Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Δεν θα επαναλάβω τα γνωστά για τη Λίζα: είναι πράγματι πολύ πρόσχαρη, επικοινωνείς άνετα μαζί της, έχει πολύ ωραίο κορμί (θα έβαζα άριστα αν είχε βυζάες, αλλά και οι ρώγες της οι καβλωμένες με κάλυψαν με το παραπάνω.. ), συμμετέχει στην όλη φάση, και το κουλουράκι της είναι θεσπέσιο. Κι όμως...ο τίτλος μου θυμίζει τα επεισόδια στις σειρές: "συνεχίζεται..." και θέλεις να δεις το επόμενο, για να βεβαιωθείς για κάποια σημεία της πλοκής. Έτσι κι εγώ: θέλω να την ξαναδώ ώστε να επιβεβαιώσω ή όχι κάποια κομμάτια που δεν διευκρίνισα στην πρώτη μας συνάντηση.

Περιγράφω τώρα: η ημερομηνία είναι ενδεικτική, ήταν κάπου στα τέλη Φεβρουαρίου. Βρεθήκαμε στο ξενοδοχείο κοντά στην πλατεία Καραϊσκάκη, μετά από 2-3 μνμ για το "ακριβές" της συνάντησης, που λένε και οι ταρίφες. Έφτασε ντυμένη όμορφα και σέξυ, έκανε ντουσάκι και βγήκε όπως τη γέννησε η μαμά της με ψηλές μπεζ γόβες, τις οποίες αποχωρίστηκε μόνο στο 2ο ημιχρόνιο. Γονάτισε για την πίπα την οποία απόλαυσα μεν, δεν με τρέλανε δε (εδώ βρίσκεται το πρώτο σημείο για εξακρίβωση). Κι αυτό γιατί δεν εξερεύνησε τις γύρω περιοχές, ήταν αρκετά κλασική στην προσέγγισή της, της ξέφευγε και λίγο δοντάκι: θα τα δούμε λοιπόν αυτά στο επόμενο "επεισόδιο".

Την έριξα ανάσκελα, έκανα ένα γλείψιμο πρώτης (πεντακάθαρη η Λιζέτα) και με καβάλησε για τα περαιτέρω: στενό (ή όχι μούσκεμα) το μουνάκι της, δυσκολεύτηκε λίγο στην αρχή, αλλά λίγο το νεανικό, σφιχτό κορμί της, λίγο τα μάτια της και η κίνησή της, κατέθεσα την κρέμα μου εντός του "λαστιχένιου κουτουμιού του Οράτιου", που θα έλεγε και ο γραμματιχούμενος της παρέας μας.

ΚΟυβεντίασαμε λίγο περί ανέμων και υδάτων, πρότεινα μασαζάκι, δεν είχε λαδάκι μαζί της, αλλά με κάποια κρέμα, τη βρήκαμε την άκρη. Ούτε κι εδώ όμως πήρε πρωτοβουλίες: το 2ο σημείο που θα ήθελα λίγο παραπάνω "ψάξιμο", λιγο ζεστό - κρύο στο άγγιγμα, κάτι πιο σκερτσόζο από ένα μέτριο σε δύναμη τρίψιμο. Παρά ταύτα και για τους ίδιους λόγους που ανέφερα πιο πάνω, ο Οράτιος είχε σηκωθεί όρθιος, η κροασίς στήθηκε στα 4 και το πισωκολλητό σφυροκόπημα άρχισε. Αν και πιο ανοιχτό και μαθημένο τώρα το μουνάκι της, ήταν και πάλι στενούτσικο και θα κατέθετα γρήγορα, οπότε άλλαξα τροπάριο και αιτήθηκα επίσκεψη στην 7η πύλη της Κολάσεως, το στημένο κωλαράκι της. 3ο σημείο εδώ: σταμάτησε, σηκώθηκε αφήνοντάς με κυριολεκτικά με την ψωλή στο χέρι, επέστρεψε με το λιπαντικό το οποίο και διευκόλυνε την είσοδο. Εξαιρετική τρυπούλα, καλο στήσιμο (πολύ σημαντικό αυτό, η καμπύλη της πλάτης είναι αυτή που μεγιστοποιεί τη διείσδυση - τι λέω ο επιστήμονας ! ) και έκφραση λαγνείας εκ μέρους της. Παρά τη μέση ηλικία μου, γρήγορα έφτασα στη δεύτερη εκσπερμάτωση, την οποία ολοκλήρωσα στο στοματάκι της που γύρισε δεκτικό να προϋπαντήσει τον θυμωμένο Οράτιο. Εδώ της βγάζω το καπέλο διότι δε μου συμβαίνει συχνά εντός της μίας ώρας να παράγω δύο πηχτές κρέμες, ακόμα και όταν επισκέπτομαι κωλαράκια νεάνιδων

Θα επιδιώξω και νέα συνάντηση με τη Λίζα, τόσο για τους λόγους που ανέλυσα παραπάνω όσο και για το χαμογελαστό, πρόσχαρο (και όχι ξενέρωτο όπως με πολλές ανατολικοευρωπαίες συναδέλφους της) ύφος της. Να είσαι καλά Λιζάκι !