Το Κορίτσι και το Άλογο

Είχα να κλικάρω στην κατηγορία «τσόντες» από εποχής των «επώνυμων» πρωταγωνιστριών.
Μην γνωρίζοντας λοιπόν τις καταχωρήσεις, με απορία κοιτούσα πριν λίγο στην πρώτη σελίδα, τις δυο προηγούμενες κριτικές.
Αν δει την ταινία κάποιος γεννημένος απ’ το 1990 και ένθεν , δικαίως θα υποβάλει αίτημα, να την βγάλει ο Antisthenis απ’ την κατηγορία «τσόντες».
Την είχα δει στην εφηβεία, αλλά τότε ήταν πρωτοποριακή, το βυζάκι και το μπουτάκι την Άννα Φόνσου φάνταζε τότε αρκετό, αλλά δύσκολα βλέπετε τώρα, την είχα πετύχει τελευταία στην ΕΤ3 νομίζω, αλλά πάνω από 2 λεπτά δεν άντεξα
να δω.
Η φήμη που κυκλοφορούσε τότε για ερωτικές σκηνές «σκληρού» πορνό - που ενώ τάχα μου είχαν γυριστεί, κόπηκαν στην ταινία που έπαιζαν οι κινηματογράφοι - ενισχύθηκαν στο μυαλό μου λίγα χρόνια μετά.
Ήμουν φοιτητής σε επαρχιακή πόλη και σε σινεμά «σήμερον 2 έργα» έπαιξε σφήνα, ένα 5λεπτο βίντεο που παρέπεμπε (χώρος, κρεβάτι, κ.λπ.) σε κομμένες σκηνές του άνω έργου.
Μια λεπτομερή ανάλυση με σύγκριση θα έδινε αποτέλεσμα, αλλά τότε δεν υπήρχαν κινητά για να το τραβήξεις.
Με το χέρι στην φωτιά πάντως δεν μπορείς να το πεις, γιατί η κάμερα περνούσε πολύ γρήγορα απ’ τα πρόσωπα, ή τα έπαιρνε από πίσω, ο Κώστας Καραγιώργης πάντως κατά 99% ήταν ο πρωταγωνιστής.

Nα προσθέσω στην αναφορά του φίλου Cheyenne-
οτι πρόκειται για .. ιστορική και απίστευτη ταινία
Πρωταγωνιστουν.... Η Φόνσου ως γκομενα ενος απομονωμενου σε φαρμα σε νησι χηρου ζωγραφου ( Γιαννης Αργύρης), και ο .... Λάρρυ ( ατακα - Λάρρυ αγόρι μου)
= ο νεαρος γιος του ζωράφου κλπ. Ο ζωγραφος ανεχεται το να τα φτιαξει η Φονσου ΚΑΙ με τον γιο του , ωστε να έχει το παιδι του κοντά
τελικα οταν τους βλεπει πανω στο αλογο της φαρμας γυμνους να μπαινουν στην θαλασσα, αρχικα τους .. ζωγραφίζει
αλλα μετα τρελλένεται και κοβει το .. αυτι του , όπως ο βαν- Γκογκ...
στο σεναριο ακουγονται διαφορες.... ημιφιλοσοφικες παπαριές Κακιστη η ηθοποιία της Φονσου
αλλα πολυ καλη η παλια μουσικη του Γερασιμου Λαβράνου ( το τραγουδι " Πετούν")

Περιμένοντας πριν 2-3 ημέρες στη στάση του λεωφορείου, ένα ταξί σταματάει μπροστά μου και βγαίνει η Άννα Φονσου.
Αρκετά γερασμένη και πολύ διαφορετική από την κοπέλα που είδα μετά επί τούτου, στην συγκεκριμένη ταινία.
Μια ταινία, που για τα δεδομένα της εποχής, χαρακτηρίζεται πρωτοποριακή, λόγω των πολλων γυμνών σκηνών της, με μια διάσημη τότε ηθοποιό.
Σκηνές όμως απλά αισθησιακές και σε καμιά περίπτωση ερωτικές.
Άλλη βεβαία η κουλτούρα και τα ήθη της εποχής. Τότε είχε συζητηθεί πολύ, όμως σήμερα σε καμιά περίπτωση δεν θα χαρακτηριζόταν «τσόντα» γιατί πολύ απλά δεν είναι.
Με το τέλος της ταινίας ξαναηλθε στην μνήμη μου η εικόνα της Κυρίας Φονσου όπως την είδα στην στάση, και με έπιασε θλίψη για το πώς αλλάζει ο άνθρωπος με την πάροδο του χρόνου…..