Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Έχουν πληθύνει τόσο πολύ οι καταγγελίες για άθλια συμπεριφορά σε μπουρδέλα, που γίνεται κανείς πολύ επιφυλακτικός, ακόμα και όταν βρίσκει πολύ όμορφα κοριτσάκια. Έστω και το 20ρικο, γιατί να το πετάξεις και μετά να το κλαίς; (και πιο πολύ το 50ρικο ή το 100ρικο αλλού...). Ζούμε σε εποχή που πρέπει να επιβραβεύονται μόνο οι σωστοί επαγγελματίες. Αυτό δεν κάνουμε και σε όλα τα σημαντικά πράγματα, από συνεργείο αυτοκινήτων μέχρι μπογιατζή και υδραυλικό; Γιατί εδώ να φερθούμε διαφορετικά;
Με αυτά στο νου, και μετά από μεγαλύτερη αποχή από κώλο, από όση μου επιτρέπουν οι αρχές μου, κατεβαίνω στη Φ. για Ρουμάνα Ειρήνη που τελευταία φορά είχα συναντήσει στο 84Β. Δυστυχώς η κοπελίτσα δεν είναι εκεί. Δύο νεαρές πεταχτούλες διεκδικούν το 20ευρο (ή 40ευρο, σε περίπτωση παρτούζας) και η υπηρεσία γίνεται σχεδόν φορτική στη χαρούμενη απαγγελία και τις προτροπές της, αλλά έχω έχω έλθει με άλλα στο μυαλό, και φεύγω για το Σχέδιο Β στην Αλκιβιάδου 16Α. Η Νταϊάνα είναι εκεί και περνάω κατ' ευθείαν στο δωμάτιο, χωρίς να περιμένω να την δω να βγαίνει από το δωμάτιο που βρίσκεται. Δυστυχώς, δεν κατάλαβα πως υπήρχε και άλλος σε αναμονή και έτσι περιμένω μία αιωνιότητα να ακούω πόρτες να ανοιγοκλείνουν, καυλωτικά τακούνια να πηγαινοέρχονται στα πλακάκια και το Μανώλη απ' έξω να έχει πιάσει πολιτική συζήτηση με κάποιους επισκέπτες του και να αναφέρονται κάθε τόσο στους ακατονόμαστους με καταστρεπτικά αποτελέσματα στη λίμπιντο! Έχει αυτό το κορίτσι και το συνήθειο να μην κοιτάζει ρολόι και να αργεί συστηματικά με τους πελάτες, αλλά αυτό είναι καλό αφού θα έλθει και η σειρά μου...
Όταν με τα πολλά εμφανίζεται, προς μεγάλη μου έκπληξη, η μεγάλη αναμονή, όχι μόνο δεν μου έχει χαλάσει τη διάθεση, αλλά μου την έχει αυξήσει. Πετάει αμέσως αυτό το ωραίο και σεμνό χαμόγελο που μοιάζει σαν να προορίζεται μόνο για σένα, (ποιός ξέρει, ίσως για κάθε πελάτη να είναι λίγο διαφορετικό), και αρχίζει τα προκαταρτικά χωρίς βιασύνες. Δεν γδύνεται αμέσως και δεν την θέλω να τα βγάλει γρήγορα, προτιμώ λίγη ώρα γονατιστοί στο κρεββάτι με φιλιά στο στόμα και μετά αυτή να κατεβαίνει για γλείψιμο στο σώμα και τελικά αυτή στα τέσσερα να περνάει στην γυμνή πίπα, χαλαρά και, όπως πάντα, άψογη τεχνικά. Σ' αυτή τη φάση της βγάζω το σουτιέν και αρχίζω να σκέφτομαι πως ίσως αυτή τη φορά είναι προτιμότερο να ξαναδοκιμάσω το γυμνό τελείωμα στο στόμα της. Όμως εδώ απογοήτευση: όχι, μου λέει, χύσε στα βυζιά! Περίεργο, πότε άλλαξε τακτική; Και το ισπανικό μου είναι γενικώς αδιάφορο. Τέλος πάντων, βάλε καπότα και συνεχίζουμε παραδοσιακό, δεν θέλω να χαλάσω τη διάθεση και να ανοίξω συζήτηση τώρα. Ξαπλώνει ανάσκελα, τον παίρνει μέσα της και δίνει το ρεσιτάλ που ξέρει τόσο καλά: σφιχτό βίδωμα, μικρές κινήσεις με τον πούτσο στο τέρμα και τρίψιμο στις ηβικές συμφύσεις, φιλάκια, λιγωμένα βλέμματα, ντροπαλά χαμόγελα και μικροί αναστεναγμοί. Δύσκολα, να συναντήσεις πληρωμένο έρωτα τόσο κοντά με αυτόν του "έξω κόσμου"... Μετά το χύσιμο δεν λέει να μου πέσει, τόσο ζεστά με έχει βολέψει... Γιατί, την ρωτάω, δεν ήθελες να χύσω στο στόμα σου; Είμαι κρυωμένη, μου απαντά και πονάει ο λαιμός μου, την άλλη φορά. Α, είπα και γω!
Αποχαιρετισμός με το γλυκό πάντα χαμόγελο που ίσως είναι το μεγαλύτερο ατού της κοπέλας αυτής και μένω μόνος για να σκεφτώ, καθώς ντύνομαι, πόσο ωραία κάνουν τη ζωή μας μερικά πλάσματα...