Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Καποια ξαφνικη δουλεια στην Αθηνα, για λιγες μονο ωρες, και φυσικα δεν εμεινε ανεκμεταλευτη.
Λογω του περιορισμενου χρονου, και του παρκινγκ που βρισκεται στο σταθμο Συγγρου-Φιξ, η επσκεψη στο 108, στον δευτερο οροφο ηταν μονοδρομος.
Η κυρια επι της υποδοχης ευγενεστατη, και με ενα πολυ γλυκο χαμογελο (αν ειμουνα 20 χρονια νεωτερος μπορει και να την φλερταριζα, τωρα σε αυτην την ηλικια, λιγο δυσκολο) σε προετοιμαζει για την ζεστη ατμοσφαιρα που επικρατει σε αυτο το ιδρυμα.
Στο σαλοναρισμα πρωτη η Ναταλι και μετα η Ελενη, την οποια και ετιμησα, ως συνηθως βεβαια, δεν μπορω να αντισταθω σε αυτο το κορμι, παρ ολο που ξερω οτι σαν υπηρεσιες θα μπορουσα να περασω καλα και με τις αλλες κοπελες.
Η Ελενη εχει ενα παρουσιαστικο, που αν την δεις στο σουπερ- μαρκετ της γειτονιας, ειδικα απο πισω, ακομη και χωρις δωδεκαποντο τακουνι, η, σουπερ μινι, το πρωτο πραγμα που θα σκεφτεις ειναι, "μανα μου, και τι δεν θα εδινα να σε παρω απο πισω". Εχει και πολυ ωραιες γαμπες, που δενουν αρμονικα με το πισινο συστημα, και ενα ωραιο, πλουσιο στηθος, το οποιο καλως η κακως δεν με ενδιαφερει- ειμαι κωλας, τι να κανουμε;
Περασα λοιπον στο δωματιο, και η Ελενη σαν καλη νοικοκυρα, με κερασε το κατι τις, και αφου εκανα ντουζακι, αρχισε το μασσαζ.
Στο μασσαζ ειναι πολυ καλη, ασχετως αν εγω τις περισσοτερες φορες δεν κρατιεμαι και ορμαω βουρ, αλλα αυτη τη φορα ημουν πιασμενος απο το ταξιδι και αφεθηκα σε ενα πολυ καλο αθλητικο το οποιο η γυναικα το κατεχει. Μετα, αφου αφαιρεσε και το σλιπακι της συνεχισε με ενα απιστευτο μποντι του μποντι (ισως η μονη φαση που εκτιμω το γυναικειο στηθος) ετσι ωστε αρχισε σιγα σιγα να ζωντανευει το γερικο και ρητιδιασμενο κορμι μου.
Γυρισα, και σε σταση 69 απολαυσα μια απο τις καλυτερες πιπες που μου εχουν κανει, αυτες που μονο οσες εχουν μαθητευσει στη μεγαλη της Ρομουνιας σχολη ξερουν και κανουν, ενω εγω περιποιομουν το πεντακαθαρο μουνακι της.
Αυτο ηταν. Την εστησα στα τεσσερα, να ακουμπαει στο μασσαζοκρεβατο, και εγω στα ορθια να απολαμβανω το θεαμα, τον τελειο κωλο της Ελενης, τι αλλο θελει ενας κωλο-γερος απο τη ζωη του, και σε αυτη τη σταση, παρολο που κατι η κουραση απο το ταξιδι, κατι η ηλικια, την παιδεψα λιγακι, αλλα στο τελος ηρθε το αναποφευκτο.
Κουβεντουλα, και μπανακι, εκ νεου κερασμα αναψυκτικου, και εφυγα για ακομη μια φορα ανανεωμενος απ το ιδρυμα.
Και για να μην ξεχνιωμαστε δυο στιχακια θα τα γραψω:

Ελενη μου σ ευχαριστω
παρολο κουρασμενος
καθε φορα στα χερια σου (και αναμεσα στα ποδια σου, βεβαιως-βεβαιως)
νιωθω ανανεωμενος.

Σ ευχαριστω και μουτσουμεσκ
φρουμοζ, λαριβεντερε,
οταν ξαναρθω για μασσαζ,
τα σεξι ρουχα φερε.