Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Πέρασα μια βόλτα από κεί (στο πάνω μαγαζί) κατά τις 8 το απογευματάκι έπειτα από 1-2 μπυρίτσες και είχε ήδη 3-4ς συναγωνιστές στο περιμένε. Η τσατσά πηγαινοερχόταν μέσα-έξω και έλεγε το ποίημα μια στο τόσο (20 γιούρια, ισπανικό, ελεύθερα πιασήματα, κλτ), ενώ σιγά-σιγά οι υπόλοιποι την έκαναν καθότι βαριόντουσαν. Εν τέλει μετά από κανένα τέταρτο σύνολο, μπήκα σε άδειο δωμάτιο και ετοιμάστηκα για μάχη.

Η Αλέξια (δεν γνωρίζω από που, λίγο σπαστά μίλαγε τα Ελληνικά) είναι περίπου αυτό που ψάχνω σε πουτανάκια: μέτριο ύψος, μελαχρινή με μακρύ μαλλί, μικρό-προς-μέτριο στητό βυζάκι, λεπτή μέση και τατουάζ πάνω απ'τον κώλο (τον οποίο δυστυχώς, απ'ότι κατάλαβα, δεν δίνει, αλλά δεν μπορούμε να τα 'χουμε κι όλα).

Ξεκίνησε με μια χειρονακτική για ανέβει το ηθικό και να μπεί σκούφος. Μετά άρχισε την πίπα η οποία, όπως είπε και ο προηγούμενος, είναι αρκετά καλή (ήμουν και φρεσκοξυρισμένος) και παραλίγο να το 'χάσω', οπότε και της είπα να ανέβει πρώτη στάση πάνω. Μετά από κανένα πεντάλεπτο το γυρίσαμε στο πισωκωλλητό και με θέα το τατουάζ πάνω απ'το όμορφο στητό κωλαράκι της δεν ήθελα πολύ να τελειώσω! Αρκετά πρόθυμη και άντεχε το σφυροκόπημα. Στα μείον ότι ήταν λίγο αθόρυβη, αλλά το προτιμώ απ'τα ξενέρωτα ψευτοβογγητά που ακούω κατά καιρούς από άλλες. Λίγο ξεπέτα λόγω ώρας και τον συνωστισμό από την πιτσιρικαρία στο σαλονάκι, αλλά αν τύχει να πάτε σε πιο χαλαρή ώρα, θα βρείτε ότι αξίζει τα 20 ευρώπουλα και εγώ προσωπικά θα την ξανατιμήσω σύντομα! Αν είστε λάτρεις των κοριτσιών που πιπινοφέρνουν, περάστε άφοβα.