Funpalast

Πήγα Σάββατο και ήταν νέκρα.
Λίγες κοπέλες,το μέρος αχανές ώστε να μην βλέπεις όλες τις κοπέλες χωρίς να περπατάς εδώ κι εκεί.
Ελάχιστες κάνουν owo,οπότε τρώει άκυρο.Ποιότητα γυναικών κάτω του μετρίου.
Είναι και μακριά από το κέντρο σε απομονωμένο σημείο.

Έτυχε πριν από μερικές μέρες να έχω tsansit πτήση μέσω Βιέννης κι έιχα 5 ώρες να σκοτώσω και δεν ήθελα να μείνω στο αεροδρόμιο.Θυμήθηκα ότι μια Λιθουανή η Ewa δούλευε σε ένα sauna club στη Βιέννη αλλά δεν θυμόμουν σε ποιό.Mπαίνω net και κοιτάζω σε ποιό θα μπορούσα να πάω και να μην είναι στην άλλη άκρη της Βιέννης.Διαλέγω τελικά για κακή μου τύχη το fun palast (emoticon μούντζας)
Μπαίνω μέσα κι είναι ένα ξανθό σκυλί που ούτε γεια να πει.Κατευθείαν με κόβει και μου κάνει πρώτη φορά εδώ Ε?Γερμανικά ή Αγγλικά?Ξεκινά την ταινία για υπηρεσίες κόστη κλπ στο ενδιάμεσο πάω να την ρωτήσω που είναι τα ντουλαπάκια και μου κάνει με "τρομερή ευγένεια.." : τώρα μιλώ εγώ πρώτα θα τελειώσω εγώ και μετά ρώτα.Έτοιμος να κάνω μεταβολή αλλά κάνω δεν γαμιέται τώρα έφτασα που να τρέχω έξω που χιονίζει.Μου λέει 80 η είσοδος και 60 κάθε πήδημα με την κοπέλα.Και αρχίζω και αναρωτιέμαι αν θα είναι τόσο καλύτερα εδώ όταν στο Οase δίνεις 65 είσοδο και 50 σε κάθε γυναίκα.
Αποδυτήρια όχι καθαρά πολύ γύφτικα μέσα.Ακόμη και το λουράκι που σου δίνουν με το κλειδί από τα ντουλαπάκια μέσα στην μπίχλα..κανονικά είναι πορτοκαλί αλλά είχε γίνει μαύρο.Προχωρώ μέσα να δω τι γίνεται και τρώω πακέτο.Λες κι ήμουν σε ένα μεγαλύτερο μπουρδέλο από αυτό της Αγίου Μελετίου.Μωσαικό μαύρο κάτω Σπασμένα πλακάκια και διάσπαρτα κάτι μπορντοροδοκόκκινα χαλιά που έκαναν το σκηνικό πολύ cult.Κοιτάζω αριστερά δεξιά πουθενά γυναίκες.Να δεις λέω θα είναι τόσο μεγάλο που στο σημείο αυτό δεν έχει γυναίκες.Βλέπω μπουφέ κι είχα λιγούρα ήταν μεσημέρι και δεν είχα φάει.Τελικά το μόνο καλό που είχαν ήταν το φαι.Ξάφνου βλέπω 3 ρουμανάκια της κακιάς ώρας που Μεταξουργείο θα τις πήδαγαν για κανα 20 ευρω.Τρώω απανωτές φρίκες.Το σκηνικό μου θύμιζε φτηνές παραγωγές από τις τσόντες που χρησιμοποιούν στην GGG (όσοι έχουν δει τις τσόντες ξέρουν τι λέω) Προχωρώ πιο μέσα πισίνα κλειστή και παντού να υπάρχει μια κακοσμία μούχλας και υπονόμου.Πελάτες στις 2,5 ώρες που έκατσα πρέπει συνολικά να ήταν 9 άτομα 7 γυναίκες και 10 άτομα προσωπικό.Από τις γυναίκες οι περισσότερες ήταν Γ διαλογής και 1-2 Β διαλογής που στη Γερμανία θα τις είχαν μόνο για τους Τούρκους Μαροκινούς μαύρους κλπ.Οι περισσότερες ήταν Ρουμάνες και Ουγγαρέζες και 1 Γερμανίδα με ωραίο κορμί αλλά στην φάτσα τραβελόφερνε και ήταν λες κι χτυπήσει με φορτηγό.Τα δωμάτια που είχε για πήδημα πάλι μαύρο μωσαικό κάτω με καρακιτς χαλιά κι ένα γυμναστήριο της κακιάς ώρας στα αριστερά.Εκεί είχαν βρει καταφύγιο κάτι Γιαπώνια για να μην τους ενοχλούν οι κορασίδες που περίμεναν να περάσει η ώρα να πάνε κι αυτοί αεροδρόμιο.
Τελικά βρήκα ένα δωμάτιο που έκανε ζέστη κι είχε θερμαινόμενα κρεβάτια κι άραξα εκεί για 1,5 ώρα και χαλάρωσα μέχρι να γυρίσω στο αεροδρόμιο.Όση ώρα ήμουν καμία δεν σταύρωσε πελάτη.
Δεν ξέρω επειδή πήγα μεσημέρι να είχε τόσο χάλια κοπέλες ή που επειδή ήμουν σε περίοδο εορτών να έιχαν γυρίσει πίσω στην πατρίδα τους Παντως και μόνο από χώρο και υπηρεσίες τα 80 είναι πολλά για αυτό το μέρος.

Αυστρία, Ανατολικό Ράιχ.

Κατ’ αρχάς ευχαριστούμε τους κυρίους που έχουν εισάγει πληροφορίες, γιατί αλλιώς τίποτε από τα παρακάτω δεν θα συνέβαινε.

Στην είσοδο, καταβάλλοντας τα €80, εξηγήσαμε στην 35άρα και γαμήσιμη ρεσεπσιονίστ, ότι ήταν η πρώτη μας φορά σε τέτοιου είδους πολυκατάστημα. Μας έδωσε μερικές βασικές οδηγίες και ξεκινήσαμε.

Η ζέστη ήταν έντονη και μας φάνηκε καλή η ιδέα να αρχίσουμε την περιήγησή από την πισίνα.
Δυο νεαρές Τσέχες γλίστρησαν μαζί μας στο νερό.
Μετά από ολίγη κολύμβηση, άρχισαν να αλληλοθωπεύονται και να αλληλολείχονται, προσκαλώντας μας να συμμετάσχουμε.
Επειδή άρχισε να μας κυριεύει η γενετήσια ορμή, και επειδή το πέος άρχισε να συγκεντρώνει αίμα, και επειδή υποψιαστήκαμε ότι εάν παρατείναμε την παραμονή μας στην πισίνα ήταν ζήτημα ολίγου χρόνου το να καταφύγουμε σε δωμάτιο συνουσιών, δηλαδή εντός ολίγων λεπτών από τη στιγμή που είχαμε εισέλθει στο πολυκατάστημα θα είχαμε απεμπολήσει μονομιάς όλες τις προκλήσεις, τις χαρές και τις παραστάσεις, πράγμα απαράδεκτο, τελικά αποχωρήσαμε από την πισίνα, παρά τις προσπάθειες που έκαναν τα δυο θήλεα για να μας αποτρέψουν.

Ενώ περιφερόμασταν στα διάφορα θεματικά πάρκα και ανταλλάσσαμε ματιές και λογάκια με τις περίπου 12 εκδιδόμενες, στο Σαράι είδαμε μια νεαρή Τουρκάλα σπάνιας ομορφιάς, την οποία ζητήσαμε σε συνουσία πάραυτα.

Έπλεξε τα δάκτυλά της στα δικά μας τρυφερά, μας φίλησε γλυκά στα χείλη και με χάρη μας οδήγησε σε ένα από τα 12 δωμάτια συνουσιών.
Εκεί, σε αποστειρωμένο περιβάλλον, επάλειψε το πέος μας με αντισηπτικό διάλυμα.
Για πρώτη φορά στη διάρκεια του βίου, αισθανθήκαμε είσοδο αλκοόλης στο κυκλοφορικό μας σύστημα μέσω της βλεννογόνου του πέους, πράγμα το οποίο ομολογούμε ότι μας αιφνιδίασε και μας φόβισε φευγαλέα.
Ωστόσο, πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσουμε το συμβάν, η νεαρά έσπευσε και έσβησε την αίσθηση της κάψας με τα υγρά της στοματικής της κοιλότητας.

Με το πέος μας να είχε διογκωθεί υπέρμετρα, και να ομοιάζει με ερυθρό κρουνό της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας από αυτούς που είναι στα πεζοδρόμια, μοχλεύσαμε το άνω μέρος του κόλπου της και το αιδοίο παρήγαγε το χαρακτηριστικό ήχο «κρακ», ένδειξη ότι η νεαρά δεν είχε τελέσει άλλη συνουσία εκείνη την ημέρα.

Στις εναλλαγές των στάσεων, η Τουρκάλα ήρθε σε στάση ιππαστί.
Δεν θυμόμαστε άλλη εκδιδόμενη να έχει τελέσει τη συγκεκριμένη στάση με τόση δύναμη, ακρίβεια, διάρκεια, επιμονή, υπομονή, αντοχή. Πρωτόγνωρη εμπειρία.
Έκαιγε μεγάλη ποσότητα θερμίδων, άσθμαινε, αλλά επέμενε αδιάλειπτα και μεθοδικά, με εκρηκτική και ξέφρενη τεχνική.
Επιστρατεύσαμε κάθε απόθεμα αυτοκυριαρχίας και εγκράτειας για να μην εκσπερματίσουμε πρόωρα.
Η σπερματέγχυση συνέβη μετά από περίπου μισή ώρα. Δεν περιγράφεται με λόγια.
Της καταβάλαμε με χέρια τρεμάμενα €60.

Αργότερα, ο σεφ με πλήρη αμφίεση (καπέλο αρχιμαγείρου κτλ), σερβίρισε στο μπουφέ εκλεκτά εδέσματα, και ο μετρ, ένας συμπαθέστατος μεσήλικας Άγγλος, μας εξυπηρετούσε λύνοντας κάθε απορία μας.
Συμφάγαμε με έξι εκδιδόμενες και δυο πελάτες στο χώρο του θεματικού πάρκου «Όαση στη Σαχάρα».
Καταναλώσαμε αρκετές θερμίδες, ώστε να αναπληρώσουμε την ενέργεια που ρούφηξε η Τουρκάλα.

Τα αλκοολούχα ποτά είναι μεν ελεύθερα, αλλά μόνο αφού προηγουμένως ο ενδιαφερόμενος έχει εφοδιαστεί από τη ρεσεπσιονίστ με ένα πλαστικό κουπόνι το οποίο παραδίδει στη σερβιτόρα.
Πρόκειται για απλό αλλά έξυπνο και αποτελεσματικό τρόπο ελέγχου των παρεκτροπών λόγω μέθης, γιατί ο ενδιαφερόμενος έχει αφενός πρώτο ανάχωμα τη διαδικασία του να πάει στη ρεσεψιονίστ, να της ζητήσει κουπόνι, μετά να πάει στη σερβιτόρα, κτλ, και αφετέρου έχει δεύτερο ανάχωμα την έμπειρη ρεσεψιονίστ, η οποία δεν δίνει κουπόνια σε μεθυσμένους ή άτακτους.

Στο χώρο του κινηματογράφου (όπου κάθε δυο μέτρα υπάρχει χαρτί υγιεινής και δοχεία αχρήστων, ώστε να απορρίπτονται τα υγρά από πεοθηλασμούς και συνουσίες που συμβαίνουν εκεί), προβάλλονταν απευθείας αγώνας ποδοσφαίρου, μια Ρουμάνα μας μίλησε Ελληνικά, μας εξήγησε ότι την ενημέρωσε η Τουρκάλα ότι είμαστε Γραικύλοι, και ότι έχει εργαστεί για ένα διάστημα στη Θεσσαλονίκη, όπου έμαθε τα Ελληνικά από τους Καρντάσηδες, με τη μέθοδο “job training”.

Στον κήπο, μας πλησίασε η θελκτική Κίρα, νεαρή πανέμορφη γυναίκα με αντιπροσωπευτικά ξανθά χαρακτηριστικά Βόρειας Ευρώπης.
Συνέβησαν ακριβώς τα ίδια όπως με την Τουρκάλα.
Δεύτερος συγκλονιστικός οργασμός, άλλα €60.

Οι ομοιότητες στη συμπεριφορά των δυο γυναικών ήταν εντυπωσιακές!
Θα ’λεγε κανείς ότι έχουν εκπαιδευτεί συστηματικά.
Ευγενέστατες, τρυφερές, διαχυτικές, φιλικές, κλπ κλπ
Επίσης, είχαν ομοιότητες στο σώμα. Εξαιρετικούς μαστούς, πυγές, άκρα, κόμες. Παντελώς άοσμες, λες και είχαν βγει από θάλαμο αποστείρωσης.

Στο σκοτεινό χώρο του σολάριουμ, μας ξεμονάχιασε η Αλεξάνδρα, Ρουμάνα με πλούσιο στήθος και καπούλια. Την τελευταία στιγμή καταφέραμε και αντισταθήκαμε σε τρίτη συνουσία, καθότι δεν επαρκούσαν τα χρήματά μας για το ταξί της επιστροφής.

Κατά την αποχώρησή μας, παρακαλέσαμε την ρεσεπσιονίστ για ταξί.
Αφού το παρήγγειλε τηλεφωνικά, μας προσκάλεσε να αναμένουμε μαζί την άφιξή του έξω από την είσοδο του πολυκαταστήματος, όπου θα κάπνιζε τσιγάρο. Ως σωστή επαγγελματίας, δεν κάπνιζε στο γκισέ.
Οι κουβέντες της, παρά το ότι αποσκοπούσαν κυρίως στο να ενισχύσουν και να παγιώσουν την ούτως ή άλλως πασίδηλη θετική μας άποψη για το πολυκατάστημα, δεν ήταν ρηχές. Αντίθετα, έδειχναν σκεπτόμενο άτομο.
Στη διάρκεια της αναμονής του ταξί, προσήλθαν δυο ακόμη εκδιδόμενες. Η μια εποχούμενη σε αεροδυναμικό πατίνι λευκού χρώματος.

Συμπεράσματα:
1. Πιστεύουμε ότι ένα τέτοιο δώρο πρέπει να το κάνει κανείς στον εαυτό του οπωσδήποτε, έστω για μια φορά.
2. Πρέπει να ευγνωμονούμε τους Ευρωπαίους εταίρους μας, για τη χαρά που μας παρέχουν να συνουσιαζόμαστε με υπερ-γυναίκες, σε υπερ-πορνεία, σε κράτη όπου οι νόμοι και οι κοινωνίες είναι αιώνες μπροστά από τη Γραικυλία.
Κάποτε, θα εξισωθεί και η Γραικυλία με τις πολιτισμένες χώρες, αλλά πολύ φοβούμαστε ότι τότε, εμείς θα είμαστε συνονθύλευμα λίθων και οστών.
3. Το 70%-80% της ευχαρίστησης σε οποιοδήποτε μορφή πορνείας, αφορά την αβίαστη και ευχάριστη επίτευξη οργασμού, που την προσλαμβάνει κανείς ακόμα και με €15 στα φτηνά πορνεία των Αθηνών.
Το ζήτημα είναι εάν αξίζει να καταβάλει κάποιος 10πλάσιο τίμημα (€140) ή και παραπάνω, για να προσλάβει 20%-30% περισσότερη ηδονή.
Οι γνώμες διίστανται, ακόμη και μεταξύ αυτών που διαθέτουν τα χρήματα για αυτό.