Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Λοιπόν (είναι και η πρώτη μου ανάρτηση) έχουμε και λέμε:

Πρόσβαση εύκολη, 7-8 χλμ, σε άνετο δρόμο από το Ντύσελντορφ, σε μια περιοχή που θυμίζει παλιό αεροδρόμιο ή κάτι τέτοιο. Πήγα στις 11μμ.
Πάρκινγκ πανεύκολο με κλειστές όλες τις επιχειρήσεις τριγύρω. Παρκάρεις παντού. Επέλεξα να μην το βάλω μέσα το αμάξι στο πάρκινγκ του μαγαζιού.

Είσοδος 50 ευρώ, λήψη ενός ηλεκτρονικού βραχιολιού και ενός μπουρνουζιού. Βουρ για αποδυτήρια. Στην πληρωμή, στη ρεσεψιόν, τυχαίνει αριστερά να βρίσκονται κοπέλες που έχουν κλείσει μισάωρο με πελάτη και έρχονται να καταγράψουν το ραντεβού και να πάρουν το κλειδί δωματίου. Αν πληρώσεις από φουσκωμένο πακέτο μετρητών, να είσαι σίγουρος ότι σε λοκάρουν για επίσκεψη όπου βρίσκεσαι, στη συνέχεια...

Αποδυτήρια καθαρά, με μία σειρά μικροντουλάπάκια (μετρητών-κλειδιών) και αρκετά ερμάρια που ήταν για τα ρούχα. Χρησιμοποίησα μόνο τα δεύτερα. Υπήρξε πρόβλημα μέχρι να καταλάβω ότι έπρεπε να πατάω το μπουτόν με το βραχιολάκι κλείνοντας, ώστε να κλειδώνει και να ανοίγει ΜΟΝΟ με το δικό μου βραχιολάκι μετά. Αλλαγή, λήψη αποστειρωμένων παντοφλών από τη στοίβα δίπλα στην είσοδο των αποδυτηρίων και βουρ.

Δύο στήλες για χορό και μία κεντρική θέση χωρίς στήλη στη σκηνή.Γυναίκες 50 περίπου. Για όλα τα γούστα. Από χεβιμεταλού, μέχρι μπάρμπι, μαύρη, χοντροκώλα, κοντή, ψηλή, όλα τα γούστα παρόντα.
Δεξιά μία τεράστια μπάρα που πίσω από τον τοίχο της υπήρχε ένα εστιατόριο για τους πεινασμένους. Από την άλλη αρκετοί καναπέδες για παρέες, μονές πολυθρόνες, όλα κομπλέ. Τελειώνοντας το μπαρ δεξιά και πάλι δεξιά είχε το τσοντοσινεμά με ταινίες. Ακριβώς δίπλα δυο δωμάτια εκτάκτου ανάγκης που είδα ΑΜΕΑ να τα χρησιμοποιούν.
Αριστερά στο κτήριο, ένας διαμπέρής διάδρομος με δύο εισόδους στη μεγάλη σάλα, που οδηγούσε σε 16-20 "φωλιές", τα δωμάτια.
Υπήρχε τώρα στο τελείωμα της σάλας και στο βάθος ένας πλακόστρωτος ημιυπαίθριος που στα αριστερά αντάμωνες ντουζ και τουαλέτα και επίσης χαμάμ. Από τη δεξιά πλευρά στον ημιυπαίθριο, ένας χώρος μασάζ και ένα σολάριουμ. Μία πόρτα συρόμενη, οδηγούσε στον κήπο που είχε πεζούλι για τσιγάρο ή δεξιά εντός μιας σκηνής εκστρατείας όπου ο αργιλές ήταν το απόλυτο στοιχείο.

Από κόσμο, πέραν των πελατών, είδα, Σάββατο βράδυ γαρ, αρκετές τύπισσες με κανονικά ρούχα, σημάδι ότι ήταν πελάτισσες και όχι εργαζόμενες, που επισκέφτηκαν για να πάρουν μάτι προφανώς. Όλες οι ηλικίες στους πελάτες, τα πάντα όλα. Με σαφώς υπεροχή στους Γερμανούς και του Τούρκους.

Το πρώτο πέσιμο δεν άργησε να γίνει και επειδή ήταν Σπανιόλα, ενέδωσα. Πήγαμε δωμάτιο και ρίξαμε τις δύο πρώτες τουφεκιές.
Έκανε BBJ χωρίς κάτι πρόσθετα αν και η γοργή πρώτη εκτόνωση ίσως να την προέτρεψε για κάτι τέτοιο.

Η δεύτερη ήταν ένα σπουδαίο κωλαράκι που είχα εντοπίσει και το χτύπησα. Ρουμάνα αυτή τη φορά. Ήταν σχεδόν 45 λεπτά από τη 2η τουφεκιά και της εξήγησα ότι θα πρέπει να βγάλει "τέχνη". Αυτή το πήρε πατριωτικά και επειδή τα αγγλικά της ήταν συγκρίσιμα με τα γερμανικά μου, της έλεγα "put the condom now" και έλιωνε ακόμα περισσότερο στο πινέλο.
Πάει και το τρίτο τουφέκι. Ώρα πλέον είχα άπλετη.

Για 3-4 ώρες χάζευα τα σκηνικά με τις προθυμότατες τύπισσες που μάλιστα είχαν προσωπική σχέση (λόγω συχνής επιλογής) με πελάτες που κατέφταναν, φιλάκια, αγκαλίτσες, τί κάνεις, πού είσαι τόσες μέρες κλπ.....
Κατά τις 5:30 πήγα και την άραξα στο τσοντοσινεμά όπου γινόταν ψωνιστήρι. Περνούσαν, έπαιρναν το ΟΚ και όρμούσαν επάνω σου.
Το σινεμά είχε 2 κερκίδες των 3 πλατιών σκαλοπατιών με διάδρομο στη μέση και στο 4ο κεφαλόσκαλο, δεξιά και αριστερά είχε κουρτίνα που έκλεινε και έκανες "παιχνίδι". Με άλλα λόγια θα μπορούσες να ακούς από την 70" οθόνη και τα Electrovoice ηχεία το έργο και στερεοφωνικά ακούγονταν οι "κουρτίνες οι κόκκινες".

Κατά τις 6, πέρασε μια Βουλγάρα που ήξερε το τσιμπούκι και ως ελληνική λέξη και ως τέχνη. Παρότι δεν είχα αυτοπεποίθηση ότι θα άντεχα, η τύπισσα ξεσήκωσε τον κουρασμένο. Σε τέτοιο βαθμό, που δεν κλείσαμε την κουρτίνα και γίναμε λίγο θέαμα σε όσους περιδιάβαιναν αναγνωριστικά για να βρουν ταίρι, πελάτες και κοπέλες.

Κατά τις 7 είχε αρχίσει να ξημερώνει, το έβλεπες από τον ημιυπαίθριο που έβλεπε στον κήπο. Αποφάσισα να αποχωρήσω.

Μετά από 5 νερά, 3 κοκα-κόλες αποφάσισα να πιω τη μπύρα του αποχωρισμού. Τότε ήταν που η μπαργούμαν άλλαξε: Όλες τις άλλες φορές, τους έδειχνα το βραχιόλι μου και έφευγα χωρίς περαιτέρω διαδικασία (δωρεάν). Στη μπύρα όμως μου ζήτησε να πλησιάσω το βραχιολάκι μου στο POS του μπαρ. Όταν ρώτησα πόσο να της δώσω για πληρωμή μου εξήγησε ότι όταν παραδώσω το βραχιολάκι, θα πληρώσω στη ρεσεψιόν μία και καλή.

Άλλαξα και ξεπλήρωσα τη μπύρα των 7.50 ευρώ στη ρεσεψιόν. Καληνύχτησα, χάζεψα για μισό λεπτό το Αγκούστα Μπελ που έχουν ως μπιμπελό έξω από την είσοδο και πήγα στο αμάξι για το γυρισμό.


Περιέγραψα το χώρο με γνώμονα ότι κάτι τέτοιο να το είχα πριν πάω στο κατάστημα, θα αισθανόμουν πιο προετοιμασμένος. Και για αυτό αναφέρθηκα στο κατάστημα και όχι στις σεξουαλικές επιδόσεις.
Τα κορίτσια ήταν όλα πρόθυμα και με εξαίρεση ότι η Ρουμάνα είχε θέμα στο δάκτυλο εντός, οι άλλες ήταν δεκτικές σε κολπάκια δακτυλικά........
Καμιά δεν πέτυχα για ASS, CIM αλλά αυτό ίσως ήταν τυχαίο.

Θα ξαναπήγαινα σίγουρα. Το θεωρώ καλύτερο από το ARTEMIS που είχα επισκεφθεί ένα χρόνο πριν στο Βερολίνο. Γούστα όμως είναι αυτά.