μη επανδρωμένη σέλφι
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Δεκ 2016
- Μηνύματα
- 1.363
- Like
- 279
- Πόντοι
- 36
Καταρχάς, να ξεκαθαρίσουμε ότι ανοίγω αυτό το τόπικ για λογαριασμό ενός φίλου, αλλά θα αυνεχίσω σε πρώτο πρόσωπο χάριν ευκολίας :S
πρόσφατα, χώρισα
για την ακρίβεια πριν τρία χρόνια αλλά μου πήρε δύο χρόνια για να το αποδεχτώ και έναν χρόνο για να σοβαρέψουν τα ασφαλιστικά μέτρα
αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και όλα τα υπόλοιπα σκατά πάνε, με έχει ρίξει αρκετά
δεν είμασταν παντρεμένοι με παπά και με κουμπάρο γιατί τα σιχαίνομαι αυτά, αλλά επί της ουσίας είχαμε όλα τα υπόλοιπα σιχαμερά
προτού δέσει με εμένα τον γαϊδαρό της και εγώ την μουλάρα μου, δεν είχε περάσει μεγάλο πλήθος άλλων ειδών ζωολογικού κήπου
και είμαι ακόμα και σήμερα πεπεισμένος - με όση σιγουριά μου εξασφαλίζει πλέον η φαρμακευτική συνταγή που συνόδεψε την ψυχοθεραπεία - ότι ακόμα και αν ερχόταν αύριο το τέλος του κόσμου, στην κιβωτό του Νώε θα τα ξαναβρίσκαμε, μουγκανίζοντας. Βλέπετε, υπάρχει κάτι εκτός από τα χαμένα χρόνια, την συνήθεια και τον στοχαστικό παράγοντα του χωροχρόνου που τυχαία μας ένωσε: φυσικά αυτό το κάτι δεν έσωσε τίποτα
πριν ενωθούμε με τα ιερά δεσμά της αγαπουλίασης και του αμφιμονοσήμαντου πυρφορισμού, είχα μια θυελλώδη ερωτική ζωή, που από τα πολλά μποφόρ, επειδή έπρεπε να κρατιέσαι από κάπου να μην σε παρασύρει, παραλίγο να βγάλω ρόζους στην παλάμες :S
βέβαια, μετά το πρώτο εξάμηνο συμβίωσης, αυτό άλλαξε κατά κόρον, διότι ως γνωστόν οι γυναίκες οσμίζονται την ευτυχία και φαινομενική επάρκεια του άλλου από χιλιόμετρα και σπεύδουν οι παλιολυσσάρες
στην αρχή αντιστάθηκα και την απατούσα μόνο νοητά
αλλά μετά κατάλαβα ότι αυτό είναι υποκριτικό και πέρασα και στην πράξη :'(
από τότε, περάσανε 15 χρόνια, στα οποία αλλάξανε όλα πολιτικώς, κοινωνικώς,πολιτιστικώς, στυλιστικώς αλλά η χαμούρα δεν έλεγε να με πιάσει στα πράσα και την είχα μπαστακωθεί
ευτυχώς, την έπιασα εγώ
και τώρα, λέω να περάσουμε στο κυρίως θέμα, γιατί με περιμένει ο πούσυ στο ραντεβού θανάτου στην πλατεία Βάθης και δεν θα ήθελα να τονε στήσω, αν και κυκλοφορεί εντόνως η φήμη ότι σε κάθε ραντεβού θανάτου που έχει δώσει, τελικά καταλήγει να στήνεται
απουσία διευκρινιστικών λεπτομερειών, καταλήγουμε ότι ή πολύ τρομακτικός είναι ή πουστάρα του κερατά
το χρονικό διάστημα που ακολούθησε τον χωρισμό και αφού κατάφερα να ορθοποδήσω με νύχια και με δόντια (συγκεκριμένα, της γειτόνισσας, της κυρά Σούλας
), προσπάθησα να βγω πάλι ραντεβού, με αρχή, μέση και τέλος
για όποιον αναγνώστη,είναι κλεισμένος σε μια σπληλιά, μπεκροπίνει, σνιφάρει ληγμένα, παίζει στοίχημα και βγαίνει μόνο για να πηδήξει, είτε κολ γκερλς είτε πρόβατα, είτε κολ γκερλς που τα παρακαλάει να ντυθούνε πρόβατα
να υπενθυμίσω στο σημείο αυτό, την αρχή μέση τέλος των ραντεβού:
καφές
.
.
.
.
.
.
μπλα μπλα μπλα, κάνεις ότι τα ακούς όλα
.
.
.
.
.
ΣΕΞ
δεν επιθυμώ να εμπλακώ σε διάλογο περί της χρησιμότητας, κοινωνικής νόρμας ή δεν ξέρω γω τι του παραπάνω
ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι πρέπει
κάθε φορά ήτανε μια γαμημένη αποτυχία
δεν κυλούσε, ίσως κυλούσε ένα μισάωρο αλλά μετά κόλλαγε στην ανηφόρα
ναι, μετά την ανηφορα αυτή μπορεί να υπάρχει ίσωμα, λειβάδι, ξενέρα ή ότι άλλο
δεν με νοιάζει
με νοιάζει που δεν έφτασα στην κορφή
όχι που δεν κάρφωσα σημαία, αυτό επιτεύχθη
αλλά επιτεύχθη, απλά γιατί πλέον ήσουν πολύ ψηλά για να ξανακατηφορίσεις, όχι σαν φυσική συνέχεια
δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός
νιώθω σαν γειάσου που του έφτιαξε το πληκτρολόγιο αλλά του χάλασε η όρεξη για δούλεμα
όλα αυτά, μεχρι που βγήκα με αυτήν
δεν ήτανε καν κλασσικό ραντεβού, έκατσε λόγω ε χμ κοινής παρέας που μας έστησε
δεν πήγαμε στα γνωστά, μια νυχτερινή βόλτα κάναμε
δεν προχώρησε καν στο ψητό, υπάρχει λέει ανώμαλος κόσμος που ενοχλείται στον ύπνο του από δημόσιο σεξ κάτω από το μπαλκόνι του :thubsdown:
επίσης, δεν θα υπάρξει συνέχεια, αναχώρησε ήδη για κάπου εκτάκτως και από βδομάδα λήγουν τα ασφαλιστικά μέτρα, λόγω ερχομού της άνοιξης, οπότε θα είμαι πλήρως απασχολημένος, έστω και σαρκικώς, δεν ξέρω αν με πιάνετε, ελάτε τώρα με πιάνετε πλήρως
όμως κάθε στιγμή μαζί της ήτανε μακελειό
(ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά
τι να σημαίνουν όλα αυτά)
δεν χρειαζότανε να υποκρίνομαι κάτι ή μάλλον αυτό που πλέον υποκρινόμουν δεν ήταν αυτό που φοβόμουν αλλά αυτό που έλπιζα να γίνω
και ύστερα, και ύστερα, αυτή είναι άνθρωπος της νύχτας και εγώ η πιο βραδινή δουλειά που έκανα ποτέ, ήτανε να ποτίζω τα λουλούδια μου ξημερώματα
ίσως το χειρότερο από όλα είναι ότι ενώ θα μπορούσε να είναι καθαρά χρονική η διαφορά φάσης, αυτή συγκεκριμένα επαγγέλεται πόρνη, ενώ θα μπορούσε ας πούμε να είναι περιπτερού νυχτερινή και να τρώμε και τζάμπα δρακουλίνια
α χα, θα πείτε, αυτή η οικειότητα, αυτή η ελευθερία, αυτή η απουσία τύπων, είναι μια ψευδαίσθηση λοιπόν ή έστω μια ψυχρή επαγγελματική πτυχή και θα καγχάσετε κοροϊδευτικά
ε λοιπόν θα σας εκπλήξω με την απάντηση - εκ μέρους του φίλου μου πάντα - δεν με νοιάζει
ήρθε η ώρα να το ζήσω και αυτό
και τώρα ακούω τους παλαίουρες, πώς ελκύουμε ένα κολ γκερλ αν δεν θέλουμε το κολ αλλά την καρδιά;
να ντυθω λευκός ιππότης που θα την σώσω από όλα; να το παίξω σκληρός νταβάς που θα της στέλνω πελατολόγιο και θα ανεβάζω κριτικές ; κάποιον ιδιόμορφο συνδυασμό των παραπάνω;
θέλω μόνο να είναι πάλι βράδυ και να τριγυρίζουμε ρομαντικά σε στενά που μυρίζει κάτουρο, ενώ φάτσες με δέκα χρόνια φυλάκα έκαστος μας παραμονεύουν στην γωνία και τα αδέσποτα αλυχτίζουν με αστική αγωνία
και καθώς ένας μαλάκας γκαζώνει μεθυσμένος ανάποδα σε μονόδρομο και αυτή παραπαταει γλυκά στα τριώροφα τακούνια της, να της ψυθιρίζω στο αυτί: από το πεζοδρόμιο αγάπη μου, από το πεζοδρόμιο
και αυτή να γελάει, χωρίς έξτρα χρέωση και διαπραγμάτευση αλλά και χωρίς συμβάσεις μικροαστικές
ούτε ασφαλιστικά μέτρα ε
πρόσφατα, χώρισα
για την ακρίβεια πριν τρία χρόνια αλλά μου πήρε δύο χρόνια για να το αποδεχτώ και έναν χρόνο για να σοβαρέψουν τα ασφαλιστικά μέτρα
αυτό, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι και όλα τα υπόλοιπα σκατά πάνε, με έχει ρίξει αρκετά
δεν είμασταν παντρεμένοι με παπά και με κουμπάρο γιατί τα σιχαίνομαι αυτά, αλλά επί της ουσίας είχαμε όλα τα υπόλοιπα σιχαμερά
προτού δέσει με εμένα τον γαϊδαρό της και εγώ την μουλάρα μου, δεν είχε περάσει μεγάλο πλήθος άλλων ειδών ζωολογικού κήπου
και είμαι ακόμα και σήμερα πεπεισμένος - με όση σιγουριά μου εξασφαλίζει πλέον η φαρμακευτική συνταγή που συνόδεψε την ψυχοθεραπεία - ότι ακόμα και αν ερχόταν αύριο το τέλος του κόσμου, στην κιβωτό του Νώε θα τα ξαναβρίσκαμε, μουγκανίζοντας. Βλέπετε, υπάρχει κάτι εκτός από τα χαμένα χρόνια, την συνήθεια και τον στοχαστικό παράγοντα του χωροχρόνου που τυχαία μας ένωσε: φυσικά αυτό το κάτι δεν έσωσε τίποτα
πριν ενωθούμε με τα ιερά δεσμά της αγαπουλίασης και του αμφιμονοσήμαντου πυρφορισμού, είχα μια θυελλώδη ερωτική ζωή, που από τα πολλά μποφόρ, επειδή έπρεπε να κρατιέσαι από κάπου να μην σε παρασύρει, παραλίγο να βγάλω ρόζους στην παλάμες :S
βέβαια, μετά το πρώτο εξάμηνο συμβίωσης, αυτό άλλαξε κατά κόρον, διότι ως γνωστόν οι γυναίκες οσμίζονται την ευτυχία και φαινομενική επάρκεια του άλλου από χιλιόμετρα και σπεύδουν οι παλιολυσσάρες
στην αρχή αντιστάθηκα και την απατούσα μόνο νοητά
αλλά μετά κατάλαβα ότι αυτό είναι υποκριτικό και πέρασα και στην πράξη :'(από τότε, περάσανε 15 χρόνια, στα οποία αλλάξανε όλα πολιτικώς, κοινωνικώς,πολιτιστικώς, στυλιστικώς αλλά η χαμούρα δεν έλεγε να με πιάσει στα πράσα και την είχα μπαστακωθεί
ευτυχώς, την έπιασα εγώ
και τώρα, λέω να περάσουμε στο κυρίως θέμα, γιατί με περιμένει ο πούσυ στο ραντεβού θανάτου στην πλατεία Βάθης και δεν θα ήθελα να τονε στήσω, αν και κυκλοφορεί εντόνως η φήμη ότι σε κάθε ραντεβού θανάτου που έχει δώσει, τελικά καταλήγει να στήνεται
απουσία διευκρινιστικών λεπτομερειών, καταλήγουμε ότι ή πολύ τρομακτικός είναι ή πουστάρα του κερατά
το χρονικό διάστημα που ακολούθησε τον χωρισμό και αφού κατάφερα να ορθοποδήσω με νύχια και με δόντια (συγκεκριμένα, της γειτόνισσας, της κυρά Σούλας
), προσπάθησα να βγω πάλι ραντεβού, με αρχή, μέση και τέλοςγια όποιον αναγνώστη,είναι κλεισμένος σε μια σπληλιά, μπεκροπίνει, σνιφάρει ληγμένα, παίζει στοίχημα και βγαίνει μόνο για να πηδήξει, είτε κολ γκερλς είτε πρόβατα, είτε κολ γκερλς που τα παρακαλάει να ντυθούνε πρόβατα
να υπενθυμίσω στο σημείο αυτό, την αρχή μέση τέλος των ραντεβού:
καφές
.
.
.
.
.
.
μπλα μπλα μπλα, κάνεις ότι τα ακούς όλα
.
.
.
.
.
ΣΕΞ
δεν επιθυμώ να εμπλακώ σε διάλογο περί της χρησιμότητας, κοινωνικής νόρμας ή δεν ξέρω γω τι του παραπάνω
ας κάνουμε την υπόθεση εργασίας ότι πρέπει
κάθε φορά ήτανε μια γαμημένη αποτυχία
δεν κυλούσε, ίσως κυλούσε ένα μισάωρο αλλά μετά κόλλαγε στην ανηφόρα
ναι, μετά την ανηφορα αυτή μπορεί να υπάρχει ίσωμα, λειβάδι, ξενέρα ή ότι άλλο
δεν με νοιάζει
με νοιάζει που δεν έφτασα στην κορφή
όχι που δεν κάρφωσα σημαία, αυτό επιτεύχθη
αλλά επιτεύχθη, απλά γιατί πλέον ήσουν πολύ ψηλά για να ξανακατηφορίσεις, όχι σαν φυσική συνέχεια
δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός
νιώθω σαν γειάσου που του έφτιαξε το πληκτρολόγιο αλλά του χάλασε η όρεξη για δούλεμα
όλα αυτά, μεχρι που βγήκα με αυτήν
δεν ήτανε καν κλασσικό ραντεβού, έκατσε λόγω ε χμ κοινής παρέας που μας έστησε
δεν πήγαμε στα γνωστά, μια νυχτερινή βόλτα κάναμε
δεν προχώρησε καν στο ψητό, υπάρχει λέει ανώμαλος κόσμος που ενοχλείται στον ύπνο του από δημόσιο σεξ κάτω από το μπαλκόνι του :thubsdown:
επίσης, δεν θα υπάρξει συνέχεια, αναχώρησε ήδη για κάπου εκτάκτως και από βδομάδα λήγουν τα ασφαλιστικά μέτρα, λόγω ερχομού της άνοιξης, οπότε θα είμαι πλήρως απασχολημένος, έστω και σαρκικώς, δεν ξέρω αν με πιάνετε, ελάτε τώρα με πιάνετε πλήρως
όμως κάθε στιγμή μαζί της ήτανε μακελειό
(ξάπλωσαμε κι ακούμε σειρήνες, βογκητά
τι να σημαίνουν όλα αυτά)
δεν χρειαζότανε να υποκρίνομαι κάτι ή μάλλον αυτό που πλέον υποκρινόμουν δεν ήταν αυτό που φοβόμουν αλλά αυτό που έλπιζα να γίνω
και ύστερα, και ύστερα, αυτή είναι άνθρωπος της νύχτας και εγώ η πιο βραδινή δουλειά που έκανα ποτέ, ήτανε να ποτίζω τα λουλούδια μου ξημερώματα
ίσως το χειρότερο από όλα είναι ότι ενώ θα μπορούσε να είναι καθαρά χρονική η διαφορά φάσης, αυτή συγκεκριμένα επαγγέλεται πόρνη, ενώ θα μπορούσε ας πούμε να είναι περιπτερού νυχτερινή και να τρώμε και τζάμπα δρακουλίνια
α χα, θα πείτε, αυτή η οικειότητα, αυτή η ελευθερία, αυτή η απουσία τύπων, είναι μια ψευδαίσθηση λοιπόν ή έστω μια ψυχρή επαγγελματική πτυχή και θα καγχάσετε κοροϊδευτικά
ε λοιπόν θα σας εκπλήξω με την απάντηση - εκ μέρους του φίλου μου πάντα - δεν με νοιάζει
ήρθε η ώρα να το ζήσω και αυτό
και τώρα ακούω τους παλαίουρες, πώς ελκύουμε ένα κολ γκερλ αν δεν θέλουμε το κολ αλλά την καρδιά;
να ντυθω λευκός ιππότης που θα την σώσω από όλα; να το παίξω σκληρός νταβάς που θα της στέλνω πελατολόγιο και θα ανεβάζω κριτικές
; κάποιον ιδιόμορφο συνδυασμό των παραπάνω;θέλω μόνο να είναι πάλι βράδυ και να τριγυρίζουμε ρομαντικά σε στενά που μυρίζει κάτουρο, ενώ φάτσες με δέκα χρόνια φυλάκα έκαστος μας παραμονεύουν στην γωνία και τα αδέσποτα αλυχτίζουν με αστική αγωνία
και καθώς ένας μαλάκας γκαζώνει μεθυσμένος ανάποδα σε μονόδρομο και αυτή παραπαταει γλυκά στα τριώροφα τακούνια της, να της ψυθιρίζω στο αυτί: από το πεζοδρόμιο αγάπη μου, από το πεζοδρόμιο
και αυτή να γελάει, χωρίς έξτρα χρέωση και διαπραγμάτευση αλλά και χωρίς συμβάσεις μικροαστικές
ούτε ασφαλιστικά μέτρα ε
