Διαγραμμένο μέλος 129170
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 13 Ιουν 2012
- Μηνύματα
- 5.282
- Κριτικές
- 8
- Like
- 7.313
- Πόντοι
- 2.636
4 Ιουλίου 2004 στο Ντα Λουζ της Λισσαβόνας, ημέρα Σάββατο, ήταν που άνοιξε μια αγγυλη, παρένθεση, ότι θέλει ο καθείς, για την εθνική Ελλάδος στο ποδόσφαιρο, που με το γκολ από κόρνερ έκανε τον τότε πιτσιρικά Ρονάλντο να βαλαντωσει απ το κλάμα,μιας που έχασε την κούπα μέσα στο σπίτι του από ένα συνοθυλευμα παικτών που δημιούργησαν μια ομάδα που δεν υπήρξε ποτέ και δεν θα ξαναϋπαρξει.
Η Ελλάδα κατέκτησε το γιουρο του 2004, δεκαπέντε χρόνια πριν ρε γαμωτο! Ήμουνα 25 και είχα πληρώσει 400€ για να δω τον θρίαμβο!
Οι φίλοι μου το απέδωσαν στο ότι πιο αμπαλος άνθρωπος από μένα δεν υπάρχει και όντως έτσι είναι, ώστε να βρεθώ μέσα σ'αυτό το γεγονός,γι αυτό και νίκησε φερνοντας τους γούρι.Δεν παρακολούθησα, ούτε παρακολουθώ πια ποδόσφαιρο.Ομως αυτό που γινότανε στα εκδοτήρια το Σάββατο το πρωί, που όλοι περιμέναμε ν ανοίξουν για να πάρουμε το περιβόητο χαρτάκι, όσο πέρναγε η ώρα τόσο ο κόσμος συνερεε μέχρι που τα ματ κάνανε την εμφάνιση τους για να φύγει η κάθε υποψία μη τήρησης τάξης και νόμου από τυχόν μυστήριους.
Τα μουνάκια να βάφονται στα πρόσωπα με σημαίες των εθνικών.Ενας χαμός, μια γιορτή.Θυμαμαι όταν μπαίναμε στο γήπεδο, ξεχώρισε ο Χαρδαβέλλας,φρεσκοπαντρεμενος μ ένα μουνακι πολλά χρόνια μικρότερη του, φορώντας μια κορδέλα στο κεφάλι στα χρώματα της εθνικής, αμέσως τα αλάνια αρχίζουν ρυθμικά "Πόσο σου πάει η κορδέλαααααα,Χαρδαβεεελα...Χαρδαβε-ε-λα".
Όνειρο ήταν και έσβησε.Απο τότε ο μόνος θρίαμβος αντίστοιχος που κατάφερε η εθνική, ήταν να χάσει απ τους νήσους Φερόες σε προκριματικά για... δεν θυμάμαι που.
Όπως και να χει ήταν εκπληκτική περίοδος, άσχετα βέβαια που μας ετοιμαζαν για να φάμε μια πουτσα εθνικά που ακόμη καρφώνεται
Η Ελλάδα κατέκτησε το γιουρο του 2004, δεκαπέντε χρόνια πριν ρε γαμωτο! Ήμουνα 25 και είχα πληρώσει 400€ για να δω τον θρίαμβο!
Οι φίλοι μου το απέδωσαν στο ότι πιο αμπαλος άνθρωπος από μένα δεν υπάρχει και όντως έτσι είναι, ώστε να βρεθώ μέσα σ'αυτό το γεγονός,γι αυτό και νίκησε φερνοντας τους γούρι.Δεν παρακολούθησα, ούτε παρακολουθώ πια ποδόσφαιρο.Ομως αυτό που γινότανε στα εκδοτήρια το Σάββατο το πρωί, που όλοι περιμέναμε ν ανοίξουν για να πάρουμε το περιβόητο χαρτάκι, όσο πέρναγε η ώρα τόσο ο κόσμος συνερεε μέχρι που τα ματ κάνανε την εμφάνιση τους για να φύγει η κάθε υποψία μη τήρησης τάξης και νόμου από τυχόν μυστήριους.
Τα μουνάκια να βάφονται στα πρόσωπα με σημαίες των εθνικών.Ενας χαμός, μια γιορτή.Θυμαμαι όταν μπαίναμε στο γήπεδο, ξεχώρισε ο Χαρδαβέλλας,φρεσκοπαντρεμενος μ ένα μουνακι πολλά χρόνια μικρότερη του, φορώντας μια κορδέλα στο κεφάλι στα χρώματα της εθνικής, αμέσως τα αλάνια αρχίζουν ρυθμικά "Πόσο σου πάει η κορδέλαααααα,Χαρδαβεεελα...Χαρδαβε-ε-λα".
Όνειρο ήταν και έσβησε.Απο τότε ο μόνος θρίαμβος αντίστοιχος που κατάφερε η εθνική, ήταν να χάσει απ τους νήσους Φερόες σε προκριματικά για... δεν θυμάμαι που.
Όπως και να χει ήταν εκπληκτική περίοδος, άσχετα βέβαια που μας ετοιμαζαν για να φάμε μια πουτσα εθνικά που ακόμη καρφώνεται