Το μαγαζί τοπ είναι. Οι γκόμενες, επίσης. Τώρα βέβαια, ο Χ, Ψ, Ζ χλιμίτζουρας θα πει ότι του φταίει το προσωπικό, ο χώρος, οι καναπέδες, που δεν χωράει να κάτσει η αρχοντοκωλάρα του… Της κοντής ψωλής της φταίνε οι τρίχες, λένε στο χωριό μου. Πάμε λοιπόν, ξανά. Αν στο στριπ πας για να γαμήσεις, επειδή έξω οριακά σου «κάθεται» η χούφτα σου, προφανώς τα 250-350 είναι πολλά. Θα πας στο Mousses πχ να γαμήσεις με 80 κανένα τρίμπαζο και θα λες μετά «Θεέ μου, τι μαγαζάρα, τι μουνάρες, τέλειος χώρος, προσωπικό, τα πάντα». Αν στο στριπ πας για να περάσεις καλά, με την παρέα σου, μια στο τόσο, για την καυλάντα και τη φάση, και δεν πας μετρώντας τσίμα τσίμα τα ευρώ αν σου βγαίνουν για τσιγάρα από το περίπτερο και με τον ιδρώτα να τρέχει από το μέτωπο και την γλώσσα έξω αν θα γαμήσεις, μια χαρά θα περάσεις. Και το «χτίζεις» και για έξω. Δεν είναι ανάγκη να είναι εκεί. Θα μου πεις, αυτά δεν είναι για όλους. Οι περισσότεροι θαμώνες των στριπ, πλέον, είναι αυτού του τύπου κι ο άλλος με τα φράγκα και τη σαμπάνια και τις γκόμενες στο τραπέζι του, είναι ο δακτυλοδεικτούμενος, που… χαλάει την πιάτσα. Ας είναι. Όπως όλα στη ζωή, είναι κι αυτό θέμα επιλογών…