Λεπτομέρειες αξιολόγησης

«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» είχε πει κάποτε ο Τρικούπης (θα το έλεγε και ο Γιωργάκης αν είχε τα balls..). Τέλος πάντων, ένεκα η ανάγκη, είπα να καταθέσω σε μπουρδέλο (όπως τον παλιό καλό καιρό). Το συγκεκριμένο μαγαζί το ξέρω καλά, λόγω Αντριάννας που την επισκεπτόμουν, συχνά. Έχει παράδοση στις πιπατζούδες. Το μυστικό της καλής πίπας παραδίδεται, μάλλον με ιεροτελεστία, από πουτάνα σε πουτάνα, στο συγκεκριμένο μαγαζί, και διαφυλάσσεται με άκρα μυστικότητα…
Θυμάμαι μια φορά είχα ανέβει στο «βουνό»..και μετά από πρόγραμμα 90ευρου(!) με την Μαντόνα…και αφού είχα καταθέσει στις απίστευτες βυζάρες της… είχα έρθει στο καπάκι στην Αντριάννα και με ρούφηξε μέχρι θανάτου (φυσικά πήρα ταξί και πήγα σπίτι μετά από αυτό).

Έτσι λοιπόν.. λέω ας δοκιμάσω και την Αλιόνα πρώτη φορά. Φυσικά την είχα ξαναδεί σε σαλονάρισμα, και είχα διαβάσει τις κριτικές.
Η Αλιόνα, για όσους δεν ξέρουν είναι Ουκρανή (όπως λέει η τσατσα – γκόλουμ), με αδύνατο σωματάκι, ξανθιά μακρύ μαλλί που το δένει σε αλογοουρά. Είναι μιλφ. Μακριές ατελείωτες ποδάρες, λεπτές σαν σπαθιά. Λευκό δέρμα. Ωραία βυζιά, με πεταχτές ρώγες. Κωλαράκι πεταχτό για φάγωμα. Και αφήνω για το τέλος το ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ καυλο-πρόσωπο της… φοβερές ματάρες που σε κοιτάζουν λάγνα εως καυλιάρικα, με ένα βλέμμα που δεν είναι ανυπόμονο, ούτε βαριεστημένο… αλλά σαν να σου λέει «ξέρω ποια είμαι και τι μπορώ να σου κάνω..». Έχει φοβερά σαρκώδη τσιμπουκόχειλα! Το πρόσωπο της (και sorry που το λέω έτσι ωμά) είναι φτιαγμένο για να κάνει τσιμπούκια ξεθεωτικά, τελειωτικά, θανατηφόρα.
Και ενώ πήγα όταν δεν είχε κόσμο, και λέω ας κάνω μια βόλτα και ξανα-περνάω…όταν γύρισα μετά από κανά μισάωρο γινόταν της μουρλής! Τα δωμάτια γεμάτα, κόσμος περίμενε, κόσμος έφευγε..αλλά η Αλιόνα δεν έπαιρνε ανάσα! Στα άλλα μπουρδέλα βαρούσαν μύγες!

Η τσατσα-γκολουμ πάνω στην προσπάθεια της να ευχαριστήσει τον κόσμο, και να ρυθμίσει την κίνηση… τα είχε κάνει μουνί. Χτυπούσε τις πόρτες, διαφήμιζε την πραμάτεια της, πήγε να με βάλει σε δωμάτιο που ήταν ήδη άτομο μέσα, προσπαθούσε να καταλάβει αν υπήρχε άνθρωπος στο δωμάτιο ή όχι. Cult καταστάσεις διασκεδαστικές.
Το δωμάτιο, όπως το θυμόμουν πριν ένα χρόνο και βάλε. Τα ίδια. Καθαρό κάπως, αλλά μέχρι εκεί. Το κρεβάτι άθλιο.

Στο διαταύτα… Η Αλιόνα, ήρθε μετά από κανα τεταρτάκι. Μου χαμογέλασε, με χαιρέτησε και κάθισε στο κρεβάτι, βγάζοντας την κρεμ στριγκάρα της. Ξάπλωσε πάνω μου, και άρχισε να με γλείφει αισθησιακά σε όλο το σώμα μου. Έγλειψε μια μια τις ρώγες μου, τα χέρια μου, την κοιλιά μου, κατέβηκε πιο κάτω, και κοιτάζοντάς με στα μάτια (θεέ μου) έβαλε το τσουτσούνι μου (που άρχισε να αιματώνεται σιγά σιγά) ανάμεσα στα βυζιά της και άρχισε να το τρίβει. Συνέχισε το γλείψιμο, στα μπούτια, στις γάμπες μου και χωρίς να το περιμένω έκανε κάτι απίστευτο! Άρχισε να μου γλείφει τα πόδια, να τσιμπουκώνει τα μεγάλα δάχτυλα των ποδιών μου, και τα δάχτυλα ανάμεσα. Βέβαια είχα κάνει μπάνιο πριν πάω. Αυτό με καύλωσε απίστευτα! Το έκανε και στα 2 πόδια.
Ξανα-ανεβαίνοντας, ξεκίνησε την πίπα..τον βεντουζάρισε ανάμεσα στις χειλάρες της, σε πλάγια θέση, και άρχισε να τον ρουφάει χορταστικά, ξεχειλίζοντας το στόμα της από πούτσο! Κατέβηκε στα αρχίδια μου και τα έκανε κάπως πινέλο με τη γλώσσα της, σήκωσα λίγο το ένα πόδι ψηλά, και εκείνη – χωρίς να διστάσει – έφερε το κεφάλι από κάτω…και ξεκίνησε το γλυφοκώλι!
- «Ναι έτσι εκεί μαρέσει» της λέω…και κάρφωνε όλη την άκρη της γλώσσα της μέσα στην κωλοτρυπίδα μου! Ένιωθα να έχω σπασμούς από την καύλα και ανατριχίλα μαζί!
Δυστυχώς κάποια στιγμή σταμάτησε και ξανάρχισε την πίπα, αλλά με πιο έντονο βεντουζάρισμα! Τώρα τη σταμάτησα εγώ, γιατί θα έχυνα, και η σεμνή τελετή θα έπαιρνε τέλος σύντομο.
Μου έβαλε προφυλακτικό, και την ξάπλωσα ανάσκελα. Μπήκα μέσα της και ξεκίνησα το σφυροκόπημα ιεραποστολικά. Οι καυλο-ποδάρες της και το καυλο-πρόσωπο της ήταν ένας συνδυασμός που δεν τον άντεχα για γρήγορο ρυθμό.. θα έχυνα! (αυτά παθαίνεις όταν έχεις μεγάλη αποχή). Κατέβασα πολύ το ρυθμό, και άρχισα να ασχολούμαι με τα πόδια της. Έγλειφα τις γάμπες της, τα έφερνα από εδώ, τα γύριζα στο πλάι, τα ακουμπούσα στο στήθος μου. Με κοιτούσε καυλιάρικα χωρίς να μιλάει. Έπαιξα λίγο με τη ρώγα της. Όταν βγήκα ήταν σε πλάγια θέση και είδα πιο καλά την, ελαφρώς τριχωτή, μουνάρα της και την κωλότρυπα της.
- «Θα σε χύσω στο στόμα!» της είπα απλά, και αυτή έβγαλε το προφυλακτικό. Κάθισα γονατιστός στο κάτω μέρος του κρεβατιού, και εκείνη ξάπλωσε κάπως κουλουριαστά πλάγια, και τον πήρε πάλι στο στόμα της.
- «Κοίταζε με» της είπα πιο δυνατά, και ενώ είχε ξεκινήσει πάλι το βεντουζάρισμα, μόλις είδα τις ματάρες της και τα χείλη της να ρουφάνε διψασμένα το καυλί μου, σαν πιπίλα,… δεν άντεξα και της φώναξα..
- «Χύνω!» …για ελάχιστα δευτερόλεπτα το βλέμμα μου καρφώθηκε στις γραμμώσεις των ποδιών της, στο σημείο μεταξύ αστραγάλου και πτέρνας… στην τέλεια αυτή γράμμωση, και μετά στο τρόπο που έκλεισε τα μάτια, όταν ο πούτσος μου ξερνούσε συνεχή κύματα καθυστερημένου σπέρματος… Έμεινε για κάποιες στιγμές ακίνητη ώσπου να με στραγγίσει.
Αυτό ήταν! Είχαμε τελειώσει.. Σηκώθηκε, όχι απότομα, και τα έφτυσε με τρόπο, χωρίς να το καταλάβω. Κάναμε κάποιες αμοιβαίες φιλοφρονήσεις..και έφυγε.

Ένιωσα ένα μικρό κενό… αλλά στα μπουρδέλα έτσι είναι. Τι ήθελα δηλαδή, να με κεράσουν και φοντάν? Αυτή είναι η διαφορά με τα στούντιο… όπου βιώνεις μια ατμόσφαιρα πιο αισθησιακή, πιο ανθρώπινη (τουλάχιστον αυτό που προτιμώ εγώ).
Βγαίνοντας η ευγενική τσατσα, που είχε ηρεμήσει το golum-delirio, με ρώτησε πως πέρασα… και της είπα πως όντως ούτε τα 20αρικα τα βρίσκουμε στο δρόμο, γιαυτό πρέπει να πηγαίνουν εκεί που αξίζει να τα δώσεις.
Αυτή ήταν η μπουρδελο-εμπειρία μου, που αν και δε συνηθίζω να γράφω σε τέτοιες περιπτώσεις και σε τέτοια προγράμματα..δεν ξέρω αν σας κούρασα ή όχι…