Lana (Call Girls Athens) escort

Συνοπτικά 5 λόγια
Η Λάνα είναι ουκρανή κοσμογυρισμένη γεμάτη αγαπούληδες σε όλο το κόσμο
Μου έδειξε μερικές φωτογραφίες στο ινσταγκράμ της
Αλλά ας το πιάσουμε από την αρχή
Στην ώρα της στο πορνοξενοδοχείο της επιλογής μου μπήκε μια ευδιάθετη και όλο χαμόγελο κορίτσι μάλλον γυναίκα όχι κορίτσι λίγο κάτω ή λίγο πάνω από τα 30 όποτε η ηλικία της κατά προσέγγιση θα πω αληθοφανή
Έκανε ντουζάκι έκανα κι εγώ σαν κλασσική σοβιετικιά με πέρασε με τα μαντηλάκια και τα αντισηπτικά κάτι που το θεωρώ καλό εκτός αν είσαι από αυτούς που θέλουν να έχει γεύση τυρόγαλου το πουλί της γιατι κάποτε τους είπαν ότι η οσμή βαρβατίλας είναι αφροδισιακή και καυλώνει της γκόμενες
Πίπα στην αρχή με χέρι με την καθοδήγηση μου το έβγαλε πέρασε και από μια σύντομη βόλτα από τα αρχίδια έτσι για να βραχούν κι αυτά λίγο
Πιστόνιασμα έντονο που δήλωσε φαν του έντονου σεξ, Χύσιμο εντός καπότας και διακοπή για διαφημίσεις
Στο διάλειμμα επιμήκυνα το ραντεβού για άλλη μισή ωρίτσα
Παράγγειλα κρασάκι να πιούμε δυο μικρά ατομικά μπουκαλάκια
Έγινε προσπάθεια για μασάζ αλλά τα νύχια της δεν βοηθούσαν οπότε δείτε τι έγραψα στην αρχή για το πως πέρασα την ώρα μου μέχρι το ξεκίνημα του δεύτερου γύρου
Με το κρασάκι λύθηκε και είχε καλύτερη σκηνική παρουσία, Έπεσαν γλωσόφιλα γλειφομούνια 69 και λοιπά στοματικά παίγνια
Το σεξ μαζί της τόσο έντονο που πίεσα τόσο πολύ τον εαυτό μου που έκανα την καλύτερη αερόβια άσκηση του τελευταίου 6 μήνου σίγουρα
Στις φωτογραφίες ότι βλέπεις παίρνεις αν και στον κώλο θέλει λίγο γυμναστική

Αυτή η γαμημένη πόλη δεν δίνει δεκάρα. Στραπατσάρει με κάθε ευκαιρία τα ξυρισμένα μούτρα μου. Μετατρέπει την ψυχή μου σε ύλη.

Γδύθηκε σχεδόν αμέσως και έμεινε με το δαντελωτό εσώρουχο. Έβγαλε από την τσάντα της αντισηπτικά, διαβρωτικά, μαντιλάκια, τζελ, προφυλακτικά, λιπαντικά, γρανάζια, μέντες, διαλύματα και άρχισε να με ψεκάζει.

«Όπα», μάρσαρε ο σκύλος και την έστειλε στο μπάνιο. «Εδώ Ελλάντα έτσι πλενόμαστε. Yes, soap and water. Τα υπόλοιπα βαλτά μέσα».

Αμ δε. Η πόλη, η γαμημένη, να σφυράει στα βραχέα και ο σκύλος κολαούζος να ξεφτιλίζει ό,τι απέμεινε από τα γενικά που άφησα ξάπλα.

«Μια παλικαριά να τελειώνουμε», είπα. «What?», ρώτησε.
«Άστο να πάει στο διάολο. Έμεινε άδειο το ενυδρείο», απάντησα και της έδειξα τον ανδρισμό μου.

Το σώμα της ανοιχτό, με στήθος που χωράει σε παλάμη και δέρμα λείο. Οπίσθια αγύμναστα με κυτταρίτιδα, ελαφρώς φουσκωμένα χείλια και μια εγρήγορση αχρείαστη, κωμική μέσα στο χάος της τραγωδίας.

Πίπα ρηχή με χέρι, συνουσία απόμακρη με μάτια κλειστά και φιλιά πεταχτά. Όσο την έσπρωχνα σκεφτόμουν τα φράγκα, τον θερμοσίφωνα και την Νατάσσα. Όσο στριφογύριζα να βολευτώ, μουρμούραγε την τύχη της.

Τα ρούχα μου στην κρεμάστρα,
Η πετσέτα μου στο πάτωμα,
Το πατάκι του μπάνιου μούσκεμα,
Και η Ουκρανή έτοιμη στην πόρτα,
«Can I leave now?».

Αυτή η γαμημένη πόλη δεν δίνει δεκάρα.
Χτίζει τον δικό της ουρανοξύστη στα νότια.
Μπετά, σίδερα, ματαιότητα και ένα γαλάζιο άρρωστο.

Σταμάτησα να πάρω καφέ. Στάθηκα στο ξύλινο μπαρ μπροστά στον δρόμο και άναψα ένα τσιγάρο. Φύσηξα τον καπνό μου ψηλά να συναντήσει τα σύννεφα και ενώ προσκυνούσα για μια ακόμη φορά την ήττα μου, αναρωτήθηκα για τα ψάρια.

Τα ψάρια αδιαφορούν ή και τσιμπάνε,
Και σπαρταράνε μάταια μετά,
Μέσα σε πλαστικά κουβαδάκια.