Πάνε δυο δεκαετίες που στη Φυλής με την παρέα μπλέξαμε σε τσαμπουκά με νταβάδες.
Ήμασταν τρία 20χρονα που ξερχαμανιάζαμε εβδομαδιαίως –και βάλε- στη Φυλής. Μπουρδελοπαρέα, που σημαίνει πως βρισκόμασταν για μπουρδελότσαρκα- παρέα έξω από αυτό δεν πολυκάναμε. Η «φιλία» μας είχε γίνει πια μονοδιάστατη. Φυλής, μετά σουβλάκια και αυτό ήταν. Ο καθένας μετά σπιτάκι του, στη ζωούλα του, στις παρέες του. Ακόμη θυμάμαι παράπονα από φίλους και γκόμενες: «Μα γιατί σήμερα δε θες να βγούμε; Τι άλλο έχεις να κάνεις;». Πότε δεν εξομολογήθηκα σε κανένα αυτήν την πλευρά μου, ούτε στον πιο κολλητό μου. Δεν ήταν ακριβώς ότι ντρεπόμουν, απολάμβανα με τους άλλους δύο αυτή τη «συνωμοτική» παρέα, είχαμε φτιάξει ένα κλειστό «κλαμπ» που δεν έψαχνε για άλλα μέλη.
Εκείνα τα χρόνια η Φυλής μόλις είχε γεμίσει με νεαρά κορίτσια από το πρώην Ανατολικό μπλοκ, ψηλές, καλλίγραμμες, ξανθές, γαλανομάτες, ιδανικά χαρακτηριστικά για μεσογειακούς πελάτες. Αν η γενιά των πατεράδων μας χόρτασε σεξ με εξωτικές τουρίστριες, η δική μας γενιά χόρτασε εξωτικό μουνί στα μπουρδέλα. Το εφήμερο σεξ που γινόταν με καμάκι, σπαστά αγγλικά και μεγάλες δόσεις περιπέτειας αντικαταστάθηκε στη δική μας γενιά από μπουρδελότσαρκες με εισιτήριο 2500 χιλιάρικα. Αν οι πατεράδες μας είχαν να διηγηθούν έστω και μια ιστορία με τουρίστρια, εμείς είχαμε να διηγηθούμε τουλάχιστον10 ιστορίες με πόρνες. Οι καλοκαιρινές περιπέτειες στα νησιά με γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο που ερχόταν στην Ελλάδα για να γνωρίσουν τον Έλληνα εραστή, ήταν πια ιστορίες του παρελθόντος. Ο «Greek Lover» έγινε μπουρδελιάρης μέσα σε μια γενιά.
Έχετε διαβάσει το βιβλίο μιας από τις πιο γνωστές πόρνες στον κόσμο της Ξαβιέρα Χολάντερ «Η Χαρούμενη Πόρνη»; Είναι εντυπωσιακό, επαναλαμβάνει ξανά και ξανά πως σύμφωνα με την εμπειρία της οι πιο σπουδαίοι εραστές του κόσμου (εν έτει 1972) είναι οι Έλληνες, γιατί όπως γράφει, ακόμα και στις πόρνες οι Έλληνες φέρονται σαν να είναι πραγματικές ερωμένες…
Δεκαετία ’90 πια και οι Έλληνες αλλάξαμε. Οι μικροαστική νεολαία στην οποία άνηκα, γάμαγε φτηνό μουνί πληρωμένο με το χαρτζιλίκι που μας ‘διναν οι γονείς μας για καφέ. Η πορνεία στην Ελλάδα είχε κάνει «ποιοτικό» άλμα μπροστά και η χώρα «εκσυγχρονιζόταν» ακόμα και σε αυτό.
Οι παλιές πατσούρες που γέμιζαν τα παλιόσπιτα της Φυλής –Ελληνίδες φυσικά, κάτι χοντρές 40άρες ακόμη και 50ρες - μέσα σε δυο χρόνια ή έγιναν τσατσάδες ή βγήκαν απ’ το χώρο. Δεν είχε πια ψωμί για αυτές η Φυλής. Θυμάμαι μέχρι σήμερα μια τέτοια, που για το μεροκάματο από πόρνη έγινε τσατσά. Ακούγαμε το «μοιρολόι» της τελειωμένης πόρνης κρυφογελώντας μέχρι να έρθει η σειρά μας να περάσουμε στο δωμάτιο. Ήταν μια κακογερασμένη 40άρα με αφύσικα για την ηλικία της ρυτιδιασμένο πρόσωπο. Μας φαινόταν απίστευτο που δυο χρόνια πριν δούλευε πουτάνα- μας το βεβαίωναν «εμπειρότεροι» του χώρου, όταν πιάναμε κουβέντα μαζί τους. Μονολογούσε η τσατσά για τα περασμένα μεγαλεία: «Ήρθαν αυτές οι ξένες (και το στόμα της στράβωνε απ’ το μίσος) και χάσαμε εμείς τους πελάτες μας, τώρα κάθομαι και δουλεύω για το 500ρικο( δραχμές τότε), ακούς εκεί για 500άρικο εγώ που είχα τέτοια πελατεία!».
Η Φυλής ήταν τότε όπως θέλει να κάνει την Ελλάδα σήμερα η Χρυσή Αυγή:Μόνο για Έλληνες. Διαβάζαμε στις πόρτες των μπουρδέλων ταμπέλες γραμμένες στα αγγλικά «ONLY FOR GREEKS», λες και οι μετανάστες από την Αλβανία κι άλλες χώρες ήξεραν αγγλικά… Οι μετανάστες -όπως έλεγαν οι τσατσάδες- δεν ήξεραν από μπουρδέλα (που να τα ‘βρισκαν;), δεν τηρούσαν το σαβουάρ βιβρ του χώρου, «Δεν καταλαβαίνουν ότι την κοπέλα μπορούν να την έχουν για 5-10 λεπτά (τόσος ήταν ο χρόνος τότε), όλο φασαρίες κάνουν». Άμα «εκπολιτίστηκαν», με τον καιρό μπήκαν κι αυτοί στα μπουρδέλα, με ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες. Ο «αγώνας» για την ενσωμάτωση των μεταναστών είχε αιτήματα και στην πορνεία και μάλιστα δικαιώθηκε χωρίς διαδηλώσεις, καταλήψεις, φωνές για ρατσισμό κτλ αλλά αθόρυβα καθώς περνούσαν τα χρόνια.
Με την μπουρδελοπαρέα στην αρχή πηγαίναμε με την ίδια πόρνη και οι τρεις, σα να κάναμε συμπαράσταση ο ένας στον άλλον. Το νεαρό της ηλικίας δε μας έκανε γενναίους, το αντίθετο. Αισθανόμασταν «ασφάλεια» όταν μπαίνοντας στο δωμάτιο ξέραμε πως τα φιλαράκια είναι έξω και «φυλάνε» τα νώτα μας. Άλλωστε η κοινή εμπειρία έδινε αργότερα τροφή για συζήτηση μασουλώντας σουβλάκι και πίνοντας μπύρες.
Άμα ξεθαρέψαμε, όλο και πιο σπάνια πηγαίναμε στην ίδια πόρνη. Σταδιακά, ο καθένας μας ήθελε να πηγαίνει με διαφορετική, σα να μη μοιραζόμασταν τις πόρνες με δεκάδες άλλους, θέλαμε να αισθανόμαστε ότι τουλάχιστον εμείς μεταξύ μας, ο καθένας πήγαινε με τη «δικιά» του. Αλλά ποτέ έως τότε δεν είχαμε διανοηθεί να πάει κάποιος από μας στη Φυλής μόνος χωρίς την παρέα των άλλων δύο. Αυτό θα ήταν «προδοσία» της παρέας, άλλωστε «Τι νόημα θα είχε να πάει κάποιος μόνος στη Φυλής;», παραμυθιάζαμε ένας το άλλον σαν η μπουρδελότσαρκά να μην είχε στόχο το σεξ αλλά την παρέα…
Οι κοπέλες της Φυλής ελληνικά δεν ήξεραν ακόμα και τα αγγλικά τους ελάχιστα. Η συνεννόηση ήταν κυριολεκτικά ανύπαρκτη. Ήξεραν μόνο κάποιες φράσεις τυποποιημένες που θα διευκόλυναν τη δουλειά τους. Ανάμεσα σε αυτές ήταν το γνωστό «Πως το θέλεις;» που σήμαινε ποια στάση θα έπαιρνε, και θα ήταν η μοναδική έως τέλος συνεδρίας.. Πάντα αγχωμένες με τον χρόνο, αγέλαστες στη συγκριτική τους πλειοψηφία αλλά διαολεμένα όμορφες κι όλες τους 25 χρονών και κάτω. Δε έβρισκες κοπέλα σε μπουρδέλο κοντά στα 30, αν είχε ξεμείνει καμιά ελληνίδα και αυτές πελάτη δε σταύρωναν.
Το πρόγραμμά τους περιελάμβανε αερόπιπα του λεπτού και σεξ σε μια στάση- σπάνια έκαναν δεύτερη και μετά από πολύ γκρίνια. Προκαταρκτικά και Social time δεν ήταν στο πρόγραμμα, χρόνος κάτω των 10 λεπτών ενώ πολλές δεν άφηναν να τις αγγίζεις καθόλου - το πολύ πολύ ένα γρήγορο μπαλαμούτι και μετά δυσανασχετούσαν : «Άσι του βυζί μου, πουνάει»… Αν κάποιος μέσα στο 5λεπτο δεν τελείωνε έκαναν αισθητή τη δυσαρέσκεια τους «Πιο γκρίγκουρα, πιο γκρίγκουρα», ενώ η τσατσά χτύπαγε την πόρτα που σήμαινε (όπως και σήμερα) τέλος χρόνου.
Παρόλα αύτα , η πελατεία στα μπουρδέλα αυξήθηκε κατακόρυφα ανεξάρτητα από τις υπηρεσίες. Όλοι ήθελαν να απολαύσουν έστω και για 5-10 λεπτά αυτά τα ουρί του παραδείσου, όπως (ξ)έπεσαν στη χώρα μας από την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού. Εκείνα τα χρόνια δεν υπήρχε αίσθηση του ανταγωνισμού, αυτές οι κοπέλες δε προσπαθούσαν να φτιάξουν πελατεία με τη συμπεριφορά τους και τις καλές υπηρεσίες. Εφόσον ήταν όμορφες η πελατεία ήταν εγγυημένη ενώ οι υπηρεσίες πολύ συγκεκριμένες: Στοματικό και σεξ σε μια στάση.
Όσο για άλλες υπηρεσίες πέρα του στοματικού, πολύ απλά δεν υπήρχαν: Το «ισπανικό» ήταν άγνωστο, το 69 ανεπίτρεπτο, αν κάποιος ζητούσε ελεύθερο, πιθανόν να έφευγε απ’ το μπουρδέλο με συντριπτικά κατάγματα . Καμιά φορά νοσταλγώ εκείνες τις απλές υπηρεσίες (ξέρω ότι πολλοί βρίζετε τώρα). Όπως και να το δει κανείς δεν υπήρχε κίνδυνος μετάδοσης ΣΜΝ. Σήμερα δε ξέρουμε αν στο κορμί της κοπέλας «τελείωσε» ο προηγούμενος ή ακόμη χειρότερα. Εκείνη την εποχή λίγες ήταν εκείνες που επέτρεπαν έστω και ένα φιλί στο στήθος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια –Ρωσίδα πρέπει να ήταν- που φίλησα το στήθος της και άρχισε να μουρμουράει έντονα στα Σλάβικα… Δεχόταν να βάλουν το καβλί μας στο στόμα τους , να κάτσουν να τις πηδήξουμε αλλά το φιλί στο στήθος το έβρισκαν υποτιμητικό! Πως αλλάζουν οι εποχές, σήμερα δίνουν γλωσσόφιλα αφού προηγουμένως έχουν κάνει ελεύθερο στοματικό…
Αν κάποιος έχει φτάσει μέχρι αυτού το σημείου ανάγνωσης να του ζητήσω συγνώμη, θα συνεχίσω με το υπόλοιπο της ιστορίας άλλη μέρα. Εφόσον βέβαια δε σας τα πρήζω με τις αναμνήσεις μου…
καί να μαθαίνουν οί νεώτεροι 
