Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Εισερχόμενος νωρίς το πρωί στο μεγάλο και σκοτεινό σαλόνι του εν λόγω οίκου, κατά τη διάρκεια της χθεσινής μου τσάρκας, ακουγόταν το τραγούδι "Της γερακίνας γιός", ερμηνευμένο από μια γυναίκα. Ισως από τη Γιώτα Νέγκα...
"Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,
ούτε φως για να διαβάσω..."
Ανάμεσα στις σκιές, διέκρινα καθισμένο μελαμψό συναγωνιστή. Η υπηρεσία, αφού με καλημέρισε, κοιτάζοντας κάπου στο ταβάνι άρχισε ν' απαγγέλλει...
"Η κοπέλα παιδιά, έχει τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό, από πάνω, φιλάκια στα βυζάκια, ελεύθερα πιασίματα, 10 ευρώ. Πολύ σιγά σιγά παιδιά (sic)"
Ταυτόχρονα έκανε και την εμφάνισή της και η 25χρονη Ιωάννα από την Αλβανία. Χαμογελαστή. Δεν κατάφερα να διακρίνω καλά τα χαρακτηριστιά του προσώπου της λόγω της απόστασης και του χαμηλού φωτισμού, είχε όμως όμορφο παράστημα και αέρα στο περπάτημά της, ξανθό ίσιο μαλλί που έφτανε έως τους λεπτούς ώμους της, μικρό μυτερό στήθος, ερωτικό κωλαράκι και καλοσχηματισμένα πόδια πάνω σε ψηλοτάκουνα.
Ο μελαμψός συναγωνιστής αποχώρισε και εγώ αποχωρίστηκα ένα από τα δεκάρικά μου.
Περνώντας την πόρτα του δωματίου νούμερο 2, αντίκρυσα ένα χώρο μεσαίων διαστάσεων με πολύ βρώμικους τοίχους, βαμμένους σε μία απόχρωση πολύ ανοιχτού κόκκινου χρώματος (ροζ).
Το ημίδιπλο κρεβάτι με τα ημιδιάφανα χοντρά πλακάκια και τον κρυφό πορτοκαλί φωτισμό, βρισκόταν ακριβώς δεξιά των εισερχομένων. Το στρώμα ήταν καλό, όμως τα σεντόνια και η μαξιλαροθήκη ταλαιπωρημένα. Ο επιτοίχιος καθρέφτης, ακριβώς δίπλα, αντικατόπτριζε την εικόνα του.
Δίπλα στην κλίνη ήταν το κομοδίνο, ο κάδος των απορριμμάτων, ενώ παραπέρα στη γωνία, ο νιπτήρας με την ξεχαρβαλωμένη βρύση, το no name κρεμοσάπουνο και ο μικρός παραλληλόγραμμος καθρέφτης.
Παρεμβαλλόταν μια εμπριμέ κουρτίνα και ακολουθούσε ο ξύλινος καλόγερος, που εκτός από τα ρούχα μου, "φιλοξενούσε" και δύο ρολο χαρτιού υγείας.
Η εσωτερική μονάδα του κλιματιστικού δεν ήταν σε λειτουργία.
Η κοπέλα μπήκε χαμογελαστή στο δωμάτιο μετά από λίγα λεπτά. Φορούσε ένα μικροσκοπικό κιλοτάκι και κρατούσε ένα προφυλακτικό. Το προσωπό της διακρινόταν τώρα καλύτερα και μου φάνηκε όμορφο. Νεανικό.
Δεν την άφησα να σκίσει τη συσκευασία του προφυλακτικού, παρά την ξάπλωσα ανάσκελα και άρχισα να...πιπιλίζω τις μικρές θηλές της, οι οποίες ως εκ θαύματος σκλήρυναν. Αυτό με χαροποίησε, με αποτέλεσμα να βρεθεί ο μισός μαστός της μεσα στη στοματική μου κοιλότητα.
Παράλληλα έκανα δακτυλοσκοπήσεις (Τα δάχτυλα μπαινόβγαιναν άνετα λόγω του λιπαντικού) και θώπευα τους γλουτούς και γενικότερα το σώμα της.
Σε προτροπή μου να με φιλήσει και εκείνη, απάντησε αυστηρά, αλλά χωρίς να γίνεται αγενής, ότι δεν το συνηθίζει.
Τέλος πάντων, ήταν μικρό το κακό, η στύση μου είχε επέλθει. Μιας και ταυτόχρονα με χάιδευε και εκείνη, δεν της ήταν δύσκολο να το καταλάβει. Εγώ όμως ούτε που κατάλαβα για πότε είχε πάρει, είχε σκίσει και μου είχε φορέσει την περικαυλίδα!
Το στοματικό της ήταν βαθύ, υγρό, χωρίς χέρι, αυξομειούμενης έντασης και διάρκειας δύο λεπτών. Χωρίς να περιλαμβάνει καραμπαλίκινγκ.
Κατά τη διάρκεια εκείνων των δύο λεπτών, η στύση ενισχύθηκε και σταθεροποιήθηκε, με αποτέλεσμα να προχωρήσω στο υβριδικό πισωκολλητό (όρθιος εγώ στο πάτωμα, στα τέσσερα εκείνη στο κρεβάτι).
Σφυροκόπησα δυνατά και μ' ένταση, δίνοντάς της πολυποίκιλα...γλουτοραπίσματα (με την παλάμη, με την ανάστροφη, πότε στο δεξί κωλομάγουλο, πότε στο αριστερό, πότε ταυτόχρονα και στα δύο) και βγάζοντας ήπιες άναρθρες φωνές. Κοινώς βογγητά.
Ημουν έτοιμος ν' αλλάξω στάση όταν άκουσα την υπηρεσία να τη φωνάζει από το σαλόνι...
-Ελα!
και εκείνη να μου λέει...
-Μωρό μου, πρέπει να τελειώσεις...
Είχαν περάσει 7 λεπτά. Οπότε μιας και ήμουν "φτιαγμένος", τη γράπωσα γερά από τους γλουτούς και αυξάνοντας τη δύναμη και την ταχύτητα των παλινδρομίσεών μου άφησα τον οργανισμό μου να κάνει τα υπόλοιπα. Η εκτόνωσή μου ήταν γεγονός.
Την επόμενη στιγμή, διαπίστωσα ότι θα μπορούσα να υποσχεθώ άλλο ένα δεκάρικο και να συνεχίσω, αλλά δεν το σκέφτηκα έγκαιρα...
Οταν η κοπέλα έκλεινε την πόρτα πίσω της, άκουγα την τσατσά να επαναλαμβάνει το "τροπάριο" που θα το έλεγε πολλές φορές ακόμα...
-... τσιμπουκάκι, μουνάκι, πισωκολλητό...
Στο άθροισμα τώρα. Η Ιωάννα παίρνει θετικό αλλά και αρνητικό πρόσημο. Ηταν όμορφη, καθαρή, ευδιάθετη, δούλεψε για το δεκάρικο, αλλά ίσως όχι αρκετά. Θα περίμενα να μην αντιδράσει αμέσως στο κελεύσμα της υπηρεσίας, άλλωστε πόσο να καθόταν παραπάνω; Δυο, τρία λεπτά;
Η υπηρεσία δεν έκανε σωστή διαχείριση του χρόνου. Θα μπορούσε να περιμένει τρία λεπτά ακόμα, για να ήταν και ουσιαστικά εντάξει απέναντι στον πελάτη. Θα μου πείτε ότι είχε μαζευτεί κόσμος και το αφεντικό μπορεί να παρακολουθούσε από την κάμερα στο σαλονι...
Αυτό εμένα λίγο μ' ένδιέφερε.
Τέλος σε ό,τι αφορά τον χώρο...Τα 'χουμε ξαναγράψει και δείξει.