Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η επισκεψη στη ναυαρχιδα των κωλο/παρτουζο available μαγαζιων εγινε πριν κανα εξαμηνο. Εκει που τα πιναμε με φιλο (ολως τυχαιως πιναμε ουζα) ειπα να του προτεινω κατι που σκεφτομασταν ξανα στο παρελθον αλλα δεν ειχαμε υλοποιησει. Παρτουζα! Οπερ και εγενετο! Μετα απο βολτα στον πιο βρωμκο πεζοδρομο της Αθηνας καταληξαμε στο πρωτο οικημα που ειχαμε κοζαρει. Το μουνι ψηλο λεπτο με καλοσχηματισμενο κωλαρακι και κατι εκφυλο στο προσωπο της που αποτελεσε την σπιθα στο φυτιλι. Μπαινουμε, ξαπλωνουμε και ερχεται. Σηκωνομαστε ορθιοι στο κρεβατι και αρχιζει να μας πιπωνει. Μετα ξαπλωνω εγω και ενω ειχε στο στομα της το πεος μου ο φιλος εκτονωσε ενω μπαινοβγαινε με ηρεμες απαλες κινησεις απο πισω της. Παιρνω τη θεση του και αρχιζω να σφυροκοπαω, ακουγοντας τον φιλο μου να με παροτρηνει και να μου δινει κουραγιο με την ιαχη: "Δωσε πατριωτη!" (μια συνθηματικη-αυτοσαρκαστικη ατακα μας) Η γκομενα με το που ειδε οτι ειχα παρει τα πανω μου και την σφυροκοπουσα πεταει το θεικο: "Καλος ο πατριωτης.." Γελαω και μετα απο ανα διλεπτο χυνω. Ειχε πλακα.
Πιπα μετρια, συμμετοχη μετρια προς καλη, τιμη 15 εκαστος. Δεν την ξανατιμησα απο τοτε αν και ακολουθησαν 2 ακομα επισκεψεις στο εν λογω μαγαζι.