Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Παρόλη την κατάθεση στην Αντριάννα της Φωκαίας, οι ορέξεις αντίθετα από το βαλάντιό μου δεν είχαν υποχωρήσει ουσιωδώς, πράγμα που - απ' ό,τι με διαβεβαίωσαν τα παιδιά - οφείλεται στη συχνή κατανάλωση θαλασσινών στην οποία αρέσκομαι. Επειδή, όμως, προτιμώ να μείνω μπατίρης παρά να κόψω τα ψάρια, συνέχισα προς αναζήτηση νέας κορασίδας πρόθυμης να συνουσιασθεί μαζί μου.
Οφείλω να ομολογήσω ότι εξεπλάγην με την εμφανισιακή ποιότητα των κοριτσιών της βραδινής βάρδιας που είναι σαφώς ανώτερη από της πρωινής, καθώς είχα χρόνια να ασκήσω το άθλημα νύχτα, αλλά εγώ ήθελα κώλο οπότε τα παιδιά με οδήγησαν στο συγκεκριμένο σπιτάκι κατά τις 23:30, όπου αυτή που τον κατείχε τον πρόσφερε συνάμα.
Η Αλεξάνδρα λοιπόν, είναι μια ψηλή και εξαιρετικά λεπτή δεκαοκτάχρονη κοπελίτσα, που αν κρίνω από την εμφάνισή της, οι πιθανότητες να λέει αλήθεια για την ηλικία της είναι σημαντικά με το μέρος της. Μάλλον ανήκει στη φυλή των Ρομά καθώς είναι αρκετά μελαμψή ενώ το όμορφο σύνολο πλαισιώνεται με υπέροχο χαμόγελο και μεγάλα στήθη (πολύ μαλακά όμως στην αφή).
Όταν μπήκα στο δωμάτιο χτύπησα το πόδι μου στο κρεβάτι ώσπου να συνηθίσω το σκοτάδι και ένιωσα τυχερός επειδή γνώριζα που βρίσκονται τα απόκρυφα μέρη της γυναίκας καθώς όλη η μάχη επρόκειτο να γίνει στα τυφλά. Συνάδελφοι, μην πάτε ποτέ πρωτάρη σ' αυτόν τον οίκο. Ενδέχεται να χάσει την παρθενιά του χώνοντάς τον σε καμιά εσοχή του στρώματος εν αγνοία του...
Μόλις μπήκε μέσα η κοπέλα μου λέει "Πονώ την κεφάλη μου"...
"Από που είσαι;" ρώτησα ψαρωμένος καθώς αυτή η προφορά συναντάται μόνο στα νοτιοανατολικά νησιά του Αιγαίου.
"Ρουμανία" μου απάντησε για να της ανταπαντήσω ότι μιλάει σωστότερα ελληνικά και από τους Αθηναίους....
Δεν κατάλαβε... Μικρό το κακό...
Το κορίτσι ήτανε δεκτικό σε χαδάκια, φιλάκια και δαχτυλάκια και καθόλου βιαστικό παρότι πονούσε την κεφάλη της και ήμουν και ο τελευταίος πελάτης λέγοντάς μου μόνο να το κάνω σιγά σιγά όταν μπω από κώλο.
Η πίπα της ήτανε ελαφρώς επώδυνη καθώς ακουμπούσε δοντάκι αλλά δεν πτοηθήκαμε αισθητά. Μόλις την ξάπλωσα ανάσκελα έβαλε περισσή κρέμα στο αιδοίο της από ένα σωληνάριο που είχε φέρει μαζί της, με αποτέλεσμα να θυμηθώ την προηγούμενη κατάθεσή μου, οπότε και τη γύρισα στα τέσσερα όπου πήρε από μόνη της πολύ καλή στάση. Μετά από λίγο σφυροκόπημα οδηγήθηκα από ένστικτο στην πίσω τρύπα όπου με σταμάτησε και μου ζήτησε την κρέμα. Της την έδωσα και ξανάβαλε στην τρύπα της ενώ πέρασε και μια δεύτερη στρώση το προφυλακτικό λέγοντάς μου ότι δεν της αρέσει καθόλου από κώλο.
"Μόνο αν μου καθόσουν χωρίς λεφτά κούκλα μου, θα σου έκανα περισσότερες χάρες".
Δεν κατάλαβε... Ε και; Μικρό το κακό...
Μόλις εισχώρησε το κεφάλι άρχισε να μουγκρίζει, οπότε πήγα όσο πιο σιγά μπορούσα, ενώ την έσπρωξα να ξαπλώσει μπρούμητα για δικό της καλό. Τίποτα, ακόμα μούγκριζε.
- Καλά ακόμα πονάς;
- Ναι!
Λέω δεν γίνεται δουλειά, ας τον βάλω καλύτερα στο μουνί. Αλλά μόλις έκανα να τον βγάλω, η γνωστή, χαρακτηριστική, όχι λεπτή μυρωδιά χτύπησε τα ρουθούνια μου, κάνοντάς με να σκεφτώ ότι καλό είναι να τον αφήσω εκεί που βρίσκεται.
Συνέχισα λοιπόν, με διεισδύσεις μόνο της κεφάλης (όπως λέει και το κορίτσι μας) ώστε να καταφέρω να τελειώσω.
Μόλις τον έβγαλα μου λέει "Που είναι το προφυλακτικό;".
Της λέω "Μη φοβάσαι, εδώ είναι αλλά είναι μαύρο και δεν φαίνεται στο σκοτάδι".
Γύρισε το είδε, σκέπασε το στόμα με τα χέρια της και μου ζήτησε συγγνώμη.
"Μικρό το κακό, συνηθισμένα τα χωνάκια από την πραλίνα".
Δεν κατάλαβε... Ε είπαμε... Μικρό το κακό...
Με φίλησε κι έφυγε, ενώ εγώ έκανα ανίχνευση για που είναι βατό το δάπεδο ώστε να πάω να πλυθώ.
Συμπέρασμα; Θα ήθελα πολύ να δω το κορίτσι στο φως. Φαίνεται πραγματική κούκλα, αλλά το φυσικό καμουφλάζ της στο σκοτάδι γεμίζει με ερωτηματικά την κεφάλη μου...