Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Ξεκινώντας, θέλω να ευχαριστήσω τον «γιατρό», που με την καλή αναφορά του, μου άνοιξε τον δρόμο, αφού το πρακτορείο της το είχα βάλει στον πάγο.
Δεν διστάζω να ομολογήσω ότι ήμουν συγκρατημένα αισιόδοξος, μιας και γνωρίζω ότι πάνω στον ενθουσιασμό του πολλές φορές είναι πιο γαλαντόμος απ’ ότι χρειάζεται. Όπως βέβαια είναι στα δικά μου μάτια το «χρειάζεται», για να λέμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.
Η τελευταία έκφραση βέβαια δεν είναι δική μου, αλλά την δανείζομαι από τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου που τραγούδησε με τον Νίκο Ξυλούρη και λέει μάλιστα στην αρχή:
«Και να αδερφέ μου που μάθαμε να κουβεντιάζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλά.
Καταλαβαινόμαστε τώρα δε χρειάζονται περισσότερα…»
Υποκύπτω στον πειρασμό να γράψω ότι με τον ίδιο τρόπο λύσαμε με τον «γιατρό» την παρεξήγηση που είχε γίνει στο παρελθόν…
Την άφιξη λοιπόν της Carol την είχα δει και οι φωτογραφίες από το περιοδικό με την επισήμανση Modelo Brasilena μου είχαν κινήσει το ενδιαφέρον αλλά προτίμησα το ουγγαρέζικο άλογο και έφαγα τα μούτρα μου.
Τα μούτρα μου είχα φάει και στην τελευταία απόπειρα για βραζιλιάνικο κώλο, μου κλήρωσε μογγόλα που την είχαν περάσει αστάρι και δυο χέρια Λαδομπογιά μαύρη Νο 24 της KRAFT.
Έχοντας πάρει λοιπόν θάρρος απ’ την περιγραφή του γιατρού αντικρίζω στην υποδοχή μια πολύ sexy κοπέλα.
Μετρίου αναστήματος, αδύνατη, με αναλογίες ονείρου, κολλητό μπλουζάκι, γυμνή η κοιλιά, τονισμένα τα οστά της λεκάνης σαν φυσικοί οδοδείκτες οπτός το επίμαχο σημείο. Μιλάμε για κορμάρα ολκής…
Πρόσωπο μέτριο, όχι γλυκό μ’ αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της φυλής της, με περίεργα ζυγωματικά και μια ιδιαίτερη «άποψη» για τα φρύδια, σιδεράκια στα δόντια που άργησε μια δεκαετία να τα βάλει καθώς είναι 25αρα, αλλά σαν σύνολο θα το έλεγα αρκετά ενδιαφέρον, καθώς το βοηθούσαν τα εκφραστικά μάτια και το έντονο βλέμμα.
Πολλές φορές, τα κορίτσια είναι εντυπωσιακά στην υποδοχή, αλλά όταν εμφανίζονται γυμνές επί κρεβατιού το οπτικό αποτέλεσμα δεν είναι το ίδιο.
Η Carol είναι τόσο καλλίγραμμη που χωρίς ρούχα το ενδιαφέρον μου το κέρδισε αμέσως. Ξεκινώντας να γλύφω την απαλή επιδερμίδα δεν ήξερα που να κατευθυνθώ, στα ωραία βυζιά με τις καυλωμένες ρόγες, στο περιποιημένο μουνάκι με το παραδοσιακό εφηβαίο ή στον κώλο, τον βραζιλιάνικο τον τουρλωτό, τον καρναβαλίσιο, που αψηφά τους νόμους της βαρύτητας;
Τα πήρα με την σειρά και θα πρέπει να παραδεχτώ ότι καλυτέρα αισθανόμουν όταν την περιποιούμουν εγώ, παρά όταν με περιποιήθηκε αυτή.
Τα σιδεράκια δεν βοηθάν ούτε στα φιλιά ούτε στην πίπα, επιεικώς μετριότατα both of them.
Στο γαμήσι όμως ισοσκέλισε τα αρνητικά με πολύ διάθεση να πηδηχτεί.
Πήρε πάρα πολλές πρωτοβουλίες και εν μέρει αυτό είναι καλό.
Δεν είναι χαμηλών τόνων, έδειχνε μια περίσσια αυτοπεποίθηση, αλλά είναι επαγγελματίας, με υψηλό δείκτη εργατικότητας και με μεγάλο ρεπερτόριο στάσεων χωρίς να περιμένει καθοδήγηση.
Με τους όποιους «μπελάδες» δημιουργεί μια γυναίκα-ορχήστρα, αφού συνεχώς ανέτρεπε την στάση που σχεδίαζα στο μυαλό μου για μετά.
Την ώρα του anal, απέδειξε, ότι to κωλαράκι της εκτός από οπτική καλλιγραφία είναι και ικανοποιητικής λειτουργικότητας. Ίσως όχι ανάλογης με την κωλοτρυπίδα μιας pornostar αλλά με αντοχή στην σκληρή χρήση και χωρίς περιορισμό στα έπιπλα που χρησιμοποιήθηκαν.
Στα συν λοιπόν και αυτό, άλλωστε ο γυναικείος κώλος είναι σαν τον Άσσο φίλτρο.
Όπως έλεγε η παλιά διαφήμιση, έχει παντού μόνο φίλους. Ακόμα κι οι οπαδοί της κίνησης «Δεν πληρώνω extra για κωλαράκι» γουστάρουν να τον βλέπουν ή να τον χουφτώνουν.
Το service δεν είναι εξαιρετικό, λόγω των μειονεκτημάτων που προαναφέρθηκαν.
Τα σιδεράκια πρέπει να φύγουν, φιλιά και πίπα θέλουν βελτίωση για να μπορέσει να αποκτήσει regular clients.
Προσφέρει όμως ενδιαφέρον πακέτο, με added bonus την κορμοστασιά και την διαφορετική από τις συνηθισμένες ράτσα, που την καθιστούν αξιοπρόσεκτη περίπτωση…