Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Εισήλθε με περισσή χαρά ελαφρότητας και μάλλον τεχνιέντως καυλωμένο…
Το υποδέχτηκα με ασπασμούς και αυτό μου πέταξε το γλωσσάκι του…
Μικρό στην ηλικία, όσο λέει το μένιου.
Εκκολαπτόμενο και άγουρο, οι χυμοί του μόλις άρχισαν να ανεβαίνουν.
Την ρώτησα αν θα ήθελε κάτι να πιεί και ζήτησε κρασί.
Την προειδοποίησα ότι το κρασί του Μπιλλ δεν πίνεται αλλά μάλλον αυτό δεν την απέτρεψε…
Καθήσαμε στο κρεββάτι να γνωριστούμε…
Τι να γνωριστούμε?
Άρχισε της γάτας τα νάζια, τις πόζες και τα κωλοτριψίματα.
Το μικρούλι μυτάκι του ερυθρό, το προσωπάκι του ερυθρό σαν την χθεσινή νίκη του γαύρου και η θερμοκρασία στα ύψη.
Αφού καυλαντίσαμε για λίγο δεν κρατιόταν άλλο, έβγαλε το τιραντέ μπλουζάκι του και φάνηκαν δύο άγουρα στηθάκια, αγαλμάτων μαρμάρινα ποιήματα.
Νάσου με μιας τραβάει και το ελαστικό κολάν, λίγο ζόρι στις φτέρνες και με την βοήθεια μου βγήκε.
Νεραιδάκι!
Εκείνη την ώρα σκέφθηκα ότι αυτό μάλλον το πληρώνεις για να το χαϊδεύεις με τους οφθαλμούς…
Πριν ολοκληρώσω την σκέψη μου με είχε ήδη πλακώσει στα γλωσσόφιλα και σαν χταπόδι είχε τυλιχτεί γύρω μου.
Ήταν καυλωμένο πολύ, ήθελε της ψωλής τα χαριεντίσματα εναγωνίως.
Έτσι κι έγινε χωρίς πολλά πολλά.
Ήθελε και καθρεπτάτο και σκυλάτο και όπως λάχει…
Έξω στο μπαλκόνι αυτήν την φορά δεν την πήγα να δει τα μνημεία.
Πέους παιανίσματα πάντως δεν ξέρει, μάλλον το κάνει σαν ένα μέρος ενός τελετουργικού που δεν μπορεί να αποφύγει.
Το ίδιο και στο στοματικό που αφορά κι αυτήν…
Πράμα!
Είπαμε είναι άγουρη ακόμη.
Βλέποντας το κωλαράκι της στην στάση της οπισθοπεθουσίας, μου ήρθε να χύσω αλλά κρατήθηκα να την βολέψω αργότερα…
Τελικώς στην κλασική στάση των homo και μόλις ανέκραξε «άι φίνιης» έστειλα τους τριβόλους μου στο πυρ το ενδότερον…

Ωραίο κορίτσι, πονηροκώλικο και τσαχπίνικο.

Εις άλλα με υγεία!