε να ήταν μέσα ήδη 10 λεπτά) στην προσπάθεια να ολοκληρώσω. Οπότε, με βλέπω να την ξαναπαίρνω!