Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Επίσκεψη στον εν λόγω ερυθρό παρακμιακό "οικίσκο"...

Πριν προχωρήσω να πω πως αν δεν είχα πιει τόσο (μπύρες, ουίσκια, βότκες, πάλι ούισκια, πάλι μπύρες) δεν θα είχα επισκεφτεί ποτέ το εν λόγω παρακμιακό "οικίσκο"!

Ο χώρος ένα υπόγειο, σαν καταφύγιο, που όμως είναι φαινομενικά καθαρός... μια μικρή εσσάνς βρώμας κυριαρχούσε στην ατμόσφαιρα αλλά το προσπερνάμε...
Η κοπέλα...Άννα στο όνομα... Αδύνατη και ταλαιπωρημένη... με ωραίο στήθος και χάλια πρόσωπο (κατ' εμέ)...
Το δωμάτιο τυπικό... έψαχνα κρεμάστρα και δεν έβρισκα... έψαχνα χαρτί και δεν έβρισκα... τελικά βρήκα μόνο το δέυτερο πίσω και κάτω από τον νιπτήρα...

Στα υπόλοιπα... Η Άννα έρχεται χαμογελαστή... μηδέν προκαταρκτικά... λίγο ένα πέρασμα με το βυζάκι της πάνω από το κορμάκι μου που ούτε ακούμπησε... Λίγη χειρομάλαξη και ο pitsirikos1 αναστήθηκε! Πέρασμα καποτιδίου... τυπικό στοματικό... αδιάφορο... σταματάει και έρχεται από πάνω... εγώ την γυρνάω για πισωκολλητό... και κάνω είσοδο όπου βρω... βρήκα πρωκτό... βέβαια μπήκα, βγήκα δεν κατάλαβα και τίποτα... Εδώ να της βγάλω το καπέλο! Αντέχει στο σφυροκόπημα!
Εκείνη καθ' όλη τη διαδικασία κοιτούσε τα νύχια της ή το ταβάνι!

Δεν μπορούσα να τελειώσω... ήταν και οι συνέπειες των αλκοολούχων ποτών που συνέβαλλαν και έφυγα...!

Δεν νομίζω να ξαναπατήσω σε τέτοιου είδους μέρη... μια φορά να κάνω το λάθος αρκεί! Τα αφήνω σε άλλους αυτά...!