Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Χθες μας εγκατέλειψε και ο Κούντερα. Ο τύπος, για όσους δεν τον ξέρετε, είχε γραψει ενα μυθιστόρημα με τίτλο ίδιο με της κριτικής μου. Στη εισαγωγή του βιβλίου του λοιπόν, μας λέει ότι οι αποφάσεις που παίρνουμε στη ζωή μας, μας βαραίνουν διότι απλά δεν έχουμε δευτερη ευκαιρία. Αν είχαμε δύο ζωές, λέει, θα αποφασίζαμε με πολύ μεγαλύτερη ελαφρότητα. Και μετά διηγείται μια ιστορία για έναν τύπο που όλες τις σημαντικές αποφάσεις που καθόρισαν τη ζωή του τις έλαβε χωρίς να το σκεφτεί καθόλου, και χωρίς να συνειδητοποιεί τί κάνει.

Τον θυμήθηκα, αφενός διότι πέθανε πρόσφατα, αφετέρου γιατί η συνάντηση μου με την Μ είχε ορισμένες περίεργες συμπτώσεις. Την προηγούμενη ημέρα προσπαθούσα να τελειώσω ενα προτζεκτ, και ταυτόχρονα σκεφτόμουν αν αξίζει να δοκιμάσω κάποια κοπέλα εξω από τα στανταρ μου και ποια θα μπορούσε να είναι αυτή. Τελικά, μετά το meeting παράδοσης την επόμενη ημέρα, χωρίς να το σκεφτώ καθόλου, σήκωσα το τηλέφωνο και ζήτησα την Μισέλ. Δεν είχα κάν προγραμματίσει να παρω CG. Κάλσεα στο συγκεκριμένο γραφείο μόνο με τη λογική ότι στη τελική θα ζητήσω να κλείσω τη Σιένα, σίγουρα πράγματα. Τελικά η κοπέλα μου λέει ότι η Μισέλ μπορεί, θέλετε να την κλείσουμε; (να τελειώνουμε, αυτό δεν το είπε, το άκουσα όμως, καλώς ή κακώς). Και βρέθηκα μια ώρα μετά στον Πρίαμο.

Μπήκε ντυμένη σαν για βραδυνή έξοδο, από μέσα τα εσώρουχα ακολουθούσαν το ίδιο μοτίβο, κουραδοκόφτης με αλυσιδάκια, ούτε πρόστυχο, ούτε καθημερινό. Εκανε μισό τσιγάρο, κάτι που από τις κριτικές που διαβάζω μάλλον είναι το συνήθειο της. Την άφησα χαλαρή να πάρει τον χρόνο της ενώ θαυμαζα το κορμάκι της. Κατά δήλωση της είναι 35, αλλά αν με εβαζες να μαντεψω το έχανα το στοίχημα από τα αποδυτήρια: Ουτε 30 δεν θα την έκανα. Αδύνατη όσο πρέπει και σε μέτριο ύψος, όσο απαιτείται για να ταιρίαζει με το δικό μου. Στήθος και χείλη είναι διορθωμένα, σε γενικές γραμμές σωστά ωστόσο. Επίσης σφιχτή αρκετά, χαίρεσαι να την χαϊδεύεις. Το πρόσωπο: Βασει αυτού που είχα δει στι φωτογραφίες, δεν θα την αναγνωριζα. Κοιτώντας εκ των υστέρων, ναι, βλέπω και στο μπούκ τις λεπτομέρειες που το τονίζουν, για κάποιο λόγο όμως ο φωτογραφος προτίμησε να τις κρύψει. Εγώ, και προτιμώ αυτό που είδα Live, αλλά και συγκινήθηκα επειδή η πουτάνα εμοιαζε με μια συνάδελφο που είχα κάποτε και δεν μου έκατσε. Έβαλα 7, ίσως είναι λίγο, αλλά και για 8 πάλι δεν είναι. 7,5 θα ήταν σωστότερο, είναι καλή βαθμολογία το 7,5 ας μην το βασανίζουμε, μια απόφαση που δεν θα καθορίσει την ζωή κανενός, νομίζω.

Συνολικά καύλωσα μόνο με το μάτι και έκανα αυτό που εχω πεί ότι δεν θα κάνω με τις πληρωμένες: πήρα την πρωτοβουλία. Την χαιδευα, την φιλούσα, τη δαχτύλιαζα. Η Μισέλ ακολούθησε χωρίς μα, μου, κατέβασε τον Ορινόκο στο γλυφομούνι αλλά δεν τελείωσε. Κάπου εκεί μου ήρθε και η πικρή γευση από λίγο τζελ που είχε βαλει στο στενό μουνακι της και πήρα το πλαστικό. Πετάχτηκε να μου το φορέσει με το στόμα της, δεν πρόλαβε. Μάτια κλειστά, αληθοφανείς αναστεναγμοί. Η φάση τελειωσε γρήγορα, και 17' έλεγε το ρολόι, όλη η ιστορία ένα τέταρτο.

Στο ντουζ σκέφτηκα ότι την πλήρωσα να με περιποιηθεί και έπρεπε να της δώσω την ευκαιρία να το κάνει. Οπότε, δεν καθυστερήσαμε καθόλου για τον δεύτερο γύρο. "It's your playground now baby". Γαργάλησε τις ρόγες μου 3 δευτερόλεπτα και πήγε αμέσως για τσιμπούκι. Θεωρητικά, θα έπρεπε να βάλω κακό βαθμό, σωστά; Την κατέχει την τέχνη ωστόσο, χωρίς να είναι ούτε Ε., ούτε Κ. Δεν έχω βρει καμία Ε ή Κ βέβαια τα τελευταία 20 χρόνια, πεθαμένες πλεον και αυτές, τα 'χω γράψει αλλού, που να σας στείλω για σεμινάρια βρε κορίτσια; Ειδικά εκείνο το κόλπο που έκανε η Ε που περνούσε γρήγορα το δάχτυλο πάνω από το σαλιωμένο κεφαλάκι, είναι δυνατόν να μην το κάνει καμία; Αν ξέρετε κάποια γράψτε στα σχόλια, ευχαριστώ. Κλείνει η παρένθεσις.

Πίπα καλή λοιπόν, ζουμερή, και σκαρφάλωμα στο κοντάρι. Κάπου εκεί θυμήθηκα και το όνομα της συναδέλφου, και απογειώθηκα. Ωραία μας πήγε, δοκιμάσαμε στάσεις, έδινε ρυθμό με τη λεκάνη της, έπαιρνα μετά την πρωτοβουλία εγώ εναλλάξ, βρεθήκαμε και κάποια στιγμή, κατέβασε και τον Αμαζόνιο, το πήγαμε έτσι μέχρι το τέλος της ώρας χωρίς όμως να τελειώσει κανείς μας. Λογικό, αν αναλογιστεί κανείς τη δουλειά της και την ηλικία μου.

Αναρωτιώμουν πάλι μετά, στο αυτοκίνητο, αν αξίζει να τη βάλω στα στανταράκια ή να την προσπεράσω. Ξέρετε με τί μου έμοιασε η φάση; Σαν να ήμουν διακοπές σε ενα νησί, βγηκα για ποτό και βρέθηκα με μία από το μπαράκι η οποία δεν έμεινε μαζί μου όλο το βραδυ "για να μην καταλάβει τίποτα η κολλητή της". Σας έχει τύχει; Έ, ανα γεια σου. Δεν έχω λόγο να είμαι δυσαρεστημένος, πήρα ότι ήθελα. Επειδή μεγαλώσαμε και δεν γαμαμε πια καθε μέρα, το παρασκεφτόμαστε. Και δεν υπάρχει λόγος: Καλά πέρασα, και έχει ωραίο κορμάκι η καριόλα. Θα την ξαναπάρω; Ναι, κάποια μέρα πάλι έτσι στο αυθόρμητο.

Την αγάπη μου και να προσέχετε τις ψυχές σας. Και τον άλλων. There's soul in everything ;)

ΥΓ: 'Επικοινωνία' έκοψα πόντους λόγω βαριάς Σλάβικης προφοράς που με δυσκόλευε να την καταλάβω ορισμένες στιγμές. Δεν μιλήσαμε και πολύ πάντως..