Επιστρέφω στο εν λόγω νήμα έναν χρόνο και δύο μήνες μετά, γιατί χρειάζομαι ξανά τη γνώμη και τη σοφία των μελών του forum.
Long story short… ξαναμπλέχτηκα σε μπερδεμένη κατάσταση, κάπως παρόμοια με την προηγούμενη (όσοι θυμούνται – δεν θα είναι και πολλοί).
Αυτή τη φορά με μια μπουφετζού που μου φτιάχνει τον καθημερινό μου καφέ στο δρόμο για το γραφείο. Κοπέλα με πολύ γλυκό πρόσωπο, μέτριο σώμα (τσουπωτό θα το πω) και ύψος γύρω στο 1.60. Τυπική Ελληνίδα. Ταιριάζουμε σε πάρα πολλούς τομείς, με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι σαν να βρήκα το άλλο μου μισό (με μία δόση υπερβολής).
Βρήκα χώρο να μπω στη “συνάρτηση” όταν είχε διώξει τον σύντροφό της από το σπίτι, για να σκεφτούν και να δουν τι θα κάνουν: αν θα συνεχίσουν μαζί ή θα το λήξουν (σχέση 8 χρόνων).
Καθημερινή, συνεχόμενη επικοινωνία (σε σημείο που δεν μπορούσα να δουλέψω στο γραφείο), καυλοσυζητήσεις κ.λπ. και τελικά την 4η–5η μέρα μου λέει πως αποφάσισαν να το ξαναπροσπαθήσουν. (Και εγώ πίεσα λίγο καταστάσεις, λάθος μου, και έχασα πόντους στο να επιλέξει την “άγνωστη” λύση – εμένα).
Δεν κόβουμε παρτίδες, βρισκόμαστε σε ένα καφέ στο κέντρο για να μιλήσουμε. Μου λέει πως δεν πρέπει να γίνει κάτι μεταξύ μας, αποφεύγει να με κοιτάξει καλά-καλά. Την πιάνουν και τα κλάματα τύπου “τα έχω κάνει μπουρδέλο” και μου ζητάει να διακόψουμε.
Δύο μέρες μετά, μου στέλνει μήνυμα και ξαναρχίζουμε κουβέντα. Για να μην μακρηγορώ, έχουμε μια κατάσταση όπου κρατάει επαφή (αρκετά συχνά μέσα στην ημέρα), φροντίζει να με εξυπηρετεί η ίδια το πρωί στον καφέ και μου έχει ξεκαθαρίσει πως, ενώ είναι πάλι με τον άλλον (γύρισε σπίτι), υπάρχει ενδιαφέρον για μένα. Με θέλει, αλλά… δεν μπορεί να αποφασίσει (και προφανώς δεν υπάρχει κάποιο timeframe στον ορίζοντα).
Μετά από πολύ pressing, είπαμε πως θα ξαναβγούμε μόλις γυρίσει από διακοπές (δεν είναι μόνη της και έχει ψιλοχαθεί αυτές τις μέρες), για να δούμε τι θα κάνουμε.
Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι με κρατάει “ζεστό” μέχρι να δει τι θα κάνει. Είμαι καλή περίπτωση αντικειμενικά (τίμια εμφάνιση, καλούς τρόπους, χιούμορ, δική μου δουλειά και σπίτ κ.λπ.), αλλά έχω αρχίσει να επιζητώ την επικοινωνία μαζί της. Πιάνω τον εαυτό μου να νευριάζει που δεν μιλάμε όσο συχνά όπως πριν, ενώ τη βλέπω online…
Η ερώτηση είναι: κάνω τον μαλάκα μέχρι να γυρίσει να βγούμε και να δούμε τι θα γίνει, κι αν απλά ήταν κίνηση για να κερδίσει χρόνο το σταματάω; Ή υπάρχει τρόπος (που δεν έχω σκεφτεί ακόμη) να περάσω στην επίθεση;
Δώστε τα φώτα σας!
Edit: Ένα φιλαράκι πάντως λέει πως δεν γίνεται να μπλέκω συνέχεια σε τέτοιες σκατοκαταστάσεις με δεσμευμένες. Μάλιστα ανέφερε πως ίσως είμαι εγώ το πρόβλημα και φοβάμαι τη δέσμευση, γι αυτό κυνηγάω αυτά τα "σενάρια". Πλέον, ένα χρόνο πιο κοντά στα δεύτερα ...άντα, ίσως και να έχει δίκιο!