Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Χθες το πρωί, λίγα λεπτά μετά τις 11, εισερχόμουν στο ένα απ' τα δύο οροφομπουρδέλα της οδού Τροφωνίου.
– Κάτσε μωρό μου, καλημέρα! άκουσα μια γυναικεία φωνή απ' το κουζινάκι.
Πέρασα στο κατασκότεινο σαλονάκι και κάθισα σ' έναν απ' τους παλιούς καναπέδες. Δεν άργησα ν' ακούσω τον γνώριμο ήχο από το περπάτημα με γυναικεία τακούνια πάνω στο πάτωμα. Διέκρινα να πλησιάζει μία γυναίκα...μία γυναίκα σιτεμένη, με ίσιο σκούρο (καστανόμαυρο ήταν!) μαλλί μέχρι τους ώμους, μικρά μάτια, αρκετά μέτριο πρόσωπο, σχετικά αδύνατο κορμί, με μεσαίο –όσο μπόρεσα να διακρίνω πίσω απ' το εσωφόρι– πεσμένο στήθος και λεπτά πόδια.
– Γεια σου γλύκα! είπε πλησιάζοντας ακόμα περισσότερο.
– Γεια σου!
– Τί κάνεις;
Τώρα είχε φτάσει ακριβώς μπροστά μου.
– Καλά!
– Πάμε να "παίξουμε"; ρώτησε καθώς καθόταν στα πόδια μου.
Τη χούφτωσα με τα δυο μου χέρια. Το ένα χούφτωσε τον δεξιό γοφό (πιάνοντας μόνο κόκαλο) και το άλλο, το αριστερό, αδύνατο, χαλαρό, άγριο στην αφή (όχι λόγω τριχών) μπούτι.
– Εσύ ποια είσαι;
– Είμαι η Αννα!
– Και τί πρόγραμμα έχεις;
– Ελεύθερο τσιμπουκάκι, 69, ισπανικό, όλες οι στάσεις, ελεύθερα πιασίματα, δεν βιάζομαι... Θα περάσουμε ωραία!
– Εντάξει βρε Αννα, μπορεί να περάσω αργότερα, είπα και παίρνοντας τα χέρια μου από πάνω της, προσπάθησα να σηκωθώ.
– Γιατί χαρά μου; Πάμε τώρα...Πάμε, θα περάσεις ωραία, είμαι πολύ καλή! επέμεινε εκείνη αγκαλιάζοντας τον λαιμό μου.
– Οκέι, θα δούμε Αννα, ευχαριστώ πολύ πάντως! είπα και πιάνοντάς την από τη μέση προσπάθησα να σηκωθώ ξανά. Πιο αποφασιστικά αυτή τη φορά!
– Ελα, θα σε καυλώσω ωραία! υποσχέθηκε καθώς στεκόταν στα πόδια της, απλώνοντας το χέρι και χαϊδεύοντας στιγμιαία τα γεννητικά μου όργανα.
– Μπορεί να περάσω αργότερα, ευχαριστώ πολύ!
– Οχι, έλα τώρα που 'χει δροσιά και είναι ωραία! Πάμε, θα είσαι ο πρώτος πελάτης, τώρα ήρθα και 'γω!
– Τέτοια ώρα ανοίγει το μαγαζί; απόρησα.
– Ναι, πριν είχα να κάνω κάτι δουλίτσες.
– Μμμ, καλά, θα δω θα δω, μπορεί να περάσω!
– Χε χε χε, καλά εντάξει, εδώ είμαι, είπε συγκαταβατικά και κατευθύνθηκε προς το κουζινάκι.
– Να 'σαι καλά!
Βλέποντας πως το διπλανό ισόγειο μπουρδέλο ήταν εκείνη την ώρα κλειστό συνέχισα προς τη Λιοσίων, η επαφή μου όμως με τη μεσήλικη γυναίκα με είχε ψιλοκαυλώσει και ακόμα διατηρούσα υπολείμματα στύσης, οπότε...
– Εγώ είμαι Αννα!
– Ποιος;
– Εγώ, που ήμουν πριν λίγο!
– Α, έλα χαρά μου! είπε και βγήκε απ' το κουζινάκι στον σκοτεινό διάδρομο.
– Ορίστε! της έδωσα το 20άρικο (Ααχ, 2 συνευρέσεις στο Μεταξουργείο!...)
– Ελα!
Στο δωμάτιο που με οδήγησε ρύθμισε τον ροοστάτη για περισσότερο κοκκινωπό φως (ο χώρος φωτίστηκε αρκετά) και με άφησε να ετοιμαστώ ενημερώνοντάς με πως: Εχει σκαμπό εκεί, κάτω απ' τον νιπτήρα, τράβα το να πλυθείς και 'γω έρχομαι!
Ηρθε μετά από λίγο και με βρήκε να κάθομαι στο πέτρινο κρεβάτι. Η πρώτη της ενέργεια ήταν να χαμηλώσει πολύ την ένταση του φωτός.
– Α, μην το σκοτεινιάζεις πάρα πολύ, άνοιξε λίγο! διαμαρτυρήθηκα όταν ένιωσα το σκοτάδι να με τυλίγει.
– Θ' ανοίξεις τα μάτια σου, μην ανησυχείς!
Προφανώς εννοούσε πως θα προσαρμοζόταν η όρασή μου. Τέλος πάντων...
Αφού έβγαλε το μεσοφόρι, με καπάκωσε και άρχισε να με ψευτοφιλάει-ψευτογλείφει στις θηλές, στο στήθος, στον κορμό, μέχρι τον αφαλό. Εγώ πάλι είχα ξεκινήσει να ψηλαφίζω-χαϊδεύω το σώμα της, το οποίο ήταν σαν ζελέ και στην αφή άγριο. Οταν δε το χέρι μου έφτασε στο μουνί της, διαπίστωσα πως έφερε σκληρές, κατσαρές τρίχες. Ενα "αλσύλλιο" στο κέντρο του σώματός της!
Αρχισα να τη φιλάω-γλείφω στη βάση του λαιμού.
– Μόνο μην με πιπιλάς, γιατί κάνω σημάδια! με προειδοποίησε.
– Καλά, φίλησέ με τώρα λιγάκι στον λαιμό που μ' αρέσει...έτσι και από την άλλη μεριά! της είπα με τη σειρά μου απολαμβάνοντας ένα ολιγοδευτερόλεπτο γλείψιμο.
Τραβήχτηκε.
– Σ' ένοχλούν οι τρίχες, κατάλαβα! της είπα.
Η αλήθεια ήταν πως είχα γένια μιας ημέρας.
– Μμμ (καταφατικό μμμ), είμαι άσπρη και αμέσως πετάω καντίλες! δικαιολογήθηκε.
Συνεχίσαμε τις αγκαλιές, τα φιλιά (εννοείται εκτός στόματος!), το γλείψιμο, το δαχτύλιασμα στον λιπασμένο κόλπο της, ενώ κάποια στιγμή μου πέρασε το προφυλακτικό σαν κάλτσα (την είχα ενημερώσει πως δεν επιθυμούσα γυμνό στοματικό) και με τσιμπούκωσε ικανοποιητικά, ενώ κατά διαστήματα την άκουγα να κάνει με το στόμα της, καθώς έβγαζε απότομα τη βάλανο από μέσα, τον χαρακτηριστικό ήχο: ποπ. Ο χρόνος κυλούσε και καθώς εγώ δεν αναλάμβανα πρωτοβουλία για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο, η ερώτησή της ήταν αναπόφευκτη: Στο μουνί μου;
– Για να δούμε!
Με καβάλησε.
– Αστο σε μένα...άστο...κλείσε τα ποδαράκια σου εσύ...έτσι, έτσι!...είσαι μέσα μου!...ααα, καύλα...ααα...καυλιάρη μου εσύ...κούνα το έτσι!...
Εδωσα κάμποσες ψωλιές, έχοντας γραπώσει τα νερουλιασμένα της κωλομέρια, ενώ και 'κείνη ανεβοκατέβηκε άλλες τόσες, μάλιστα σκύβοντας ανά διαστήματα για να γλείψει τις θηλές μου, όμως δυστυχώς δεν κατάφερα να νιώσω ιδιαίτερα την πολυπόθητη τριβή. Περίσσεια λιπαντικής γέλης;
Πόση ώρα να είχε περάσει; Μέσα σ' εκείνο το σκοτάδι είχα χάσει το μέτρημα του χρόνου!
– Πισωκολλητό; την άκουσα να προτείνει.
Τη γάμησα και σ' εκείνη τη στάση όσο πιο δυνατά και βαθιά μπορούσα, η αίσθηση ήταν η ίδια, αλλά επειδή είχα τον απόλυτο έλεγχο τελικά κατάφερα να εκσπερματώσω εν μέσω ενός συνεχόμενου, χαμηλής έντασης "ααα"!
– Ωραία! είπε ανακουφισμένη και αφού κάθισε στο κρεβάτι έπιασε να φορέσει το εσωφόρι της.
– Είσαι καιρό εδω; Δεν σ' έχω ξαναδεί! τη ρώτησα.
– Ημουνα πέρσι πάλι και τώρα ξαναήρθα.
Σηκώθηκε τακτοποιώντας το ρούχο πάνω της.
– Αλήθεια, γιατί το κλείνεις το φως;
– Γιατί με πειράζει στα μάτια, έχω πρόβλημα με τα μάτια!
– Τί πρόβλημα έχεις με τα μάτια;
– Δεν κάνει να είναι πολύ έντονα, πειράζουνε τα μάτια αυτά τα φώτα. Εχεις μυωπία και τέτοια, κάνουνε πιο περισσότερο το πρόβλημα...Γεια σου μανάρι, ευχαριστώ!
– Γεια σου γεια σου!
Το σίγουρο είναι πως δεν θα ξανασυνευρεθώ με την Αννα, εάν υπήρχε μια περίπτωση αυτή θα ήταν να δούλευε στο 10ρικο, αλλά και πάλι...
Από ερωτικές υπηρεσίες δεν ήταν άσχημα, αλλά η εμφάνισή της (θα μου πείτε το σκοτάδι εδώ βοηθούσε...) και κυρίως η αίσθηση που είχα όταν τη χάιδευα-έπιανα, μ' εμποδίζουν να την ξαναπληρώσω.
Κάποιος είχε κάποτε πει πως: «Η γυναίκα είναι ένα λουλούδι που δεν χαρίζει το άρωμά του παρά μόνο στο σκοτάδι». Εγώ πάντως χθες δεν μύρισα (σχεδόν) τίποτα!