Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πήγα για Τζωρτζιάννα αλλά δεν ήταν εκεί. Αντί αυτής εμφανίστηκε ένα σκίνι πιπίνι - αλλά μιλάμε για πολύ αδύνατη, ξανθούλα, γλυκούλα και χαμογελαστή.
Αποχώρησα και μετά από σύντομη τσάρκα (έως Ιάσονος για Λαρίσα και στα όμορα της Κολωνού) ήρθα και πέρασα αμέσως στο δωμάτιο μια και ήταν όλα άδεια. Ήρθε το μωρό χαμογελαστό όπως στο σαλόνι οπότε όταν το βλέπω κάτι τέτοιο ξέρω ότι 8 στις 10 απέφυγα την μεγάλη φόλα.
Γδύνεται πάντα χαμογελαστή και μου αποκαλύπτει το πιο αδύνατο σωματάκι που χάιδεψα/αγκάλιασα/πήδηξα ποτέ, ξυρισμένο μικρό μουνάκι και δύο ρόγες πάνω στο στήθος της.
Κάνει ένα δειλό φιλάκι, 2-3 χάδια με αγκαλιά και βάζει αμέσως καποτίδιο όπου ήμουν όρθιος βέβαια λόγω αγαμίας. Πίπα απλή βαθιά με το χέρι στην βάση να το κρατά την οποία την σταμάτησε σε 45' για να ανέβει χωρίς να ρωτήσει πάνω μου και να μπει μέσα με μικρά βογγητά σαν να αδημονούσε.
Κουνιόταν και τριβόταν πάνω μου αρκετή ώρα ενώ περιπλανιόμουν στα κοκαλάκια της, στις ρόγες που ήταν πεταγμένες στην ανύπαρκτη κοιλίτσα της (κάτι τσακίσεις του δέρματος έκανε μόνο) οπότε ανακάθομαι και την σηκώνω στον αέρα κρατώντας την με το ένα χέρι και το πουλί μου και την γυρνώ ανάσκελα - μόνο με τέτοιο πιπινάκι μπορώ να το κάνω μια είμαι χαμηλών κυβικών και εγώ.
Ιεραποστολικό στην συνέχεια στο ίδιο μοτίβο με εναλλαγές ταχυτήτων όπου ήλθε το τέλος. Δεν ζορίστηκε ούτε δυσανασχέτησε στιγμή βγήκε, ντύθηκε και αποχώρησε με χαμόγελο πάλι δίνοντας μου ένα αδελφικό φιλάκι στο μάγουλο.
Γενικά όμορφη εντύπωση ίσως και να ξαναπερνούσα αν την έβλεπα.