Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το κοινό "κόκκινο" φωτάκι των 2 οίκων ήταν αναμμένο.
Πρώτα δοκίμασα την αριστερή πόρτα του υπογείου...
– Τί διάολο, πάλι κλειστό είναι αυτό; μονολόγησα.
Η δεξιά όμως του ισογείου ήταν ανοιχτή! Εσπρωξα και μπήκα.
Το σαλόνι άδειο, η τσατσά όμως σ' ετοιμότητα!
– Γεια σας!
– Καλησπέρα!
– Το κουκλάκι μου˙ σούπερ σέξι, 10 ευρώ! Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, πλαγιαστό, ισπανικό, 69, γλειψιματάκια, ελεύθερα πιασίματα!
» Ελα Ιν(κ)α!
– Πώς την είπατε;
– Ινα˙ είναι Μολδαβέζα, 15 μέρες στην Ελλάδα! Είναι καινούριο μωρό, σέξι, αισθησιακό!
Στο κέλευσμα της υπηρεσίας υπάκουσε μία σιγανομίλητη:
– Γεια σου,
όμορφη –στο ημίφως– μελαχρινή, με το ίσιο καστανό μαλλί της ν' αγγίζει τους ώμους, αδύνατη, φορώντας ένα μακρυμάνικο μαύρο κορμάκι που έκρυβε το μικρό της στήθος, αλλά άφηνε σε κοινή θέα ένα συμπαθητικό αλλά χαλαρό κωλαράκι και τα λεπτά της πόδια.
– Θα περάσετε υπέροχα, είναι πολύ καλή στο δωμάτιο!
– Καλώς, θα δω, ευχαριστώ πολύ!
Επέστρεψα στο τέλος της τσάρκας.
– Καθίστε! άκουσα τη φωνή της υπηρεσίας απ' το κουζινάκι.
Πλησίασα και παραμερίζοντας το υφασμάτινο παραβάν της γνωστοποίησα την πρόθεσή μου να περάσω, δίνοντάς της και το αντίστοιχο αντίτιμο.
Μ' έστειλε «ευθεία κάτω!», σ' ένα ευρύχωρο δωμάτιο που το ζέσταινε μία σόμπα αλογόνου και τ' οποίο είχε μία πόρτα, που για να την κλείσω χρειάστηκε να της σφηνώσω ένα διπλωμένο χαρτί.
Περίμενα 15 λεπτά.
Η Ινα μπήκε κρατώντας το εν λόγω χαρτί. Χαμογελώντας της εξήγησα γιατί έκανα την πατέντα.
Ανέκφραστη και χωρίς να πει κάτι, γδύθηκε (το στήθος της ήταν μικρό και κάπως κρεμασμένο, ενώ είχε και κοιλίτσα) ετοίμασε το προφυλακτικό, στάθηκε όρθια στο πλάι του μονού κρεβατιού (όπου εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένος) έσκυψε (αγνοώντας ότι της είχα κάνει χώρο) και κρατώντας με το ένα χέρι την καπότα, με το άλλο (για την ακρίβεια με τον αντίχειρα τον δείκτη και τον μέσο) προσπάθησε να μου κάνει μαλακία.
– Ελα, ξάπλωσε και 'σύ! της είπα απαλά.
Καμία αντίδραση.
– Ινα, καταλαβαίνεις ελληνικά;
Τα ίδια.
– Βορμπέστι ρομανέστε, νου; (Μιλάς ρουμάνικα, έτσι;)
Με κοίταξε φευγαλέα και συνέχισε την προσπάθεια που είχε ξεκινήσει με το πουλί μου.
– Ντοάμνα μι α σπους κα ιέστι ντιν Μολντόβα, ακόλο ιέου στίου κα βορμπίτσι ρομανέστε, νου ιέστε ασά; (Η κυρία μου είπε ότι είσαι από τη Μολδαβία, εκεί εγώ ξέρω πως μιλάτε ρουμάνικα, δεν είναι έτσι;)
Τότε, σταματώντας την προσπάθεια, όρθωσε το κορμί της και χωρίς να με κοιτάζει έδειξε τη δισαρέσκειά της.
Σε κείνο το σημείο σηκώθηκα, έβαλα το βρακί μου, φώναξα την υπηρεσία, της εξήγησα και της έκανα γνωστό ότι δεν θα συνεχίζα.
– Ωραία κύριε, εντάξει!
Βγαίνοντας με περίμενε στην πόρτα με το 10άευρο στο χέρι.
Ο λαός λέει ότι "η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται" ή για να το πω διαφορετικά: Η κατάληξη μιας υπόθεσης από την αρχή φαίνεται, και το δικό μας ξεκίνημα κάθε άλλο παρά ευοίωνο ήταν. Δεν υποστηρίζω πως η κοπέλα δεν είναι σε θέση ν' αφήσει ικανοποιημένους εκείνους που θα την επισκεφτούν, άλλωστε ο φίλος rigormortis δεν πέρασε άσχημα μαζί της λίγες μέρες πριν και κατάφερε « ν' αποβάλλει...λίγο σπέρμα», αλλά όταν τα προμηνύματα φόλας είναι εμφανή και το ένστικτο ουρλιάζει, μόνο κέρδος θα έχουμε εάν δεν τ' αγνοήσουμε.