Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Σ' ένα απ' τα πιο μικρά και λιγότερο φωτισμένα σαλόνια του Μεταξουργείου βρέθηκα (γι' άλλη μια φορά) το μεσημέρι του περασμένου Σαββάτου. Ηταν ο χώρος αναμονής-παρουσίασης του οροφο-μπουρδέλου της Ιάσονος με τον αριθμό 30.
– Γεια σας! με χαιρέτησε η υπηρεσία.
– Γεια σααας! με χαιρέτησε και η πόρνη που ακολουθούσε.
Επρόκειτο για μία μέτριου αναστήματος νεαρή, με μαύρο, έτσι σπαστό μαλλί που κάλυπτε την πλάτη, καλούτσικο πρόσωπο, αδιάφορο μεσαίο στήθος, μονοκόματο κορμί μ' ένα τατουάζ αριστερά στο κάτω μέρος της κοιλιάς, ενδιαφέροντα κώλο.
– Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, 10 ευρώ, φιλάκια στα βυζάκια. Είναι πολύ καλό το κορίτσι θα περάσετε ωραία!
– Πώς το λένε το κορίτσι; ρώτησα προσπαθώντας να το διακρίνω καλύτερα ανάμεσα στα σκοτάδια.
– Μαρινέλλα! απάντησε η ίδια.
– Μαρινέλλα σε λένε;
– Ναι, και είμαι και νησιώτισσα!
– Α, είσαι Ελληνίδα;
Κούνησε καταφατικά το κεφάλι.
– Μάλιστα...είπα συνεχίζοντας να την κοιτάζω.
– Ελα να περάσεις! πρότεινε η τσατσά.
– Θα δω, μπορεί να περάσω λίγο αργότερα. Μαρινέλλα! είπα και χαμογελώντας της σηκώθηκα.
– Οκέι. έκανε εκείνη.
– Γιατί δεν περνάς τώρα; επέμεινε η υπηρεσία.
– Μπορεί να περάσω λίγο αργότερα. Ευχαριστώ πολύ! επανέλαβα και άρχισα να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια.
– Γειααα!...Καλή βολτίτσα! άκουσα να μου εύχεται η Μαρινέλλα.
Μετά από κανά 10λεπτο επέστρεψα. Οι δυο τους με περίμεναν (;) στο σαλόνι.
– Εντάξει, θα περάστε; ρώτησε η τσατσά.
– Το μωρό! έκανε χαρούμενη η Μαρινέλλα.
Πέρασα σ' ένα λίγο πιο μεγάλο και αρκετά πιο φωτεινό δωμάτιο από τον χώρο αναμονής-παρουσίασης, αλλά αραχνιασμένο, βρώμικο (ευτυχώς το πανωσέντονο μακροσκοπικά ήταν εντάξει), ζεστό.
Ολόγυμνος τακτοποιούσα τα ρούχα μου στην κρεμάστρα, πίσω απ' την πόρτα, όταν την άκουσα να πλησιάζει. Της άνοιξα!
– Μ' άκουσες; ρώτησε εντυπωσιασμένη.
– Εμ βέβαια, πώς αλλιώς; Χα χα χα!
Αφού με πέτυχε όρθιο είπα να ξεκινήσω αμέσως. Πλησίασα και κοιτάζοντάς την στα μάτια (καταραμένη πρεσβυωπία!) πήρα να χαϊδεύω-ζουπάω τα φυσικά βυζιά της. Στη συνέχεια την αγκάλιασα και θωπεύοντάς της τα κωλομέρια άρχισα σιγά σιγά να καυλώνω. Ευτυχώς! γιατί εκείνη το μόνο που έκανε ήταν να με...τρίβει στην πλάτη με το ένα χέρι, μιας και με το άλλο κρατούσε το προφυλακτικό.
– Ελα, ξάπλωσε να σου κάνω πίπα!
Πριν τοποθετήσει (σαν κάλτσα) το λάστιχο, μου έπαιξε λίγη μαλακία, κατά τη διάρκεια της οποίας εγώ, που μάλλον είχα όρεξη και για κουβέντα, τη ρώτησα: – Εσύ Μαρινέλλα πόσων χρονών είσαι, 25;
– 20! (ακολούθησε παύση μερικών δευτερολέπτων) Αμα φτάσω 25, μακάρι να μην είμαι εδώ! (πέρασαν και άλλα δευτερόλεπτα) Τόσα χρόνια!
Πάντως η προφορά της μου έδινε την αίσθηση ότι ήταν αλλοδαπή.
– 20 χρόνων είσαι, από πότε δουλεύεις; παραξενεύτηκα.
– Από 18!
Επίσης η πίπα της μου φάνηκε (ήταν) μονότονη, ενώ κάποια στιγμή τη ρώτησα εάν φιλάει (εκτός στόματος) και εάν γλείφει, για να πάρω την αυστηρή απάντηση: – Ααα, φίλε...
Τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά (σ' εκείνη τη στάση έχυσα) και ιεραποστολικά (μα καλά, καμία φαντασία;) χωρίς ιδιαίτερη δική της συμμετοχή, αλλά και χωρίς να ήταν εντελώς αδιάφορη (με αγκάλιαζε, με ψευτοχάιδευε, έτριβε-τσιμπούσε ελαφρά τις θηλές μου, άφηνε κάποια βογγητά).
– Από ποιό νησί είσαι; θέλησα να μάθω λίγο μετά το πέρας της συνεύρεσης, καθώς ετοιμαζόμασταν.
– Ο πατέρας μου είναι από τα Φηρά της Σαντορίνης και η μητέρα μου από Κρήτη.
Πάλι εκείνη η αδιόρατη προφορά...
– Σίγουρα δεν είσαι από Αλβανία;
– Οχι!...
– Χα χα χα!
– Δεν έχω πρόβλημα να σου πω...
– Εντάξει βρε και εάν ήσουν τί θα γινόταν; Δεν τρέχει τίποτε!
Λοιπόν, η μέτρια εμφανισιακά Μαρινέλλα, στην αρχή μου έκανε καλή εντύπωση μιας και όταν έφυγα δεν με ειρωνεύτηκε, παρά μου ευχήθηκε! Η καλή εντύπωση που είχα σχηματίσει συνεχίστηκε και μέσα στο (άθλιο) δωμάτιο, αφού ήταν ομιλητική, απαντώντας στις (αδιάκριτες) ερωτήσεις μου και καθαρή, αλλά στις ερωτικές της υπηρεσίες (που ήταν και το ζητούμενο) τη βρήκα αρκετά τυπική (εντάξει, αναμενόμενο για την περιοχή) χωρίς να μπορέσει να μου δημιουργήσει την ψευδαίσθηση πως για εκείνα τα 8-10 λεπτά ήμουν (έστω και λίγο) ποθητός.