δε συμφωνώ, ο καλός κι ενεργός πολίτης είναι αυτός που παίρνει μέρος στα κοινά, ξεκινά από το τοπικό επίπεδο και προχωράει με έντονη παρουσία. Η εναπόθεση της εκπροσώπησης σε άλλους πάντα ενέχει τον κίνδυνο της εξουσιομανίας, της διαστροφής των ρόλων και της ικανοποίησης προσωπικών κι όχι συλλογικών αναγκών.
Το καθεστώς θέλει τον πολίτη έξω από τον ρόλο του δραστήριου, τον θέλει ψυχαγωγημένο, αποχαυνωμένο, τηλεθεατή, φορολογούμενο καταναλωτή κι ασθενή, σιωπηλό, υποτακτικό, υπάκουο και παθητικό. Για αυτό το λόγο κι όταν ο πολίτης εξασκεί τα συνταγματικά κατωχυρωμένα του δικαιώματα, συναθροίζεται, φωνάζει, αντιδρά, τότε το καθεστώς με καμία νομιμοποίηση αλλά προφάσεις μόνο, για να ικανοποιήσει την διατήρησή του στην θέση ισχύος, στέλνει πρώτα τα γεράκια της ενημέρωσης που παραπληροφορούν, τρομοκρατούν, απειλού, διαστρεβλώνουν και κατόπιν τα ένστολα κι ένοπλα τρομοκρατικά δημόσια τάγματα μηχανοκίνητα και-ή πεζά να τρομοκρατήσουν με τη σειρά τους και να εξασκήσουν πάσης φύσεως βία στον πολίτη.
η αποχή ποτέ δε θα είναι συλλογική ώστε να διαλυθούν τα κόμματα. Δες το από εδώ μέσα που είναι μικρογραφία με πολλούς ανεγκέφαλους ψυχοπαθείς. Η ψήφος έχει νόημα σε μία δημοκρατία όταν εξασφαλίζεται η πολυφωνία, όχι όταν θάβεται και μένει μόνο μια προσυνεννοημένη κλίκα, με έντονο νεποτισμό (τα ίδια γαμημένα επώνυμα), πότε αντιπάλων αλλά υπό της τάβλας του τραπεζιού κολλητών με ίδιο στόχο.
ποιά καριόλα από όλες εκεί μέσα ζητάει να φύγει το
άρθρο 86; όλοι το ψήφισαν σχεδόν...(;!)
ο μπινές που το συνέλαβε, το επεξεργάστηκε κι είναι ο αυτουργός είναι ο Μπέννιιιηηη, αυτή η βοιδοκεφαλή που θέλει γδάρσιμο.
εγώ θέλω ο υπάλληλος που θα επιλέξω να υποστηρίξω για να με υπηρετήσει και να με υποστηρίξει, να μου εξασφαλίσει ότι δε θα κινδυνεύω
τουλάχιστον από βασικές υποδομές όπως της υγείας, μεταφορών, παιδείας, στρατό, να εξυγιάνει το ρόλο της αστυνομίας, δικαιοσύνης, δημοσίου τομέα ευρύτερα, αναγκαίες αλλαγές για την λειτουργία του έθνους, τώρα,... αλλά και μετά γιατί έρχονται και παιδιά που είναι το μέλλον.