Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Το επί της πολυσύχναστης οδού Μεγ. Αλεξάνδρου κατάστημα συμμετέχει και αυτό στο πρόγραμμα Μ.Α.Π.Α. (Μείωση Ανεργίας Πορνών Αθήνας), και φιλοξενεί δύο εκδιδόμενες. Στο σαλόνι ήμουν μόνος. Οι πολλοί πάκηδες και οι λίγοι (ημεδαποί και αλλοδαποί) άλλοι δαπανούσαν το χρόνο τους σε άλλα καταστήματα. Η ηλικιωμένη και δωρικής λιτότητας τσατσά, παρουσίασε την πρώτη. Μελαχρινήμε έντονο βάψιμο, γεματούλα (αλλά όχι χαρχάλω) με φουντωτό κώλο, μπουτάρες και λιγότερο φουντωτά βυζιά. Πλην των βασικών στο μενού υπήρχε επιπλέον και άφιλτρη περιποίηση πέους (κοινώς γυμνοτσίμπουκο). Είχε και λίγες αρπακτικές διαθέσεις και, παρά το σοβαρό επαγγελματικό μου ύφος, επιχείρησε να με δελεάσει με διάφορους χαριεντισμούς και υποσχέσεις. Σκέφτηκα ότι ο υποσχεθείς -πλην ολιγόλεπτης διάρκειας- παράδεισος μπορούσε να περιμένει και παράλληλα να περιμένω κι εγώ την άλλη εκδιδόμενη (κοινώς πουτάνα).
Έτσι, μπρεφ, εμφανίσθηκε η Μπέλλα. Έστι δε Μπέλα, κορασίδα εκ Ρουμανίας (όπως αποκαλύφθηκε στο δωμάτιο, νεαρά, ξανθοκάστανη, μικρομεσαίου αναστήματος και διάπλασης, με ελκυστικό σώμα και συμπαθητική (απλά συμπαθητική) φατσούλα με άτσαλο βάψιμο. Τα λίγα παραπανίσια κιλά χάλαγαν (όχι πολύ πάντως) το επίπεδο της κοιλιάς. Μπουτάκια και κωλαράκι σε νορμάλ επίπεδο.
Το κλού ήταν τα μικρά (2άρια) αλλά ολόστητα βυζάκια της με την πεταχτή ρόγα. Πλήρωσα το αντίτιμο, μετά από σύντομη σκέψη, και πέρασα στο μικρό δωμάτιο με τη σπαρτιάτικη διακόσμηση. Ένα μικρό νιπτιράκι με τα απαραίτητα αξεσουάρ (σαπούνι και χαρτί) ένα υπόλοιπο καρέκλας (έλλειπε η πλάτη) και ένα κρεββάτι με σημαντικά προβλήματα άνεσης. Αυτό οφειλόταν αφενός στο ότι το ίδιο ήταν σαράβαλο και αφετέρου στο άθλιο στρώμα που θα ήταν εξαιρετικά άνετο για ποντίκια αλλά όχι για άνθρωπο. Το μαξιλάρι, πολυετούς ταλαιπωρίας, είχε πάχος όσο μια συνηθισμένη κυριακάτικη εφημερίδα χωρίς τα dvd. Οι φρεσκοβαμμένοι σε χρώμα μπεζ-καφέ τοίχοι περιέβαλαν αυτό το σκηνικό. Μια ηλεκτρική (έτσι μου φάνηκε) σόμπα εξέπεμπε ένα χαλκοκίτρινο φως, που έφεγγε περισσότερο από την ασθενική λάμπα.
Η κοπέλα άργησε λιγάκι και εγώ είχα αρχίσει να βλέπω οράματα: να ξεφλουδίζονται οι τοίχοι και παντού διάσπαρτα καφέ και μαύρα μαμουνάκια να βολτάρουν προς κάθε κατεύθυνση. Ένοιωθα το δωμάτιο να λιώνει και εμένα να αφήνομαι σε μια ουσία ρευστή. Ο ήχος της πόρτας με επανέφερε στην πραγματικότητα.
Με πλησιάσε. Μετά τις σύντομες συστάσεις την αγκάλιασα και τη χάιδεψα όσο ήθελα. Η πίπα ήρθε αβίαστα, και ευχάριστα χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο. Οι ρογίτσες της τσιτώθηκαν ακόμη περισσότερο με τα πρώτα αγγίγματα και φιλάκια και το κορίτσι αφέθηκε στις (νορμάλ και κοινότυπες) διαθέσεις μου. Το κορμί της ικανοποιητικά σφιχτό, με απαλό δέρμα και γλυκούλικο στη γεύση και την αφή.
Η στάση της ήταν παθητική αλλά η νεαρά ήταν δεκτική και συνεργάσιμη στις αλλαγές στάσεων. Όταν ανέβηκαν οι στροφές την είδα λίγο να ζορίζεται και άφησα λίγο γκάζι. Το τέλος ήρθε αβίαστα και ευχάριστα για μένα.
Γενική σούμα: Ικανοποιητικό και ευχάριστο δεκαπενταράκι (=πουτάνα 15ευρώ) χωρίς πρωτοβουλίες.
Προσωπικά έμεινα ικανοποιημένος και φεύγοντας έννοιωθα το δέρμα του προσώπου μου σφιχτό από την ικανοποίηση και όχι από το κρύο.
Αν την επισκεφθείτε σας εύχομαι να το ευχαριστηθείτε, αλλά δεν μπορώ σας το υποσχεθώ.

Sincerely yours
Jopino (o A')