Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η χθεσινοπρωινή τσάρκα έλαβε χώρα στην περιοχή της Φυλής. Πρώτα όμως πέρασα απ' το Μεταξουργείο, μιας και την προηγούμενη μέρα, ένας φίλος με είχε παρακαλέσει να "δοκιμάσω" και να του πω τη γνώμη μου για μία κοπέλα που είχα συναντήσει στην πορνοβόλτα μου τρεις ημέρες πριν και αδρά είχα περιγράψει στην τότε ενημέρωσή μου.
Στις 10:30 ήμουν εκεί. Τα σπιτάκια δίπλα και απέναντι απ' τον συγκεκριμένο οίκο λειτουργούσαν όλα.
Ακολουθούσα έναν μεσήλικα συναγωνιστή ο οποίος επίσης κατευθυνόταν προς το υπερυψωμένο ισόγειο με το νούμερο 27 της οδού Κολωνού.
Μπροστά εκείνος, κατόπι του εγώ, περάσαμε την πράσινη σαρακοφαγωμένη, αλλά ακόμα επιβλητική, εξώπορτα.
Το μεγάλο ψηλοτάβανο σαλόνι ήταν σκοτεινό και άδειο. Ο κοντός τσάτσος με τον περίεργο σωματότυπο εμφανίστηκε από το βάθος και με τη λεπτή φωνή του μας προέτρεψε να καθίσουμε μιας και η κοπέλα ήταν στο δωμάτιο.
Πέρασαν λίγα λεπτά όταν τον είδα να εμφανίζεται ξανά. Στάθηκε στην άκρη του διαδρόμου και κοιτάζοντας το πάτωμα περίμενε. Ο συναγωνιστής ήταν όρθιος, εγώ καθόμουν στον καναπέ, λίγο παραπέρα.
Στα επόμενα δευτερόλεπτα μία μέτριου ύψους όμορφη νεαρή κοπέλα, με ίσια μακριά χυμένα στους ώμους και στην πλάτη της καστανοκοκκινωπά μαλλιά, μικρό προς μεσαίο στήθος με μυτερές θηλές, σώμα με γλυκιές καμπύλες, ωραίο κωλαράκι -που του φορούσε ένα τάνγκα σλιπάκι- και καλοσχηματισμένα πόδια, παρουσιάστηκε απ' τη γωνία κάνοντας μία ολιγοδευτερόλεπτη στάση μπροστά μας. Χωρίς όμως η πόζα που πήρε να είχε κάποια χάρη, κάποια κομψότητα, μία ομορφιά. Απλά στάθηκε κουνώντας απαλά ζερβόδεξα το σώμα της.
– 10 ευρώ είναι˙ τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα! Ποιος θέλει να περάσει; είπε με μία ανάσα ο υπηρέτης.
Ο συναγωνιστής προφανώς δεν ήθελε, μιας και αποχώρησε βιαστικά.
Εκείνη ήδη είχε χαθεί στα ενδότερα.
Εγώ πάλι είχα έρθει επί τούτω, οπότε βγάζοντας το πορτοφολάκι μου ρώτησα:
– Πώς τη λένε την κοπέλα;
Την πρηγούμενη φορά δεν είχα ζητήσει να μάθω τ' όνομά της.
– Ορίστε;
– Πώς τη λένε;
– Την κοπέλα;
– Ναι.
– Πώς σε λένεεε;...Κοπέλα!...Πώς σε λένε; φώναξε κοιτάζοντας προς το σημείο όπου εκείνη είχε εξαφανιστεί πριν λίγο και τεντώνοντας τον λαιμό του προσπάθησε ν' ακούσει την απάντησή της. Τελικά στράφηκε προς το μέρος μου:
– Μόνικα!
– Μόνικα...Εντάξει, θα περάσω!
Εδωσα το χαρτονόμισμα και εκείνος μου έδειξε το δεύτερο στη σειρά δωμάτιο, το οποίο λόγω του ορθάνοιχτου παράθυρου και της τραβηγμένης στο πλάι κουρτίνας ήταν πλημμυρισμένο από φυσικό φως, μετατρέποντάς το στο πιο φωτεινό δωμάτιο συνευρέσεων που έχω συναντήσει μέχρι στιγμής σε μπουρδέλο!
Τον χαρακτηριστικό ήχο που κάνουν τα πορνοπάπουτσα πάνω στο πάτωμα τον άκουσα πολύ σύντομα. Η πόρτα άνοιξε και η Μόνικα με χαιρέτησε: – Γειά σας!
Τη ρώτησα εάν θα ήθελε να τραβήξουμε πίσω την κουρτίνα, αλλά μου είπε χαμογελώντας: – Ασε έτσι, ποιος θα βλέπει;
Σωστά, η αυλίτσα ήταν ασφαλής.
Χωρίς να βγάλει τάνγκα και πορνοπάπουτσα, γονάτισε δίπλα μου και ακριβώς εκείνη τη στιγμή ακούστηκε από το σαλόνι η στριγκιά φωνή του τσάτσου: – Τί θέλεις επιτέλους τώρα, τσάμπα θα γαμήσεις; Άι στο διάλο να πούμε!
– Τί έγινε; αναρωτήθηκα.
– Τίποτα, χα, χα...έτσι κάνει αυτός, μου είπε εκείνη, και αμέσως έσκυψε πάνω από τον πούτσο μου έτοιμη ν' ανοίξει τη συσκευασία του προφυλακτικού.
Καθώς εγώ παρατηρούσα τις δίπλες που σχηματίζονταν στην περιοχή της κοιλιάς της είπα:
– Δεν μου λες Μόνικα...
– Ελα!
– Κανένα χαδάκι πρώτα δεν θα κάνεις;
– Θα κάνω τώρα! απάντησε χαμογελώντας, καθώς τοποθετούσε το "λάστιχο" στο ήρεμο πουλάκι μου.
Στη συνέχεια ξάπλωσε πλάι μου και πάντα με χαμόγελο, άρχισε να με χαϊδεύει στο στήθος, στην κοιλιά, στους ώμους, δημιουργώντας μου όμως την αίσθηση ότι το έκανε μηχανικά.
Το ρούφηγμα των θηλών της και το χούφτωμα του κώλου της, σε συνδυασμό με κάποιες δικές της θωπείες στον πούτσο και τ' αρχίδια μου, προκάλεσαν την επιθυμητή στύση, αλλά χρειάστηκε να επανατοποθετηθεί η περικαυλίδα γιατί κατά τη διάρκεια του καυλώματος είχε μαζευτεί στη βάλανο.
– Είδες γιατί δεν πρέπει να βάζεις την καπότα σε πούτσο που δεν έχει καυλώσει;
– Χα, χα, έκανε απλά, και την επόμενη στιγμή άρχισε να πιπώνει: βαθιά, ρυθμικά, με διάρκεια.
Γι' αρχή την έβαλα να με καβαλήσει (κάνοντας απλά στο πλάι το κορδόνι από το τάνγκα της) και τη σφυροκόπησα έχοντας γραπώσει τα κωλομάγουλά της και γλείφοντας παράλληλα τα στήθη της.
Στη συνέχεια τη γάμησα πισωκολλητά γονατιστά, κρατώντας την με το ένα χέρι μου από τον ώμο και έχοντας το άλλο χέρι στον κώλο της.
Ενώ την έχυσα ιεραποστολικά, έπειτα από γρήγορες παλινδρομήσεις και βαθιές διεισδύσεις.
Δεν έφυγε αμέσως, παρά ξάπλωσε δίπλα μου και χαϊδεύοντάς με (δυστυχώς όπως στην αρχή, μονότονα) απάντησε, πάντα χαμογελώντας, για την ηλικία της (26 ετών) και για το πού δούλευε πριν (στο ισόγειο και στον όροφο της Μεγάλου Αλεξάνδρου 22, καθώς και στο ισόγειο με το νούμερο 20 της ίδιας οδού).
Κάνοντας τη σούμα˙ η Μόνικα είναι μία εμφανίσιμη νέα γυναίκα, με καλή διάθεση, που μιλάει λίγο και χαμογελάει αρκετά, δεν φέρνει αντιρρήσεις και δεν αντιδρά αρνητικά στις υπηρεσίες που έχουν προαναγγελθεί στο σαλόνι, δεν δείχνει να βιάζεται, κάθεται να γαμηθεί.
Αυτό που δεν μου άρεσε (εκτός από το γεγονός ότι επέμεινε και εφάρμοσε την καπότα σε πεσμένο πέος, και από την άκομψη-άχαρη παρουσίασή της στο σαλόνι) ήταν ότι πρακτικά δεν μου πρόσφερε προκαταρκτικά (δεν έγλείφε, δεν φιλούσε, έδειχνε να χαϊδεύει χωρίς την παρέμβαση της θέλησής της) και γι' αυτόν τον λόγο (επειδή για μένα τα προκαταρκτικά παίζουν σημαντικό ρόλο) δεν ξέρω εάν θα την ξαναπροτιμήσω.