Πολύ hot νύχτα χθες... Είχα πάει στη δεύτερη προβολή θερινού σινεμά και 1:15 που τελειώνει η ταινία με πιάνει η κάβλα να πάω Χαλκίδα στο κωλόμπαρο που δουλεύει η Ρούλα (πρώην Pirouette, Pub 65 κ.τ.λπ.) η οποία είχε και γενέθλια χθες, είπαμε η κωλομπαρονύχτα της Αθήνας είναι πεπερασμένη πλέον... Φτάνω εκεί στις 2:30 (μου είχε στείλει πινέζα στο χα΄ρτη του μαγαζιού η Ρούλα όταν το είχαμε συζητήσει και το βρήκα εύκολα), βλέποντας το μαγαζί απ' έξω ειλικρινά κώλωσα λίγο εγώ που έχω πάει σε τόσους τεκέδες στην Αθήνα και στην επαρχία, μιλάμε η εικόνα του ΄ήταν σαν το σκυλάδικο "Βιετνάμ" για όσους έχουν δει την ταινία του Βούλγαρη... "Cafe - bar Πωλίνα" έγραφε η πινακίδα και από μέσα έπαιζαν... ρεμπέτικα, κάτι περίεργοι φωτισμοί και έτσι... Μπαίνω μέσα και η υπεκαλτίλα συνεχίστηκε, παιδιά άλλο να σας το λέω και άλλο να το δείτε από μόνοι σας, ο χρόνος είχε σταματήσει στο 1974 εκεί μέσα... Για κακή μου τύχη η Ρούλα είχε πάρει ρεπό λόγω των γενεθλίων της - ΄ήθελα να της κάνω έκπληξη αλλά την πάτησα - πλην όμως το ρόστερ περιελάμβανε 5 γυναίκες και είχαν και άλλες δύο ρεπό και μιλάμε για μαγαζί που η έκταση του ήταν σαν μικρό δυάρι διαμέρισμα, έμαθα μάλιστα ότι από δουλειά ειδικά το χειμώνα πάει σφαίρα γιατί είναι το μοναδικό που έχει μείνει πλέον στη Χαλκίδα, γεμίζει όμως τις πιο μικρές ώρες, ήτοι δεν ξενυχτάει πολύ. Ελληνίδες μιλφάρες και μεσόκοπες στα όρια του γκράνι όλες εκεί μέσα, πλην μιας Βουλγάρας που μένει μόνιμα στη Χαλκίδα και μιλάει τέλεια ελληνικά και άλλης μίας ξένης που είχε ρεπό. Αφού πέρασαν όλες από το τραπέζι μου εν τέλει κέρασα ένα υπερτούμπανο μεσόκοπη την Αλίκη, Κρητικιά μεγαλωμένη στον Πειραιά ξανθιά με χειλάρες, βυζάρες, κωλάρα και μπουτάρες, από αυτές τις γυναίκες που στα νιάτα τους θα είχαν κάψει κόσμο και κοσμάκη, όχι ότι τώρα δεν καίει δηλαδή, τέλος πάντων... Πέρα απ' την εμφάνιση ήταν και φοβερή στο μπίρι - μπίρι, ανοιχτή, περιποιητική, καλοσυνάτη, ούτε ξινισμένο υφάκι ούτε τίποτα τέτοιο, απ' τις γυναίκες της παλιάς εποχής πριν οι Ελλεεινίδες γίνουν κανόνας. Το θέμα είναι ότι ο ιδιοκτήτης του μπαρ ήταν ένας 81χρονος που δεν άντεχε πολύ το ξενύχτι οπότε 2:30 πήγα, 3:30 μας λέει πρέπει να κλείσω, μας έδωσε όμως την άδειά του και την ευχή του μαζί να φύγουμε με την Αλίκη παρέα και να τη γυρίσω εγώ Αθήνα... Τη συνέχεια λίγο - πολύ μπορείτε να τη φανταστείτε, μιλάμε για απίστευτη εμπειρία για την οποία όμως προτιμώ να μη γράψω εδώ οπότε όποιος θέλει και νομίζει ότι υπάρχει περίπτωση να τραβηχτεί μέχρι τη Χαλκίδα (που εδώ που τα λέμε δεν είναι και μακριά) ας μου στείλει PM. Πάντως εκτός από την Αλίκη το μαγαζάκι άξιζε γενικώς, κλασσικό σκληροπυρηνικό κωλόμπαρο για τους μυημένους του είδους που να σας πω την αλήθεια σκέφτομαι να το επισκεφτώ ξανά. Αυτά από 'μένα προς το παρόν!
