Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Στα είκοσι χρόνια που γαμώ επί πληρωμή, πολλά έχουν δει τα μάτια μου και σχεδόν τίποτα δεν μου φέρνει πια τρόμο...
Οι φεμινίστριες κι οι υποτακτικοί αυλικοί τους χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για το trafficking και την εκμετάλλευση του γυναικείου κορμιού, αλλά η δική μου εμπειρία επί του πεδίου αφορά το ακριβώς αντίστροφο: εκμετάλλευση της ανδρικής στύσης για άκοπα 20ευρα, 100ευρα, χιλιάρικα και δεκαχίλιαρα από επιτήδεια μούτρα, με σπάνιες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Ένα σύστημα που συντηρείται χάρις στην άγνοια των πολλών, χάρις στη συγκυρία και τους "τουρίστες", και κατά 5-10% χάρις στην πραγματική παροχή υπηρεσιών από πραγματικές επαγγελματίες σε πελάτες μ' ένα μίνιμουν απαιτήσεων. Εξ ου και παλιότερα είχαμε 10 στανταράκια, αργότερα 5-6, αργότερα 2-3, και τώρα πια ούτε μισό.
Όλα αυτά ήταν ο πρόλογος, μάλλον για να δικαιολογήσω τη μαλακία μου (δλδ το ότι πήγα να γαμήσω στην 3η βάρδια αυγουστιάτικα -και δη Σαββατόβραδο- στην οδό Φυλής). "Μα ποιος το κάνει αυτό;" ακούω να ρωτάτε. "Κάποιος που άγεται και φέρεται από το κάτω κεφάλι" σας απαντώ σκύβοντας ταπεινά το επάνω κεφάλι. Απλώς ΕΠΡΕΠΕ να γαμήσω.
Οι εμπειρίες μου απ' το εν λόγω κατάστημα είναι λίγες, όλες κάτω του μετρίου. Παρά ταύτα, η μέτρια εμφάνιση της κοπέλας (σχετικά ασχημομούρα, με μέτρια βυζιά και σφιχτό κώλο), το θερμό σαλονάρισμα με μπαλαμούτι και φιλάκι στο μάγουλο κι η έλλειψη συνωστισμού (κάτι πιτσιρίκια που όρμαγαν κατά στίφη και φωνασκούσαν λες και βρίσκονταν σε 5ήμερη) συνηγορούσαν στο να περάσω. Ναι, δεν είναι αντιφατικό: τη μέτρια εμφάνιση για μια γκόμενα αγνώστων λοιπών στοιχείων τη μετρώ στα θετικά, αφού μια uncredited μοντελέ πιτσιρίκα σχεδόν εγγυάται τη φόλα - ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα, αλλά η ζωή αρχίζει να με διαψεύδει ως προς το πρώτο σκέλος και εφεξής θα 'μαι πιο επιφυλακτικός.
Η "θερμόαιμη" Εμανουέλα μπαίνει στο δωμάτιο κατόπιν σύντομης αναμονής, κάθεται στο στο κρεβάτι με παγερό ύφος και πάει να μου βάλει καπότα. Κάπου εκεί είναι σαφές ότι την πάτησα, αλλά δεν πτοούμαι (μπορώ να γαμήσω υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, και μάλιστα τις κακότροπες τύπισσες τις γαμάω πιο καλά γιατί απ' τα νεύρα μου αργώ να χύσω). Κάνω να χουφτώσω λίγο βυζί και η τύπισσα μου το κόβει αμέσως, λες και τη χτύπησε ρεύμα. "Καλά θα πάει αυτό" σκέφτομαι και της λέω να συνεχίσει τη μηχανική πίπα - αρχικά με τη συνοδεία δύο χεριών, μετά με το ένα, μετά με εντολές να μην κουνιέμαι μπρος-πίσω και της μπαίνει η πούτσα λίγο πιο βαθιά... Η όλη φάση είναι φιάσκο, σκέφτομαι να γαμήσω όπως-όπως και να γίνω καπνός. Στήνεται στα τέσσερα αλλά με τρόπο ώστε να καθίσταται ΑΔΥΝΑΤΟ το γαμήσι, αναγκάζοντάς με να έχω τέρμα ανοιχτά πόδια (σε μια γελοία στάση, στο όριο της ισορροπίας μου), κι εκείνη με μισάνοιχτα πόδια, γερμένη προς τα εμπρός ώστε να μεγιστοποιείται η απόστασή μας. Προσπαθώ να την τραβήξω προς τα πάνω μου, τίποτα... Εν τω μεταξύ να μου δίνει εντολές, στο ίδιο ανέκφραστο - παγερό στυλ και σε μια αξάν που με politcally incorrect όρους θα λέγαμε "γύφτικη". Μια δυσάρεστη σκέψη περνάει ξόφαλτσα απ' το μυαλό μου την ίδια στιγμή, μια μαύρη ανάμνηση από το παρελθόν, αλλά την απωθώ και συνεχίζω την προσπάθεια για γαμήσι.
Έρχεται ανάσκελα. Συνεχίζει να μου λέει κάτι μαλακίες σε γύφτικο αξάν. Όχι το 'να, όχι τ' άλλο... Το πουλί μου ψοφάει εντελώς. Δηλώνει ότι θα με τελειώσει με πίπα. Αρχίζει κάτι άγαρμπες μαλάξεις με κίνδυνο να μου τον ξεριζώσει, κάτι ρουφιξιές με δόντι, λες και θέλει να μου κόψει κομμάτι... Σε μια ύστατη πράξη αυτοσυντήρησης αποφασίζω να τη διαολοστείλω και να πάω να φύγω.
Περνώντας απ' το άδειο σαλόνι, τραβάω το κουρτινάκι και λέω επί λέξη στην (μάλλον πιωμένη ή μαστουρωμένη) τσατσά: "Αν εσείς βγάζετε έτσι μεροκάματο, σας βγάζω το καπέλο. RESPECT! Αν υπάρχει κόσμος που μπορεί να γαμήσει υπ' αυτές τις συνθήκες, και πάλι RESPECT! Πάντως εμένα μου φάγατε ένα 20ευρω και τώρα δεν θα ξαναπατήσω το πόδι μου εδώ, οπότε αν ήσασταν επαγγελματίες δεν θα χαιρόσασταν." Με κοιτούσε συγκαταβατικά, μ' ένα αχνό μειδίαμα. Μπορεί και να της τα 'χε σκάσει το θολό υγρό που έπινε απ' το πλαστικό μπουκαλάκι του νερού και να μην άκουσε λέξη. Δίπλα της η κατ' ευφημισμόν πουτάνα προέβαλε χλιαρές αντιρρήσεις ("είμαι δεκαπέντε χρόνια εδώ και κανείς δεν λέει τέτοια πράγματα"), αλλά κατά βάση έλαμπε στο κουτοπόνηρο βλέμμα της η ικανοποίηση για το κλεμμένο εικοσάευρο. Οι αντιρρήσεις ήταν απλά προσχηματικές.
Περπατώντας προς το αμάξι, έστυβα το κεφάλι μου αν έχω ξαναπετύχει ανάλογο βαθμό ΑΠΑΤΗΣ σε μπουρδέλο κι απαντούσα αρνητικά. Αλήθεια, είχα ξαναφύγει ποτέ άχυστος; Μάλλον όχι. Ακόμη και με τις χειρότερες. Μια μέτρια χειρομάλαξη αρκεί για να χύσω... Όμως λίγο αργότερα, οδηγώντας, έφερα κατά νου την τραυματική εμπειρία μου σ' ένα μπουρδέλο του Μεταξουργείου προ αμνημονεύτων ετών: Καταχείμωνο, μοναξιά, εγώ σε άθλια ψυχολογική κατάσταση, αποφασίζω να πάω να γαμήσω και πέφτω σε μια γυφτόφατσα που ειρωνεύεται με το καλησπέρα το πουλί μου, χωρίς να το αγγίξει καν, δημιουργώντας μου το πρόσθετο ψυχολογικό τραύμα ότι τον έχω μικρό (σσ κατόπιν εκτενούς ενασχόλησης με μεζούρες και χάρακες, επανεβεβαίωσα ότι τον έχω by any means άνω του μέσου όρου, αλλά με παγωνιά και μηδενική στύση το πουλί μου τυγχάνει να συρρικνώνεται και να φαίνεται τοσοδά... δεν ξέρω αν το δικό σας πουλί κρέμεται όλη την ώρα και δεν μπορείτε να το μαζέψετε, κι αν ναι, χαίρομαι για λογαριασμό σας). Ναι, είχα φύγει άχυστος και δυστυχισμένος, μάλλον ήταν η μόνη άλλη φορά.
Και τότε, η φευγαλέα σκοτεινή σκέψη που είχα απωθήσει στο δωμάτιο ήρθε κι έδεσε: ήταν αυτή! Εμανουέλα ή με οποιοδήποτε άλλο όνομα χρησιμοποιούσε πριν 10+ χρόνια· απόδειξη πως παρά την ασχήμια της, κάποια ευαίσθητη χορδή κουνάει διαχρονικά στο καυλί μου. Δυστυχώς όμως την είχα αποσυνδέσει απ' το συμβάν (επειδή το είχα γενικώς απωθήσει, ως την πλέον τραυματική εμπειρία μου με πουτάνα ή γυναίκα εν γένει).
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί χρειάζεται προσοχή - και, κυρίως, ΣΚΛΗΡΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΣΤΙΣ ΦΟΛΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΠΟΥΡΔΕΛΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΝ.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού σε όλους

ΥΓ. Κακώς το σύστημα δεν έχει μηδέν κι αναγκάστηκα να βάλω άσσους. Παρακαλώ να διορθωθεί.