Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Λίγο πριν τις 12 στο Μεταξουργείο, και την αύρα της περιοχής συνέθεταν η παγωνιά, η ξινίλα των κοριτσιών που κυνηγούν τον πελάτη με το τουφέκι και οι διάφοροι περίεργοι που κυκλοφορούν εκεί. Δεν είχα συναντήσει κάτι που να μου κινήσει το ενδιαφέρον, μέχρι που είδα τη Μαρία, στην οποία έχουν αναφερθεί κι άλλοι συναγωνιστές, αλλά θα προσθέσω κι εγώ μια κριτική λόγω της ιδιαιτερότητας στην οποία αναφέρομαι και στον τίτλο. Ξανθιά, γύρω στο 1,65, καλό σώμα, λεπτό, με μικρό στήθος. Η πρώτη της λέξη με το που βγήκε από το δωμάτιο ήταν κώλος. Οι επόμενες μουνί, 69. Μπήκα, γδύθηκα, ξάπλωσα και όσο κι αν τον έπαιζα δεν έλεγε να σηκωθεί με τίποτα . Η Μαρία εισήλθε και ξάπλωσε παράλληλα και ανάποδα από εμένα, αρχίζοντας μια έτσι κι έτσι πίπα. Τότε γύρισα το κεφάλι μου στο πλάι και είδα τα πόδια της , με νύχια βαμμένα κόκκινα (εντάξει, δεν είχε κάνει και πεντικιούρ) και πατούσα καθαρή, ή έτσι μου φάνηκε στα σκοτάδια. Της χάιδευα τα πόδια όταν μου είπε "κώλο ή μουνί;", για να πάρει την απάντηση "μόνο μια μαλακία θέλω να μου παίξεις". Τότε εκείνη, με δική της πρωτοβουλία, μου έφερε το ένα πόδι ακριβώς μπροστά στο στόμα και άρχισε μια μαλακία αργή, που νόμιζα πως δεν θα τελειώσω ποτέ. Τελικα τελείωσα σε σε αυτήν ακριβώς τη στάση, παίζοντας με το ένα χέρι με την πατούσα της και με το άλλο κρατώντας τον κώλο της. Με ευχαρίστησε, την ευχαρίστησα κι εγώ και αποχωρώντας είχα στο χαμογελαστό μου στόμα εκείνη τη γνώριμη αλμυρή γεύση της ποδαρίλας
Εν κατακλείδι, η κοπέλα έδειξε ένα ενδιαφέρον να περάσω καλά.
Όσο για τους συμπολεμιστές ποδολάγνους, ας μην αφήσουν την υκαιρία να πάει χαμένη.