Ντέμη Βουλγάρα, πριν τρία χρόνια. Είχε μια ξανθιά μαζί της τότε, πολύ κωλοχαρακτήρας και δεν ξέρω γιατί, αλλά θύμιζε λίγο τραβέλι, παρ' όλο που ήταν λεπτή κι εμφανίσιμη. Βιαστικές, κακότροπη η ξανθιά (νομίζω την έλεγαν Βανέσσα), χάλι μαύρο. Δεν ήμουν από τους τυχερούς που παίρνανε την κόρη της ντέμης, που δουλεύει σε άλλη περιοχή, όχι Θεσσαλονίκη (κι η ντέμη μετακινείται πού και πού). Επίσης, της ντέμης το εργαλείο μύριζε ψαρίλας κι ο καθρέφτης στο σαλόνι, καρακίτς και κακόγουστος.
Δέσποινα στην Αγίου Δημητρίου. Ο προηγούμενος πελάτης της, πενηντάρης αρχιτέκτονας, προϊστάμενος στον χώρο της τότε δουλειάς μου, βγήκε από το χώρο της με το που έμπαινα εγώ (έμεινα μαλάκας, γιατί έχει καλή γυναίκα κι η κόρη του ήταν μεγαλύτερη από την τάνα, άσε που δεν φαινόταν για τέτοιος). Δεν μου έδωσε σημασία δεν έβλεπε τίποτα μπροστά του, είχε το χαμόγελο της επιτυχίας, προφανώς μπήκε τόσο βαθιά που έχασε τη γη κάτω από τα πόδια του, όμως... Σε μένα ήταν αμπανιάριστη και καθώς της έκανα γλυφομούνι, μου πέταξε τα χύσια του μαλάκα. Κυκλοθυμική, παράξενη, κάνει ουσίες (ελαφρύ καπνιστό), είχε πολλά τικ που με πικάρισαν από παλιότερα αλλά αυτό, ήταν το τελευταίο.
Μια BBW που τελευταία αραίωσε από αγγελίες. Δεν λέω όνομα γιατί θα τρομάξω τον κόσμο. Γάμαγα τη φίλη της μια πενηντάρα μαυρομάλλα καλή, αλλά εκείνη όσο έσμπρωχνα, με κατούρησε στην πλάτη. Μου σφύριξαν επίσης κατόπιν εορτής, ότι ένας παλιός γαμιάς της την κόλλησε παράσημο και το συζητούσε κιόλας σε κάποιο διαδικτυακό φόρουμ, αλλά εγώ ευτυχώς εκεί δεν μπήκα.
Μια άλλη BBW τη Σία. Οι φωτογραφίες κι η περιγραφή της τότε αγγελίας της, φαινόταν σχετικά καλές. Το ραντεβού ήταν σε χοτέλ. Έκανα τί έκανα γιατί το δωμάτιο το είχα κλείσει από πριν και εκεί με ξέραν. Αλλιώς θα έφευγα.
Καμέλια, πιάτσα (πολύ σπάνια ανεβάζει κι από καμμιά αγγελία). Δεν ξέρω τί συνέβη, αλλά έμεινε η μισή, ενώ ώρες ώρες το βλέμμα της είναι θολό. Δεχόμουν αλλεπάλληλα SMS σε ώρα εργασίας και παράδοσης μαθημάτων συνεχώς, ενώ όταν κατά τύχη την πέτυχα σε καφέ που δουλεύει μια γνωστή ή συγγενής της, με απέφυγε επιδεικτικά. Δεν μου αρέσει η κυκλοθυμία, ή μάλλον με τρομάζει, για να είμαι ειλικρινής.
Γενικά, η συντριπτική πλειοψηφία των γνωριμιών που έκανα στο "χώρο" είναι απογοητευτικές και κατέληξαν ατυχείς, αλλά σπανίως ρίχνω μαύρο. Βλέπω τα καλά όπου υπάρχουν, τα συμψηφίζω, εκτός εάν επισκιάζονται από τα φάουλ τόσο πολύ πια που δεν σώζεται με την καμμία. Ή θυμάμαι τη φάση από όταν ήταν εντάξει και καλές.
