Λεπτομέρειες αξιολόγησης

Αυτό που μου συνέβη ήταν ανεπανάληπτο. Ραντεβού μεσημεριάτικο (ντάλα ήλιος) σε χοτέλι πλησίον του ΣΣταθμού. Με το που μπαίνω και περιμένω για το ασανσέρ ο ρεσεψιονίστ μου λέει ότι κόπηκε το ρεύμα και με ρώτησε σε ποιο δωμάτιο πηγαίνω. Αφού του απάντησα άνετος μου πρότεινε να πάω από τη σκάλα υπηρεσίας για να βγώ ακριβώς στο δωμάτιο εκείνο. Μιλάμε για το ΑΠΟΛΥΤΟ σκοτάδι. Δεν έβλεπα την τύφλα μου και με το κινητό προσπαθούσα να βρω το νούμερο του δωματίου. Με το που μπήκα το δωμάτιο επίσης θεοσκότεινο τίγκα στην καπνίλα. Έκανα μπάνιο σαν τυφλοπόντικας και βουρ στο ψητό. Το Μελισσάκι μιλάει τα αγγλικά που ξέρει και η γιαγιά μου. Είναι ευγενέστατη αλλά αυτό δε φτάνει.. Ξεκινήσαμε και τελειώσαμε τον 1ο γύρο με 69 (αγαπημένη στάση) όπου και τελείωσα στο στόμα της. Το social time είναι να γελάς και να κλαις με τα αγγλικά της. Κι αφού με ρώταγε τι δουλειά κάνω, αν είμαι παντρεμένος κτλ της λέω ότι για άλλο πράμα ήρθα και ξεκίνησε ξανά η μάχη. Αντέχει στο σφυροκόπημα σε όλες τις στάσεις, δέχεται δάκτυλα παντού, είναι πεντακάθαρη για γλύψιμο (πολύ ωραίο μουνάκι), αλλά βάζει τζελ και αυτό είναι ξενερωτικό. Επίσης ο πλαστικός του βύζου μάλλον πρέπει να αλλάξει ειδικότητα. Η κοιλιάτης σουρώνει από τις γέννες και οι ραγάδες βγάζουν μάτι. Κι όλα αυτά τα είδα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο (που να είχε και ρεύμα). Αν την είχα συναντήσει 10 χρόνια πιο πριν μάλλον θα έλεγα άλλα!!!