Λεπτομέρειες αξιολόγησης

ΧΑΜΑΙΤΥΠΗΣ


Σε αυτούς τους σφόδρα χαλεπούς καιρούς πολλάκις επανέφερα στην μνήμη μου τη φιλοσοφική ρήση ότι ο Χόμο Σάπιενς δομείται από την Λογική το συναίσθημα και την επιθυμία.
Η λογική είναι βαθμίδας ανωτέρα του συναισθήματος και της επιθυμίας,όπως και το συναίσθημα υπερτερεί της επιθυμίας που είναι ότι κατώτερο δομεί την φύσιν του ανθρώπου.
Ανερωτήθην δια ποίους ανεξιχνίαστους λόγους η γενετήσιος επιθυμία, η έσχατη συνιστώσα, επικρατεί της λογικής αποδομούσα τη φρόνηση και σύνεση, εξωθώντας μας στα άδυτα,ιερά συνουσιαστήρια της Παφίτισσας θεάς Αφροδίτης Πάνδημου.
Απάντηση δεν έλαβα εκτός ισχνής λογικής υποθέσεως ότι είναι ένστικτον. 'Ένστικτον ισχυρό της αναπαραγωγής προσομοιάζων αλλά σαφώς κατώτερο του ενστίκτου της επιβιώσεως.
Ήτο ισχνή άνευ της ισχυρότατης επαγωγικής Αριστοτελικής μεθόδου διότι θυσιάζουμε τα ελάχιστα πλέον "οικονομικά διαθέσιμα" προς το ζην "ένστικτον επιβίωσης" δια να ικανοποιήσομεν το ένστικτον της αναπαραγωγής "καταγάμευσης θηλέων" το οποίον έχει απ' έλθει ανεπιστρεπτί "δια εμέ τουλάχιστον" λόγω της απολεσθείσης νεότητος προ πολλού.
Με αυτές τις ασήμαντες σκέψεις βάδιζα στην κλαίουσα και δυσώδη λόγω δημοτικής εγκατάλειψης Μάγερ.
Μάγερ εκ του ήρωος Ελβετού ιατρού Ιωάννη Ιάκωβου Μάγερ ο οποίος εφονεύθη κατά την ηρωική έξοδο του Μεσολογγίου. Ο Μάγερ υπήρξε ο εκδότης της πρώτης εφημερίδας που κυκλοφόρησε στην ελεύθερη Ελλάδα. Εξέδιδε από τις 1 Ιανουαρίου 1824 ως την παραμονή της ηρωικής εξόδου την εφημερίδα "Ελληνικά Χρονικά" στο Μεσολόγγι.Όπως αναφέρει ο Ελβετός φιλέλληνας Ερρίκος Φαρνέζι, δεκαπέντε Ελβετοί συνολικά πήραν μέρος στα φιλελληνικά στρατιωτικά σώματα που πολέμησαν στην Ελλάδα.
Κατέληξα στο ετοιμόρροπο μπαρουτοκαπνισμένο, από τα εξατμίσεις των εποχουμένων,δύστυχο και παρακμιακό ξενοδοχείο Δωδώνη
Οι πρώτες μαρτυρίες για την ύπαρξη του μαντείου της Δωδώνης ως λατρευτικού χώρου τοποθετείται περί το 2.600 π.Χ.. Είναι το αρχαιότερο μαντείο που συναντάται στον Ελληνικό χώρο. Η μυθολογία λέει ότι από τη Θήβα της Αιγύπτου πέταξαν δυο περιστέρια: το ένα προσγειώθηκε στη Λιβύη, όπου χτίστηκε ο ναός του Άμμωνα Δία, και το δεύτερο ήρθε στη Δωδώνη, όπου ιδρύθηκε το μαντείο.
Ανέβηκα τα δυο-τρία σκαλάκια της εισόδου και προχώρησα σε μια μικρή σκάλα προς το σαλονάκι που διαθέτει το ξενοδοχείο.Εκεί κάθονταν τέσσερα νεαρά θήλεα και επέλεξα χωρίς δισταγμό το ένα εξ αυτών.
Ένας από τους πολλούς όρους της ελληνικής αργκώ για να περιγράψει κανείς μια πόρνη είναι η λέξη «χαμαιτυπής», στην κυριολεξία «εκείνη που χτυπά τη γη», υπονοώντας ότι η πράξη λαμβάνει χώρα απευθείας στο έδαφος.Εγώ όμως την έσυρα στην κλήνη της ηδονής.
Οι βόστρυχοι ερεβώδεις μέλανες ,τα ώτα ροδαλά τρυφερά και αι παρειαί ροδίζουσαι προδίδουσαι αισχύνην, συστολήν και εμφανή σεμνότητα προσομοιάζουσα με την ρήση "ερως ερυθριά παρειάς νεανίδων"
Το σώμα ισχνό,λιπόσαρκο αλλά με τέλειες αναλογίες τα στήθη της θηλυκά μικρά στητά έργο Θεϊκό της μεγαλύτερη τέχνης.
Οι θηλές, πηγές ζωής, άφατο αρσενικό όραμα,το κορυφαίο επιστέγασμα του ερωτισμού,της σεξουαλικότητος,της κάβλας,ροδαλές στητές με προκαλούσαν έντονα.Τις έβαλα απαλά στο στόμα μου και τις πιπίλισα χαϊδεύοντας συνάμα την ολόλευκη σάρκα της κοιλιάς της. “Ο ομφαλός σου κρατήρ τορνευτός πλήρης κεκερασμένου οίνου, η κοιλία σου θημωνιά σίτου περιπεφραγμένη με κρίνους” (.Παλαιά Διαθήκη, Άσμα ασμάτων Ζ')
Το χέρι μου κατέβηκε στο αιδοίον της όπου και χάιδεψα γλυκά την κλειτορίδα της. Με απώθησε απαλά από το στήθος της και έσκυψε βάζοντας το πέος μου στο στόμα της.
Παρακολουθούσα με γενετήσιο ενδιαφέρον τα κόκκινα χείλη της καθώς το κομψό, όμορφο κεφάλι της ανεβοκατέβαινε σε μια εξαιρετικά ηδονική,υγρή και θερμή πεολειχία.
Την γύρισα ανάσκελα και σήκωσα ψηλά τα πόδια της πιέζοντάς τα με τους καρπούς μου και διείσδυσα όχι ιδιαίτερα βίαια μέσα της,
Κάτι που ξεκίνησε σαν μια μακρινη σεισμική δόνηση διήγειρε βαθειά τα κύτταρα του εγκεφάλου μου και πλησίαζε διαρκώς με τρέμουλο μεγεθύνοντας τους κυματισμούς σε φουρτουνιασμένη,ανταριασμένη θάλασσα.
Το τσουνάμι της ηδονής ξέσπασε συγκλονίζοντας με ανεξέλεγκτους σπασμούς το κορμί μου. Τα χείλια μου κόλλησαν σε ένα φιλί πάνω στον βελούδινο λαιμό της και σύντομα οι χιλιοτραγουδισμένοι σπασμοί της υπέρτατης ηδονής υποχώρησαν καθώς βόγκηξα και αναστέναξα.
Σήκωσα το κεφάλι μου και την ρώτησα σιγανά. ”Πως σε λένε μωρό μου’.
‘Μικαέλλα’, μου απάντησε.
“Ευχαριστώ Μικαέλλα” της είπα και φίλησα απαλά, ήρεμα, με βαθειά ερωτική αγάπη σχεδόν, τα κλειστά της χείλη.