επειδή είμαστε εύπιστος λαός και μας αρέσουν τα παραμύθια, να σημειώσουμε ότι ποτέ το κράτος δεν χρειάστηκε αιτίες κι αφορμές για να ρημάξουν οι πραιτωριανοί του τον κόσμο στο ξύλο ή να τον πνίξουν στα χημικά.
είτε προκληθούν από μαχητικούς αντιεξουσιαστές είτε όχι, έχοντας απέναντί τους άοπλους, ακίνδυνους και ειρηνικούς διαδηλωτές -φοιτητές για παράδειγμα-, τα χημικά θα πέσουν και το ξύλο θα ακολουθήσει νομοτελειακά -αποδεδειγμένα και με τεκμήρια.
σκοπός τους είναι να στεφθεί η κάθε κινητοποίηση με φασαρίες, ζημιές και συλλήψεις ώστε να βάλουν στο συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι μια αντικοινωνική στάμπα που θα εκφοβίσει τους επόμενους και θα φρονηματίσει τους υπόλοιπους στα κανάλια.
στην πραγματικότητα αυτό είναι που φοβούνται: να δουν ότι ο κόσμος δεν τους φοβάται και επιμένει να κατεβαίνει μαζικά στους δρόμους και στις πλατείες, αποστερούμενοι έτσι κάθε νομιμοποίησης: η βία που θα πρέπει να ασκήσουν θα συμπεριλαμβάνει το σύνολο του κοινωνικού σώματος κι όχι πια μια δράκα αναρχικών. οπότε η απονομιμοποίησή τους θα είναι μεγαλύτερη.
όσοι υποστηρίζουν με επιμονή τα αντίθετα είναι φως φανάρι ότι προσφέρουν εκδούλευση στο σύστημα -είτε πρόκειται για ασφαλήτες, μίσθαρνα πουσταριά του κράτους, είτε για κυρ-παντελήδες σαν τον κοσμηματοπώλη και τον μεσίτη της γλάδστωνος που σκοτώνουν ανυπεράσπιστα πρεζάκια στο δρόμο.
κι αν αναρωτηθεί καμία ή κανένας γιατί αναφέρω αυτά τα δύο παραδείγματα, ας βρουν αυτοί κάποιο πιο αντικοινωνικό παράδειγμα να μας δώσουν.
αλίμονο αν ο κόσμος δεν κατέβαινε στους δρόμους και στις πλατείες όλης της χώρας πριν δύο εβδομάδες: θα συνεχίσουμε να κατεβαίνουμε γιατί μόνο αυτό θα τους ρίξει.