Λεπτομέρειες αξιολόγησης

σαλόναρισμα αδιάφορο και λίγο ψαρωμενο αλλά με χαμόγελο αμηχανίας.

μετρίου προς ψηλού αναστήματος, μελαχρινή με μαλλί μέχρι ώμους κάτι σαν καρε, ωραία φατσούλα (το καλύτερο πάνω της), αδύνατο κορμί μοντελε προς στυλιαρι, μικρό έως ανυπαρκτο βυζί, μικρό κωλι έως άκωλη και οκ πόδια.
φορούσε ένα συνολο μαυρων και τεζα αδιάφορων εσωρούχων.
βγάζει πολύ αματερ φάση από όλες τις πλευρές.

την είχα ξαναδεί στο φυλής 56 με άλλο όνομα το οποίο δε θυμάμαι τώρα... Μαντελίν, Μεντελιν, Μεριλιν κάπως έτσι τέλος πάντων.
τότε στα φωτα δε μπήκα, αλλά τώρα στα σκοτάδια το έπραξα.
ωραία ιστορία παιζεται  στο σκοταδι.  μπορείς να γαμησεις μετριότητες και να μη χαλαστεις... τόσο.
ήξερα ότι θα ήταν μέτριο προς χαλι το σκηνικό, αλλά μπήκα.

είσοδος στο δωμάτιο και κλασικά σκάει κρεβάτι γονατιστή και με περιμενει.
0 μπαλαμουτι και πάλι δηλαδή.
τι στο μπούτσο, το ίδιο σεμινάριο έχουν κάνει όλες? ...σκέφτηκα σιωπηλά.
σκάω δίπλα της και εγώ και καταλαβαίνω ότι δεν υπάρχει επικοινωνία πέραν της νοηματικής, εκτός αν ξέρεις λάτιν... εκτός του χορού.
βγάζει μόνο το στρινγκ.
προφανώς έχει θέμα-κομπλεξ με το ανύπαρκτο βυζί της, αλλά δεν έδωσα καμία σημασία.
κάτι ψευτοχαϊδεματα της έκανα, αλλά ήταν σαν να μην τα έκανα.

πάει να μου περάσει την κλασική κόκκινη καπότα και της κάνω νόημα για φρι.
αμέσως και χωρίς μαντηλάκι τον έβαλε στο στομα περιεργως, έκανε κάτι πανακυρες κινήσεις που δεν πολυκαταλαβα, γρήγορα μέσα έξω το πουτσοκεφαλο και σε 10 δευτερόλεπτα μαξ πάει να μου βάλει την καπότα.
αυτό ήταν η πίπα της.
πήγα να κλασω στο γέλιο.
της κάνω νόημα πίπα για λίγα δευτερόλεπτα παραπάνω και αυτήν τη φορά έκατσε και τον πήρε κάνα λεπτό μαξ πάλι.
πήγα να της πιάσω το κεφάλι να της το βάλω λίγο πιο βαθιά, αλλά μάταια.
ρε που έχουμε μπλεξει ξανασκέφτηκα.
που'σαι ρε ναταλυ να κάνεις φροντιστήριο στις αμπάλες?

δεν έκανα θέμα, μου έβαλε τη καπότα και την έστησα σε ντογκυ στην άκρη του κρεβατιού με μένα όρθιο.
χαλαρά για αρχή και ανέβασμα ρυθμού κλασικά.
εκεί σαστησα γιατί ενώ πίστευα ότι θα με κόψει, τελικά με άφηνε και έκανα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα.
αφού είδα ότι αντέχει τελικά, έδωσα παραπάνω γκάζι όπου εκεί ξεκίνησε λίγο το ζόρι. γυρνούσε με κοιτούσε, εβγαζε κραυγουλες και γενικώς υπήρχε μια μικρή δυσανασχετιση.
την πήγα έτσι δυνατά για καμποσα λεπτά και ταυτόχρονα χαϊδευα ότι μπορούσα.
δέρμα έτσι κι έτσι το οποίο δε μου έδωσε ικανοποίηση για παραπάνω χαϊδεματα.

αλλαγή σε μισιον και εκεί είχα θέμα με την είσοδο.
μια δεν έμπαινε καλά, μια έμπαινε για λίγο και με έκοβε η γαμωκαποτα, μέχρι να καταλάβει ότι επρεπε να βάλουμε λίγο τζελ για να γλυστραει... φάγαμε κάποια λεπτά.
και εκεί παραδόξως όμως με άφησε να την πηδήξω κανονικά και με ένταση.
το παραλογο είναι ότι στα πολύ έντονα μπασιματα μου εσκαγε κάτι χαμόγελα από τα οποία δε μπορούσα να καταλάβω πλήρως,αν γουσταρε η' όχι.
δεν έδωσα περισσότερη σημασία μιας και δεν υπήρχε συμμετοχή και συνέχισα το βιολί μου, όπου μετά από κάμποσα λεπτά έχυσα εντός καποτιδιου.
παίχτηκε στράγγιγμα κανονικό ευτυχώς.

χαιρετουρες, ευχαριστιες στον αέρα μιας και δεν υπήρχε συνενοηση και μπαη μπαη.

για να κλείσω.
1) ο χώρος κλασικά όπως ειναι εδώ και τόσα χρόνια χωρίς καμία αλλαγή εννοείται. σε αυτό το γαμωμπουρδελο μου έχει μείνει η ανάμνηση από την  νίκη κορμάρα με λίγο ακμη, που με φώναζε από το παράθυρο να ανέβω να την πηδήξω  και εγώ ο μαλακας της έριχνα πόρτα. μετά χάθηκε και μου έμεινε απωθημένο.
πάρτα μαλακα Φιλιππάκο
2) η τσατσά δε νομίζω να ενόχλησε και είναι πολύ συμπαθητική στο σαλόνι,
3) η Μαρία είναι φρέσκια στο κουρμπετι πράγμα που κάνει την όλη φάση να ειναι αματερ στο φουλ.
δεν παίρνει πρωτοβουλίες, δεν υπάρχει ανάλογη συνενόηση κατ'επεκταση, δε ξέρει από πίπα, παραδοξως στο γαμησι ευτυχώς σε αφήνει να παίξεις, αλλά δεν συμμετέχει σχεδόν καθόλου.
γενικώς στο σύνολο είναι προς το αδιάφορο, αλλά σε κερδίζει η ωραία  φατσούλα της.
θα το χαρακτήριζα σαν ένα ορεκτικό πριν πας για το κυρίως, γι'αυτό και το ίσως (προς όχι) στο τέλος.