Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Η Κατερίνα είχε δώσει ρέστα και η μέρα είχε ξεκινήσει με τους καλύτερους οιωνούς. Έμελλε να δω πως θα συνεχιζόταν... Το μόνο βέβαιο ότι μετά το πρόσφατο στράγγισμα ήθελα κάτι καλό για να μη βρεθούμε προ εκπλήξεως...
Κατευθύνθηκα προς το 71Γ καθώς έχω βεντέτα με τον κώλο του Κατερινακίου του κοντού.
Κλειστά!
Φυλής 40 για τον κώλο της Αναστασίας...
Έλειπε!
Πήγα Φωκαίας...
Τίποτα ενδιαφέρον!
Ανέβηκα στη Μπάρμπορα...
Απούσα!
Ωχ! Επαναλαμβανόταν το μοτίβο της προηγούμενης εβδομάδας που μετά το σουξέ της Κατερίνας και ελλείψει εναλλακτικής λύσης είχα καταλήξει σε μια ευπαρουσίαστη πιτσιρίκα που αντί κώλο μου είχε δώσει φόλα...
Αποφασισμένος να μην πάω σε πιτσιρίκα ξανά, γύριζα από μαγαζί σε μαγαζί χωρίς να πετυχαίνω τίποτα πάνω από 22 χρόνων.
Τελικά έφτασα στο 71Α και αντίκρισα κάτι που στα μάτια μου έμοιαζε με οπτασία...
Μελαχρινό με περίεργο καυλιάρικο προσωπάκι, με μικρό βυζάκι, υπέροχο δέρμα και μαλλί μαύρο, χτενισμένο λες και μόλις είχε κατέβει από ελικόπτερο...
Δεν ξέρω, αλλά ο συνδυασμός μελαχρινού, καθαρού δέρματος με φουτουριστικό, περίεργο μαλλί με σκοτώνει... Τόσες μαλακίες έχουμε κάνει στη ζωή μας, τα γούστα μας θα διαλέγαμε σωστά;;;
Α! Δεν φαινόταν να έχει και τατουάζ πουθενά! Καααύλαααα!!!
Ξεκίνησε μια έντονη διαμάχη του πάνω κεφαλιού με το κάτω.
Πάνω κεφάλι “πάμε είναι μικρή”
Κάτω κεφάλι “σλουρπ”
“Πάμε, θα κλαίμε το εικοσάρικο”
“σλουρπ”
“Πάμε, ούτε πίπα δεν θα ξέρει να κάνει”
“σλοοουυυρπ!!!”
Το κάτω κεφάλι ήτανε ήδη στο δωμάτιο... αναγκαστικά ακολούθησε και το υπόλοιπο σώμα...
Η τσατσά ήρθε και άναψε το κλιματιστικό και μέχρι να γδυθώ είχε έρθει και η κούκλα με το σωληνάριο σαν σκυτάλη στο χέρι.
“Γεια σου”
“Καλώς την”
“Do you speak english?”
“Yup”
(Από 'δω και κάτω η συζήτηση έγινε στην αγγλική αλλά σεβόμενος τους Έλληνες συνχομπίστες, την παραθέτω πλήρως μεταφρασμένη)
Το κορίτσι είχε όρεξη για κουβέντα. Ευχάριστο αυτό επειδή φτιάχνει ατμόσφαιρα και οικειότητα, οπότε λέω μια χαρά όλα. Όταν μου είπε ότι είναι και 24 χρονών λέω δυο χαρές, δεν είναι και τόσο μικρή τελικά.
Τελικά παραείχε όρεξη για κουβέντα...
Συστήθηκε, μου είπε ότι είναι Ρουμάνα, πως τη φωνάζουν οι φίλες της, πόσο καιρό βρίσκεται στην Ελλάδα, πόσο χρονών είμαι, αν έχω κορίτσι, κάτι άλλες βλακείες που δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή και μάλλον δεν θα θυμηθώ ποτέ και με ρώτησε αν θέλω πίπα με ή άνευ. Πήρα άνευ.
Όταν ξάπλωσα στο κρεβάτι ανέλαβε δράση για να σταματάει κάθε τόσο και να πιάνει την πάρλα. Πράγμα που σε συνδυασμό με το ότι δεν είχε και καμιά τέχνη στο στοματικό, δεν βοηθούσε καθόλου την κατάσταση.
“Έχω νεύρα” μου λέει ενώ ρουφούσε.
“Μμμμ” (εγώ)
“Με την τσατσά” (αυτή)
“Συνηθισμένο” (εγώ)
“χαχαχα”
“...”
“Με άφησε και περίμενα μια ώρα έξω. Τώρα ξεκίνησα τη δουλειά”
“Είμαι ο πρώτος πελάτης;”
“Ο δεύτερος”
“Κρίμα σε ξεπαρθένιασε άλλος δηλαδή σήμερα ε;”
“χαχαχα”
“Μην βάζεις δόντι”
“Μια ώρα στεκόμουν εκεί. Γι' αυτό έχω κατεβασμένα μούτρα.”
“μμμ”
“Περνούσαν οι αστυνομικοί και τους έλεγα ότι περιμένω τ' αγόρι μου”
“Δεν έχεις χαρτιά ε;”
“Όχι. Χαχαχα! Συγκεντρώσου τώρα”
“Αν μ' αφήσεις...”
“Θα έχουμε πρόβλημα αν δεν συγκεντρωθείς”
“...”
“Έτοιμος είναι” Τον αφήνει και πέφτει στο σώμα μου σαν ψόφιος.
“Θέλει ακόμα δουλειά. Συνέχισε”
“Θα έχουμε πρόβλημα” Μου ξαναλέει και δείχνει το ρολόι της.
“Ρούφα και μην μιλάς τότε!”
“Είναι σκληρός. Έτοιμος να γαμήσει” Λέει πάλι μετά από 30 δεύτερα και κάνει να φορέσει καπότα.
“Να τον αφήσουμε να μαλακώσει λίγο τότε μην σε πονέσω”
Μου φοράει καπότα ενώ ήτανε ακόμα σαν ζελέ. Τη στήνω σε ιεραποστολικό και μόλις ανοίγει τα πόδια της βλέπω μια άσπρη κρέμα να πιάνει από τη σούφρα της μέχρι τη μουνότρυπα. Άψογα σκέφτομαι...
Κάνω να την τραβήξω κοντά και μου λέει περίμενε και βάζει και δεύτερη στρώση κρέμας...
Εγώ τραβούσα μαλακία εν τω μεταξύ μπας και τον φέρω σε κάνα αξιόλογο επίπεδο. Πάω να τον βάλω μέσα και μου ξαναδείχνει το ρολόι.
“Γάμα το. Τελειώσαμε” λέω.
“Μάλλον έχεις πρόβλημα με το προφυλακτικό. Πολλοί άντρες έχετε.
“Αν τον ρουφούσες όπως έπρεπε μια χαρά θα ήτανε”
“Μα ήταν έτοιμος. Ξέρω εγώ”
“Ρε μήπως και φοβόσουν μην χύσω στο στόμα σου γι' αυτό δεν τον ρουφούσες;”
“Κανένας δεν χύνει στο στόμα μου!”
“Γιατί;;;” Ρώτησα εγώ βάζοντας όσο περισσότερο χρώμα απορίας μπορούσα στη φωνή μου.
Μάλλον τα κατάφερα επειδή η Μίκη κοντοστάθηκε στην πόρτα και με κοίταξε σαν χάνος...
“Γιατί να χύσει κάποιος στο στόμα μου;” Ρώτησε τελικά μετά από ενός λεπτού σιγή.
“Μα το σπέρμα κάνει καλό! Θα σε βοηθήσει να ψηλώσεις, να αναπτυχθείς και να μεγαλώσουν τα βυζιά σου”.
“Ε;”
“Καλά δεν το ξέρεις ότι περιέχει πρωτεΐνες, βιταμίνες, σίδηρο και άλλα θρεπτικά συστατικά;”
Άνοιξε την πόρτα και έμεινε εκεί με μια έκφραση αηδίας στο πρόσωπό της που κόβω τον πούτσο μου ότι έλεγε “μα καλά τι μαλάκας είναι τούτος;”...
Και ξέρετε κάτι; Ήταν το μοναδικό πράγμα στο οποίο είχε δίκιο σήμερα και το μόνο για το οποίο δεν μίλησε...
Για το πόσο μαλάκας ήμουν που πέρασα μέσα!!!
Έφυγε με την ίδια έκφραση που διαπίστωσα ότι είχα κι εγώ όταν πήγα στο νιπτήρα και είδα τη φάτσα μου στον καθρέφτη...
Συμπέρασμα: Ποτέ, ποτέ, ποτέ ξανά κοριτσάκι μετά από γυναίκα. Σαν να τρως φαγητό με το γλυκό ένα πράμα.
Χρόνια το λέω, να δω πότε θα το τηρήσω...

Υ.Γ. Να σας πω την αμαρτία μου παίδες; Είμαι μαλάκας τελικά! Θα ξαναπάω!!! Θέλω να το πηδήξω όπως και δήποτε. Μόνο που θα είναι το ορεκτικό στο γεύμα που θα επακολουθήσει...