Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Την συνάντησα αρκετές ώρες και σε διαφορετικές ημέρες.

Από τότε έθεσα απείρως ποιοτικότερα κριτήρια.

Επειδή οι φωτογραφίες αδυνατούν να περιγράψουν την πραγματικότητα.

Επειδή τα λόγια είναι φτωχά.

Επειδή έχω χάσει το μυαλό μου.

Για τον λόγο αυτό αντί κριτικής παραθέτω τμήμα του ποιήματος ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ από το ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ του Οδυσσέα Ελύτη όπου έχω προσθέσει μόνο τ’ όνομά της (όσοι αισθάνονται θα καταλάβουν ότι οι επιλεγμένοι στίχοι δεν είναι τυχαίοι):



ΤΟ ΔΟΞΑΣΤΙΚΟΝ





ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ η πόα της ουτοπίας

τα κορίτσια οι παραπλανημένες Πλειάδες

τα κορίτσια τ' Αγγεία των Μυστηρίων

τα γεμάτα ως πάνω και τ' απύθμενα



Τα στυφά στο σκοτάδι και όμως θαύμα

τα γραμμένα στο φως και όμως μαυρίλα

τα στραμμένα επάνω τους όπως οι φάροι

τα ηλιοβόρα και τα σεληνοβάμονα



Η Έρση, η Μυρτώ, η Μαρίνα

η Ελένη, η Ρωξάνη, η Φωτεινή

η Άννα, η Αλεξάνδρα, η Κύνθια



η ZAFIRA



Το λιγάκι πουκάμισο που τρώει ο αέρας

το χνουδάκι το χλόινο πάνω στην κνήμη

του αιδοίου το μενεξεδένιο αλάτι

και το κρύο νερό της Πανσελήνου



Τα νυχτέρια τ' ατέλειωτα μέσα στα σπλάχνα

το ρολόι το άυπνο που δε φελάει

ένα μαύρο κρεβάτι που όλο πλέει

στα τραχιά τα παράλια του Γαλαξία



ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ ο πικρός και ο μόνος

ο από πριν χαμένος εσύ να 'σαι

Ποιητής που δουλεύει το μαχαίρι

στο ανεξίτηλο τρίτο του χέρι:



ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ

ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια

των παιδιών που κρατιούνται χέρι-χέρι

των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται



Των ερώτων το τραύλισμα πάνω στα βράχια

ένας φάρος που εκτόνωσεν αιώνων θλίψη

το τριζόνι το επίμονο καθώς η τύψη

και το μάλλινο έρημο μέσα στ' αγιάζι



Ο στυφός μες στα δόντια επίορκος δυόσμος

δύο χείλη που αδύνατο να στέρξουν - και όμως

το "αντίο" στα τσίνορα που λίγο λάμπει

και μετά ο για πάντοτε θολός κόσμος



ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το χέρι που επιστρέφει

από φόνο φριχτόν και τώρα ξέρει

ποιος αλήθεια ο κόσμος που υπερέχει

ποιο το "νυν" και ποιο το "αιέν " του κόσμου:



Αιέν της Δίκης το άγαλμα και ο μέγας Οφθαλμός



Νυν η ταπείνωση των Θεών Νυν η σποδός του Ανθρώπου

Νυν Νυν το μηδέν



και Αιέν ο κόσμος ο μικρός, ο Μέγας!



Μετά τιμής

VARNALIS