Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στο γωνιακό αυτό μπουρδέλο, από τα κεντρικά της Κολωνού, μπήκα πίσω από δύο νεαρούς. Στο σαλόνι, κοντά στην είσοδο, καθόταν ένας μεσήλικας, ενώ η νέα, ευτραφής υπηρεσία στεκόταν όρθια στην απέναντι πλευρά. Αμέσως μας καλημέρισε και πριν προλάβω να την αντικαλημερίσω άρχισε να λέει πολύ γρήγορα:
– 10 ευρώ, κάνει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, φιλάκια στα βυζάκια, πολύ καλή!
– Γεια σααας! χαιρέτησε με λεπτή φωνή μία όμορφη πιτσιρίκα.
Το καστανόξανθο ίσιο μαλλί της έφτανε και σκέπαζε τους ώμους, το στήθος ήταν σαφώς μικρό πίσω από το σουτιέν, το σώμα καλλίγραμμο και λεπτό, το ύψος μέτριο, τα πόδια καλοσχηματισμένα και όταν γύρισε να φύγει, το κωλαράκι ελκυστικό!
– Πολύ καλή, 10 ευρώ, τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, πολύ καλή! επανέλαβε η τσατσά.
– Γεια σου κούκλα! τη χαιρέτησε το ένα απ' τα 2 παιδιά που είχαμε μπει μαζί.
Εκείνη περίμενε λίγα δευτερόλεπτα μήπως ο τύπος κάνει κίνηση να περάσει και όταν είδε πως δεν γινόταν τίποτε μας γύρισε την πλάτη για να κατευθυνθεί προς το κουζινάκι.
– Καλή, καλή, πολύ όμορφη! Πολύ σέξι! πρόσθεσε εκείνος κοιτάζοντας την υπηρεσία, μετά στράφηκε στον φίλο του λέγοντάς του να συνεχίσουν τη βόλτα.
Εγώ εντωμεταξύ είχα βγάλει το 10ρι και πριν το δώσω στην τσατσά ρώτησα τ' όνομα της κοπέλας. Μου απάντησε πως τη φώναζαν Ναταλί.
– Δεν πιστεύω να την έχω πάρει...Οχι! μονολόγησα κοιτάζοντάς τη στα μάτια.
– Αυτή δουλεύει μόνο τη νύχτα, δε–
– Α μπράβο, γιατί και 'γω δεν τη θυμάμαι! βιάστηκα να συμπληρώσω διακόπτοντάς την.
– Γιατί εσύ πρωινός είσαι! πρόσθεσε μ' αχνό χαμόγελο εκείνη.
– Ορίστε! είπα και της έδωσα το αντίτιμο χωρίς να σχολιάσω.
Πέρασα σ' ένα σκοτεινό, σχετικά καθαρό, όπως διαπίστωσα αργότερα, αρκετά δροσερό δωμάτιο, ο φωταγωγός του οποίου έβλεπε στη Λεωνίδου. Εκείνο που μ' ενόχλησε ήταν το γεγονός πως οι περσίδες του κλιματιστικού ήταν στραμμένες στο κατά τ' άλλα ικανοποιητικό κρεβάτι (Αν και έτριζε κομματάκι).
Η Ναταλί ήρθε σχεδόν αμέσως (μόλις που είχα γδυθεί) με το προφυλακτικό και τη λιπαντική γέλη στο χέρι, φορώντας το μπικίνι της.
– Εντάξει; με ρώτησε μπαίνοντας.
– Εντάξει εντάξει! της απάντησα και πλησιάσαμε το κρεβάτι από διαφορετική πλευρά ο καθένας. Αφού ξαπλώσαμε την αγκάλιασα και άρχισα να τη φιλάω στο στήθος πάνω απ' το σουτιέν, στο λαιμό, στις παρειές, ενώ εκείνη με τη χούφτα της μου πασπάτευε τ' αχαμνά και με τα δάχτυλά της μου έπαιζε τον πούτσο.
– Αχ! (με είχε πονέσει!) Σιγά σιγά εάν θέλεις! της φώναξα.
– Ναι μωρό μου! συμφώνησε μαλακώνοντας ταυτόχρονα την κίνησή της.
Τα δευτερόλεπτα όμως περνούσαν και τον "λίττλ φέλλοου" δεν τον ένιωθα να σηκώνεται!
– Είμαι λίγο κουρασμένος απ' τη δουλειά! είπα ψέμματα, προσπαθώντας να δικαιολογηθώ, ενώ δεν υπήρχε κανένας λόγος να κάνω κάτι τέτοιο!
– Το βλέπω, απάντησε εκείνη σιγανά, συνεχίζοντας την πιο αργή μεν, αλλά το ίδιο μονότονη μαλακία.
Της ζήτησα να βγάλει τον στηθόδεσμο και το κιλοτάκι και το έκανε. Αμέσως ένα μεγάλο κομμάτι απ' το ένα βυζάκι της χάθηκε πίσω απ' τα χείλη μου, σύντομα ακολούθησε και η "εξαφάνιση" του άλλου βυζιού, ενώ ταυτόχρονα, το μουνί-γλόμπος, το περίνεο και το εσωτερικό των μηρών της δέχονταν τις ερωτικές θωπείες μου!
Φυσικά, φιλιά και γλειψίματα δεν υπήρχε περίπτωση να μου κάνει! Είχα φροντίσει να ρωτήσω και η απάντησή της ήταν «Τσου!»
Τελικα τόσο απ' τα δικά μου προκαταρκτικά, όσο και απ' τα δικά της χαϊδέματα-μαλάξεις στο κορμί και στα γεννητικά μου όργανα, κατάφερα να έχω μία στύση ικανή να δεχτεί το πέρασμα (σαν κάλτσα) της καπότας, για να πάμε στα επόμενα στάδια. Εκείνο της συνηθισμένης μονότονης, με γρήγορο ρυθμό, "στεγνής", "βουβής" πίπας και του φίκι φίκι (πλαφ πλαφ πλαφ!) σε 2 στάσεις: Της γελαδάρισσας, με περισσότερα ανεβοκατεβάσματα δικά μου, αλλά και κάποια "βιδώματα" δικά της, και του ιεραποστολικού, με ξεκίνημα αργό, ανέβασμα του ρυθμού, διατήρησή του για κάνα-δυο λεπτά και στο τέλος εκτόνωση με δυο-τρεις σπασμούς! Αυτό ήταν!
Οπως ετοιμαζόμασταν έμαθα πως καταγόταν από Ρουμανία και μετρούσε 22 χρόνια ζωής.
– Γεια σουουου! την άκουσα να χαιρετάει κάποιον στο σαλόνι με την ψιλή φωνή της καθώς έκλεινε την πόρτα του δωματίου μου και αμέσως μετά μια πιο χοντρή φωνή να ενημερώνει: «10 ευρώ, κάνει: τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό...»
Και η ζωή συνεχίζεται*

*«Και η ζωή συνεχίζεται» Στίχοι: Πυθαγόρας, μουσική: Κατσαρός, εκτέλεση: Γιάννης Καλατζής