Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Με είχε εκνευρίσει τόσο πολύ ένας τύπος στην δουλειά που μιλάμε κόντευα να κάνω ΜΠΑΜ!!! Όταν έφυγα λοιπόν από την δουλειά, τα νεύρα μου ήταν κρόσια! Ποιο είναι το αγχολυτικό μας λοιπόν? Μα φυσικά το γαμήσι!!! Χωρίς να το σκεφτώ πολύ-πολύ, εκεί που πηγαίνω προς το σπίτι, κάνω επί τόπου και πηγαίνω προς τον οδό Φυλής! Παρκάρω ακριβώς έξω από το Φ.69 (εξού και το ατόφιο 10άρι στο πάρκινγκ!!!).
Μπαίνω μέσα, ήταν ένας άλλος συναγωνιστής, ένα δωμάτιο κλειστό και στα υπόλοιπα ανοιχτή η πόρτα και άδεια. Βγαίνει ο κοντορεβυθούλης τσάτσος και λέει ότι η κοπέλα είναι στο δωμάτιο και να περιμένουμε λίγο. Τον πλησιάζω και τον ρωτάω ποια είναι, μου λέει η Χριστίνα και αμέσως βγάζω το εικοσάρι! Ο τσάτσος με οδηγεί στο δωμάτιο μέσα αριστερά. Γδύνομαι, ρίχνω ένα καλό πλύσιμο στον πέουλα (πάντα το κάνω αυτό με την Χριστίνα, αφού έχει να το λέει "μα τι ωραία μυρίζει η πούτσα σου!!!") και περιμένω να έρθει. Μετά από κάνα 5λεπτο ήρθε. Αγκαλιές, φιλιά, τι κάνεις, τι κάνω και γενικά όλο το μπλα-μπλα μιας και γνωριζόμαστε χρόνια. Κάθεται στο κρεβάτι και αρχίζει να τρίβει τον πούτσο μου (ο οποίος είχε γίνει κατάρτι από τα προκαταρκτικά) πάνω στα μάγουλά της, στον λαιμό της, να μυρίζει το πουτσοκέφαλο, να γλύφει αρχίδια, κτλ, κτλ. Μετά βάζει λάστιχο και αρχίζει το τρομπόνι. Η πίπα της είναι ΠΟΛΥ καλή. Την κάνει με διάθεση, κάνει deep, σε κοιτάει στα μάτια, βγάζει καυλιάρικους-σαλιάρικους ήχους, κτλ. Της λέω να στηθεί στα 4 και μου τον τουρλώνει όσο πάει. Εγώ πέφτω με την γλώσσα στην κωλοτρυπίδα της! Αρχίζω να γλύφω την στενή της ροδέλα, να την φτύνω, να την ξαναγλύφω... παιχνίδι να γίνεται. Μετά από κάνα 3λεπτο τουλάχιστον, σηκώνομαι και της τον μπήγω στο μουνάκι. Καλό κούνημα, είχε πολύ όρεξη γενικά (σχεδόν πάντα έχει θα μου πείτε βέβαια!), μου μίλαγε, μου έλεγε προστυχόλογα. Για τελείωμα την βάζω ανάσκελα όπου ξαπλώνω ανάμεσα στα πόδια της, τα τυλίγει γύρω από την μέση μου και αρχίζω το σφυροκόπημα, γλύφοντας το λαιμό της, τα βυζιά της, κάποια φιλάκια στο στόμα (χωρίς γλώσσα) και τρελό χούφτωμα στην κωλάρα της. Εκεί κάπου άνοιξε η βρύση κι άρχισε να ρέει σπέρμα. Με κράτησε μέσα της με δύναμη και κουνιόταν μέχρι να με στραγγίξει. Αφαίμαξη!
Όταν δεν είχε μείνει πια ούτε πικολίτρο, χαλάρωσε τα πόδια της γύρω μου και σηκώθηκα σιγά-σιγά. Λίγη κουβεντούλα μέχρι να ντυθεί, αγκαλίτσα, φιλάκι και έφυγε.

Δεν χρειάζεται να πω αν θα ξαναπάω...
Δεν χρειάζεται να πω για τις υπηρεσίες της... όσοι δεν την έχουν τιμήσει ας το κάνουν... δεν θα χάσουν.
Ο τσάτσος ευγενικότατος, το δωμάτιο μια χαρά για στάνταρ Φυλής, καθαρό, με ζεστό νερό και κρεμοσάπουνο (σε καθαρή συσκευασία, όχι σαν κάποια που είναι λες κι έχουν χύσει 30 άτομα γύρω γύρω από το dispenser!!!).

Το Φ.69Α με την Χριστίνα είναι για μένα μια πολύ σταθερή και αξιόλογη αξία!