ΤΕΤΡΑΠΛΑΣΙΑΣΤΗΚΕ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ
Η Γραμμή 1018 έλαβε 2.500 κλήσεις από άτομα που ήθελαν να βάλουν τέλος στη ζωή τους ή είχαν κάνει ήδη απόπειρα. Οι περισσότεροι, όπως είπε η ψυχίατρος της γραμμής Ελένη Μπεκιάρη, αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα, είναι άνεργοι ή ανησυχούν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους
Η ανεργία, αλλά και τα χρέη σπρώχνουν όλο και περισσότερους Έλληνες στην αυτοκτονία. Τουλάχιστον ανησυχητικά είναι τα στοιχεία της γραμμής παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018, σύμφωνα με τα οποία μέχρι πέρυσι έλαβε 2.500 κλήσεις από άτομα που σκέφτονταν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, είχαν κάνει ήδη απόπειρα ή ήξεραν κάποιον ο οποίος ήθελε να κάνει το απονενοημένο διάβημα. Οι περισσότεροι, όπως είπε η ψυχίατρος της γραμμής Ελένη Μπεκιάρη, αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα, είναι άνεργοι ή ανησυχούν ότι θα χάσουν τη δουλειά τους.
Το φαινόμενο έχει λάβει απειλητικές διαστάσεις, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς ότι ο αριθμός των κλήσεων που λαμβάνει η γραμμή έχει τετραπλασιαστεί από το 2007 ως σήμερα. Αν και παγκοσμίως η κατάθλιψη, η οποία τείνει να γίνει η δεύτερη αιτία θανάτου (!), θεωρείται ότι ωθεί προς την αυτοκτονία, η κυρία Μπεκιάρη τονίζει μιλώντας στην «PRESS Time» ότι δεν είναι απαραίτητο όλοι όσοι το σκέφτονται ή κάνουν το απονενοημένο διάβημα να πάσχουν από τη νόσο.
Οι αιτίες
Η κυρία Μπεκιάρη είναι στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία 1018. Εκεί καθημερινά χτυπούν τα τηλέφωνα από ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα που ζητούν τη βοήθειά της. «Όλοι μας έχουμε πολλά προβλήματα κατά περιόδους. Αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος έχει πρόβλημα αυτοκτονεί. Δεν κατευθύνεται κάθε άτομο προς την αυτοκτονία. Αυτό εξαρτάται από το πόσο ευάλωτος είναι ένα άνθρωπος», επισημαίνει η ίδια.
Το 2009 καταγράφηκαν 391 αυτοκτονίες - χωρίς ο αριθμός να περιλαμβάνει και τους θανάτους που δεν καταγράφηκαν ως τέτοιοι: όπως, για παράδειγμα, η κατάποση ποσότητας χαπιών που οδηγεί στον θάνατο αργότερα - αυτή η αυτοκτονία καταγράφεται ως «δηλητηρίαση». Στο σύνολο, οι απόπειρες αυτοκτονίας είναι 15-20 φορές περισσότερες από τις ολοκληρωμένες αυτοχειρίες. Δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη εκτίμηση λόγω του ότι πολλές από αυτές είτε δεν καταγράφονται καθόλου είτε καταγράφονται ως νοσηλεία στα νοσοκομεία κ.τ.λ.
«Οι περισσότερες περιπτώσεις ατόμων που απευθύνονται στο 1018 αντιμετωπίζουν έντονα οικονομικά προβλήματα, άλλοι είναι χρεωμένοι και άλλοι είναι άνεργοι ή ανησυχούν ότι θα μείνουν άνεργοι. Υπάρχουν βέβαια και άτομα που αντιμετωπίζουν οικογενειακά προβλήματα ή και άλλα, όμως οι περιπτώσεις αυτές είναι λιγότερες», αναφέρει η κυρία Μπεκιάρη.
Σύμφωνα με την ίδια πάντα, τα περισσότερα άτομα που τηλεφωνούν στη γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία είναι ηλικίας μεταξύ 40-49. Και αυτό διότι είναι οι ηλικίες που πλήττονται περισσότερο από την κρίση. Επιπλέον, οι περισσότερες κλήσεις γίνονται από την Αττική και την Κρήτη.
Η κυρία Μπεκιάρη τονίζει ότι οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται βοήθεια και δίνει ένα παράδειγμα: «Όλοι μας έχουμε κάνει σχέση. Όταν χωρίζουμε, δεν αυτοκτονούμε. Όσοι το επιχειρούν το κάνουν επειδή είναι πιο ευάλωτα άτομα και μπορεί να τους συνοδεύουν και άλλα προβλήματα ταυτοχρόνως. Το κάθε πρόβλημα το εκλαμβάνει διαφορετικά το κάθε άτομο ξεχωριστά».
«Πρέπει να ζητάμε βοήθεια από ειδικό»
Τα τηλεφωνήματα είναι ανώνυμα. Πολλές φορές όμως τα άτομα αυτά δίνουν από μόνα τους τα στοιχεία τους για να περάσουν από τα γραφεία της «Κλίμακας» και να βοηθηθούν περισσότερο από κοντά. Από το τηλέφωνο προσπαθούν, όπως μας λέει η κυρία Μπεκιάρη, να κρίνουν πόσο κρίσιμο είναι το κάθε περιστατικό, να βοηθήσουν, καθώς και να παρέμβουν όπου το κρίνουν απαραίτητο.
Τι πρέπει να κάνουμε εμείς όμως εάν διακρίνουμε πως κάποιο κοντινό μας ή και μη άτομο χρειάζεται βοήθεια;
«Πρέπει να ειδοποιήσουμε και να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό, δηλαδή από έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο», υπογραμμίζει η κυρία Μπεκιάρη. Το ποιος έχει σοβαρό πρόβλημα και υπάρχει πιθανότητα να κάνει απόπειρα αυτοκτονίας μπορούμε να το καταλάβουμε από ξαφνικές αλλαγές στο άτομο αυτό, όπως να κλείνεται στον εαυτό του, να αποσύρεται, να απομακρύνεται, να μη μιλά πολύ, να κλαίει συνέχεια, να νιώθει μόνο του και να μένει συνεχώς μόνο του χωρίς να θέλει να μιλά με άλλους κ.τ.λ.
Πάντως, η κυρία Μπεκιάρη αποσαφηνίζει και συμπληρώνει ότι «ο μύθος που ακούγεται ότι όποιος λέει ότι θα αυτοκτονήσει δεν το κάνει, δεν ισχύει». Με άλλα λόγια, θέλει να μας πει ότι δεν πρέπει να παίρνουμε «στην πλάκα» όταν κάποιος μας λέει ότι θέλει να αυτοκτονήσει. Αντίθετα πρέπει να τον «παρακολουθούμε» και να ζητήσουμε τη βοήθεια ειδικού εφόσον κρίνουμε ότι τη χρειάζεται.
Η γραμμή 1018 είναι υπηρεσία που υποστηρίζεται από το υπουργείο Υγείας. Λειτουργεί επί 24ώρου βάσεως και υποστηρίζεται από ψυχολόγους και ψυχιάτρους.
Συνεργάζεται ακόμη και με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος ώστε αν δουν ότι κάποιος έχει αναρτήσει στην ιστοσελίδα του ότι θέλει να αυτοκτονήσει ή κάτι σχετικό, να παρέμβουν προσπαθώντας να αποτρέψουν ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
«Συναγερμός» για τις αυτοκτονίες
Ζητάμε βοήθεια αν δούμε σημάδια (ξαφνικές αλλαγές) σε ένα άτομο όπως:
– Να κλείνεται στον εαυτό του
– Να αποσύρεται
– Να απομακρύνεται
– Να μη μιλά πολύ
– Να νιώθει μοναξιά
– Να κλαίει συνέχεια