Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καθώς η Αποκαθήλωση είχε ολοκληρωθεί και οι καμπάνες του Αγίου Παντελεήμονα Αχαρνών χτυπούσαν πένθιμα για τον «μεγάλο νεκρό», εγώ κινούσα για τις «γυναίκες».
Στο σαλονάκι βρίσκονταν η γνωστή συμπαθητική υπηρεσία, η θηριώδης Ισαβέλλα κι ένας μικρόσωμος μελαψός αλλοδαπός πλανόδιος μικροπωλητής, που την ώρα εκείνη τους έδειχνε μέρος της πραμάτειας του.
– Καλημέρα, η Ισαβέλλα είναι, την ξέρετε; με ρώτησε η τσατσά.
Φυσικά και την ήξερα! Την ήξερα από το Ελλης 3. Επρόκειτο για μία αψηλή νέα Ρουμάνα, με ίσια καστανόμαυρα μαλλιά μέχρι το μέσον τής κρεατωμένης πλάτης της, μέτριο κάπως μακρουλό πρόσωπο, μεγάλο στήθος, παχουλά βραχιόνια, τριπλόφαρδη κωλάρα και κάτω άκρα δίκην χοντρών δεντρο-κορμών.
– Οχι! απάντησα.
– Τσιμπουκάκι, μουνάκι, κωλαράκι, 69, όλες οι στάσεις, ισπανικό, αυταρχικό, ό,τι θέλετε, δεν βιάζεται! ενημέρωσε.
Της έδωσα το 20άρικο και με πέρασε όχι στο πρώτο, αλλά στο δεύτερο δωμάτιο στο οποίο δεν είχα ξαναμπεί.
Εναν χώρο που ήταν ψιλοχάλια, αλλά τουλάχιστον ήταν καθαρός και σχετικά φωτεινός.
Το διακριτικό «τακ τακ» στην πόρτα το άκουσα μετά από λίγα λεπτά.
– Ναι! έδωσα το δικαίωμα.
– Να μπούμε; ρώτησε ενώ γύριζε το πόμολο.
– Περάστε περάστε! απάντησα με προσποιητή σοβαρότητα.
– Τί κάνει το μωράκι μου, καλά είναι; ενδιαφέρθηκε να μάθει.
«Χα χα χα, "μωράκι"! Ακου "μωράκι"! Χα χα χα» σκέφτηκα.
Πλησίασε και ενώ με το ένα χέρι με αγκάλιαζε, με το άλλο με χούφτωνε στο κωλομέρι!
Πάνω στα τακούνια μού ψιλοέριχνε σε ύψος! (Είμαι 1,78)
– Ψηλή είσαι! διαπίστωνα καθώς της χάιδευα την κωλάρα πάνω απ' το εφαρμοστό ρούχο που φορούσε.
– Ναι; Να βγάλω τα τακούνια; ρώτησε με νάζι.
– Οχι όχι!
– Να είμαι πιο κοντή; επέμεινε.
– Καλή είσαι!
Στα όρθια, μου έγλειψε (επιφανειακά) και της έγλειψα τις θηλές, με φίλησε (πεταχτά και γρήγορα) και της φίλησα τον λαιμό, τα μάγουλα, τους λοβούς των αυτιών, της ζούληξα τα μεμέ, της έβαλα χέρι στο μουνί, μου μάλαξε (μαλακά) τ' αρχίδια, μου έπαιξε (αργά) την ψωλή.
Στη συνέχεια, αφού έμεινε ολόγυμνη, την ξάπλωσα στο κρεβάτι και την καπάκωσα˙ γλείφοντας, φιλώντας, χουφτώνοντας, το τεράστιο σώμα της, εν μέσω μουγκρητών!
Η Ισαβέλλα όμως δεν πρέπει να είναι από τις γυναίκες που αρέσκονται για πολύ στον παθητικό ρόλο, οπότε με τούμπαρε, ξεκινώντας μία καλή –όχι τίποτα το ιδιαίτερο– καλυμμένη πίπα που διαρκούσε...διαρκούσε...διαρκούσε...
Μέχρι που κάποια στιγμή την άκουσα να με ρωτάει: – Ανεβαίνω επάνω, ή όχι ακόμα;
Δίνοντάς της την άδεια, την επόμενη στιγμή με είχε καβαλήσει. Για την ακρίβεια έκανε βαθύ κάθισμα, παλινδρομώντας στη συνέχεια τον κόλπο της κατά μήκος του πούτσου μου.
Στο πισωκολλητό γονατιστό/όρθιο, της έριξα αρκετές ψωλιές (τόσο οριζοντίως, όσο και σχεδόν καθέτως) στηριζόμενος στα καπούλια της, μέχρι που η θηλή τής καπότας γέμισε με το σπέρμα μου λαμβάνοντας τέλος η συνεύρεση!
Ξάπλωσα δίπλα της.
– Εντάξει μωρό μου; ρώτησε δίνοντάς μου μερικά πεταχτά φιλιά στο πρόσωπο.
– Εντάξει, ωραία ήτανε! είπα σιγανά.
Αρχισε να ετοιμάζεται, ενώ πριν φύγει ξαναφίλησε τις μαγούλες μου κι ευχήθηκε:
– Καλό Πάσχα, υγεία κι ευτυχία να έχουμε!
Αμήν!