Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέμπτη, ώρα 7:26 το πρωί.
Φτάνοντας στο κεφαλόσκαλο της παμπάλαιας, ξύλινης κλίμακας, είδα τον υπηρέτη, που συναντάω συνήθως στον συγκεκριμένο οίκο απωλείας, τον οποίο και καλημέρισα.
– Καλημέρα καλημέρα! Καθίστε λιγάκι, στο δωμάτιο είναι η κοπέλα˙ μ' ενημέρωσε με τη βαριά αλλοδαπή προφορά του.
– Ποια είναι;
– Βραζιλιάνα. Τερέζα.
Κάθισα στην πολυθρόνα. Σχεδόν πάντα εκεί κάθομαι, γιατί ο διπλανός καναπές μου δίνει την αίσθηση πως βουλιάζει.
– Εάν την ξέρεις...έχουμε δωμάτια, συνέχισε ο τσάτσος.
Την ήξερα, αλλά αφενός είχα να τη δω αρκετό καιρό, αφετέρου ήθελα να ξανακούσω το πρόγραμμά της.
Μετά από δυο-τρία λεπτά αναμονής μία πόρτα άνοιξε και 'κείνος άρχισε να μιλάει...
– Ορίστε, βγήκε! Τσιμπουκάκι, μουνάκι, ελεύθερα πιασίματα, ισπανικό. Κανονικό και όμορφο σεξ, 10 ευρώ!
Ηταν όπως τη θυμόμουν˙ ηλικιακά στα 50 πλας, με σπαστό, κοκκινωπό, κοντό μαλλί, πλατύ πρόσωπο με "βατραχόστομα", μεσαίο κρεμασμένο στήθος, χοντροκόκαλη, μέτριου αναστήματος. Φορούσε ολόσωμο εσώρουχο, ενώ ανάμεσα στο σκοτάδι διέκρινα το χαμόγελό της. Δευτερόλεπτα αργότερα κατευθυνόταν προς το κουζινάκι.
Σηκώθηκα, πλησίασα τον τσάτσο και του έδωσα το 10ρικο. Εκείνος με πέρασε σ' ένα ευρύχωρο, αλλά ζεστό, σκοτεινό και άθλιο δωμάτιο, από τη πλευρά της σκάλας. Στη συνέχεια όμως άλλαξε γνώμη και μου πρότεινε το διπλανό, που ήταν μικρότερο, αλλά δροσερό –ελέω κλιματιστικού–, όμως επίσης σκοτεινό και το ίδιο άθλιο! Από 'κει, μόλις είχε αποχωρήσει ο τελευταίος πελάτης της Τερέζας. Ο υπηρέτης αφού απλώς τέντωσε το σεντόνι με άφησε να ετοιμαστώ.
Σύντομα, απ' έξω άκουσα το βραχνό της γέλιο, ενώ την επόμενη στιγμή η πόρτα άνοιξε και εκείνη μπήκε μέσα.
Μιλούσε σχεδόν ψιθυριστά. Ξάπλωσε στο κρεβάτι που έτριξε κάτω απ' το βάρος της (δεν είναι χοντρή) και καθώς περίμενε να ξεβρακωθώ μιλήσαμε για λίγο. Τότε έμαθα ότι κατάγεται από μία περιοχή της Βραζιλίας στον Αμαζόνιο και πως είναι ινδιάνα.
Αφού έβγαλε το εσώρουχό, ξεκινήσαμε με δικές της "επιθέσεις", που περιελάμβαναν φυσιολογικό γλείψιμο του κορμού, του λαιμού, των παρειών (ένιωσα κάποιες σκληρούτσικες τρίχες απ' το πηγούνι της) και των λοβών των αυτιών μου, ενώ όταν έγλειφε-φιλούσε την κοιλιά μου, έτριβε τα μαλακά βυζιά της στον ήδη καυλωμένο πούτσο μου, πριν συνεχίσει για πιο πάνω (θηλές, αυτιά) και ξανά το ίδιο, ενώ καθ' όλη τη διάρκεια βογγούσε σιγανά!
Το χέρι μου η ίδια τ' οδήγησε στο ξυρισμένο μουνί της (οι παλάμες της μου φάνηκαν σκληρές) και με προέτρεψε να της το χαϊδέψω-δαχτυλιάσω, πράμα που έκανα, λερώνοντας τον δείκτη και τον μέσο με λιπαντική γέλη, ενώ όση ώρα της το χάιδευα και τη δαχτυλο-γαμούσα, εκείνη άφηνε να της ξεφεύγουν "ηδονικοί" βόγγοι!
Το προφυλακτικό το ξετύλιξε κατά μήκος του πέους μου με το στόμα και το ικανοποιητικό τσιμπούκι της –δεν επιχείρησα να διαπιστώσω εάν τον παίρνει μέχρι τέρμα– συμπεριλάμβανε και το γλείψιμο των αρχιδιών!
Στις 2 στάσεις που την "πήρα" (της γελαδάρισσας και του πισωκολλητού γονατιστού) είχε δυνατή συμμετοχή, με κοπάνημα, φωνές, παροτρύνσεις για βαθύτερες διεισδύσεις (Μα πόσο πιο βαθιά; Χε χε χε), κωλοσκάμπιλα!
Αφού όταν μετά από μερικά λεπτά έχυσα, μου είπε, μιλώντας πάντα ψιθυριστά και με μία "κλαμένη" έκφραση στο πρόσωπό της: – Οχι, όχι! Γιατί έχυσες; Ηθελα κι άλλο!
Καθώς ετοιμαζόμουν, μ' εκείνη να παραμένει ξαπλωμένη, συζητήσαμε λιγάκι, αποκαλύπτοντάς μου πως το βράδυ δεν είχε κόσμο, με αποτέλεσμα την περισσότερη ώρα να κοιμάται, ενώ μου ξαναθύμησε πως στο συγκεκριμένο μαγαζί εργάζεται 23:00 με 10:00.
Πάντως ως ένα τελικό συμπέρασμα, νομίζω πως εκείνα που τη σώζoυν και της επιτρέπουν ακόμα να δουλεύει, τα όπλα της δηλαδή, είναι η ενθουσιώδης συμμετοχή της στο γαμήσι και η ευχάριστη συμπεριφορά που έχει, γιατί αν κρίνω από εμφάνιση...
Αλλά όλα τα καλά πράγματα στη ζωή δεν έχουν και το αντίστοιχο τίμημα;