1. Το μουνι δεν έχει σπανιότητα, αλλά η μήτρα έχει. Ένα αρσενικό μπορεί να γονιμοποιήσει εκατοντάδες θυληκα, γι'αυτό οι τσοπάνηδες έχουν ένα κριάρι για δεκάδες προβατίνες. Συναισθηματικά και νοητικά αυτή η σπανιότητα μεταβιβάζεται και στο μουνι.
2.Οι φεμινίστριες από τα τέλη του 19ου αιώνα ζητούσαν ισότητα. Αλλά πάντα είχαν στο μυαλό τους την ισότητα δικαιωμάτων, όχι υποχρεώσεων. Η ανισότητα αυτή έχει αποτυπωθεί και στο νομικό σύστημα που σε περιπτώσεις διαζυγίων οι γυναίκες αντιμετωπιζονται ευνοϊκότερα από τους άντρες. Τέλος φταίμε και οι άντρες, τουλάχιστον οι 40+ που είμαστε διστακτικοί να παραχωρήσουμε "ανδρικες" υποχρεωσεις στις γυναίκες από το φόβο να φανούμε λιγότερο άντρες, πόσο μάλλον να επιβάλλουμε τις υποχρεώσεις που θα έπρεπε σε αυτές ( πόσοι μοιράζονται 50-50%τα έξοδα του σπιτιού?)
3. Το κοινωνικοπολιτικό σύστημα που ζούμε (καπιταλισμός) κινείται από την κατανάλωση προϊόντων. Πολλές δεκαετίες τώρα οι εταιρείες και οι διαφημιστές έχουν καταλάβει ότι η γυναίκα είναι η κινητήρια δύναμη. Είτε σαν άμεση καταναλωτρια για κρέμες, κομμωτήρια κλπ, είτε σαν αυτή που αγοράζει τα πράγματα των παιδιών, είτε σαν ο διάολος που υποχρεώνει τον άνδρα σε έξοδα είτε αυτά είναι κοσμήματα, είτε εξόδους -ταξιδια ειτε μεγαλύτερο σπίτι. Οι ταλαίπωροι άνδρες τι να πάρουν, ένα αυτοκίνητο ένα ρολόι και μερικές μπύρες και πουτανες. Είμαστε τα ζώα παραγωγής και αυτές είναι τα ζώα κατανάλωσης.
Θέλω να πω ότι δεν είμαι και πολύ αισιόδοξος για το μέλλον.
