Όλες οι κριτικές για την Νικόλ - Φωκαίας 13 (Μπουρδέλα)

Καλή χρονιά μπουρδελόπαιδες! Γράφω με καθυστέρηση την κριτική μου. Κι αυτό για να ωριμάσει μέσα μου το βίωμα και να μετουσιωθεί σε λόγο ουσιαστικό. Απόγευμα προς βράδι λοιπόν στα καλντερίμια της Οδού Φυλής, ξεχύθηκα αναζητώντας την επίπλαστη ηδονή. Τα ψυχία του κάλπικου έρωτα να παρηγορήσουν την πικραμένη μου καρδιά. Την άδεια μου ζωή έστω με την αγκαλιά μιας πόρνης κάπως να πληρώσω. Κάπως να δώσω ένα νόημα. Με ένα μπουκαλάκι νερό στο χέρι και μια σοκολάτα κρυμμένη στο μπουφάν για να προσφέρω στην ταλαίπωρη κορασίδα, βγήκα από τον συρμό στην πλατεία Βικτώριας. Κατευθύνθηκα στα οικεία δρομάκια, Άγκυρας, Διδύμου, Φιλιππίδου. Εδώ να πω κακή εντύπωση μου έκανε ότι η μισή Φυλής έχει ερημωθεί από τα πρεζάκια που την έχουν κάνει στέκι. Ειδικά προς το ύψος της Διδύμου. Πολλή σαπίλα πολύ παρακμή. Γενικότερα η Νύχτα πρόδιδε κάτι δυστοπικό. Κάτι βαθιά καταθλιπτικό. Εγώ όμως ανένδοτος από τις καύλες κι από την ερωτική στέρηση συνέχισα την αναζήτησή μου διαβαίνοντας τα πορνικά σοκάκια. Μπήκα σε πολλούς οικίσκους και η τσάρκα λίγο έλειψε να γίνει μαραθώνια. Κάπου δε σε δυο πορνεία που τσάρκαρα βγαίνοντας αντίκρυσα στο κράσπεδο ένα ποντίκι που σουλατσάριζε αμέριμνο αλλά και τρομαγμένο. Το ποντίκι αυτό δεν ήταν άλλο παρά το σύμβολο του βρωμερού πορνικού μου πάθους. Είδα Πάκιδες να έχουν πρόσβαση σε ορισμένα μπορντέλα κάτι που με απέτρεψε να μπω. -Δεν είμαι ρατσιστής αλλά αυτοί οι άνθρωποι όντως είναι άπλυτοι. Οι περισσότεροι-. Το μόνο που με απέτρεψε μιας και τα παπάρια μου έβραζαν και ήταν θέμα καθαρά τύχης που δεν εισήλθα σε κάποιον οίκο. Στο θέμα εμφάνισης της πόρνης έχω ρίξει πλέον πολύ νερό στο κρασί μου. Τη Νικόλ θυμάμαι την είχα συναντήσει πριν κάμποσα χρόνια. Σε μαραθώνια τσάρκα. Είχε φιδίσιο σώμα τέλειο για τα γούστα μου. Μελαχρινή. Γύρω στο 1,65 Με μάτια μπλε. Ωραίο κωλαράκι ούτε μεγάλο, ούτε μικρό. Δυάρι στητό βυζάκι. Τότε είχα εσωτερικές συγκρούσεις μέσα μου και θυμάμαι ότι αν και μπήκα στο δωμάτιο, τελικά ζήτησα να φύγω. Φόραγε ένα δικτυωτό κορμάκι, πολύ καυλωτικό και ακόμα θυμάμαι πως όταν το έβγαλε είδα εκείνη τη βαθιά ουλή από καισαρική τομή στην κοιλίτσα της. Δεν ήταν αυτός ο λόγος που είχα φύγει τότε από το δωμάτιο. Ωστόσο είχα φιλοσοφήσει πως τέλειο δεν υπάρχει σε αυτό τον κόσμο. Η Νικόλ στην πρώτη εντύπωση που μου είχε δώσει, πραγματικά άγγιζε το τέλειο. Στην τελευταία καταδρομική μου έξοδο λοιπόν όταν μπήκα στον εν λόγω οίκο της Φωκαίας κάπου μου φάνηκε γνωστή η φυσιογνωμία της. Εδώ να σημειώσω ότι πολλές τάνες παλιάς κοπής, μπορεί να σε ξεγελάσουν αλλάζοντας κόμμωση, χρώμα μαλλιών και τα λοιπά. Ή αν έχουν πάρει παραπανήσια κιλά και εμφανίζονται στην πιάτσα μετά από καιρό. Έτσι που σκέφτομαι μερικές φορές ότι στη Φυλής τελικά είναι τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα. Και οι τάνες και οι μπουρδελιάριδες. Είμαστε μια οικογένεια βρε παιδιά:) Τι λέτε να κάνουμε όλοι μαζί μια ομαδική παρτούζα Στα ενδότερα λοιπόν αρχικά η Νικόλ με ξεγέλασε λόγω παραπανίσιων κιλών. Μετά όμως την κατάλαβα. Ίσως να με κατάλαβε κι εκείνη Έτσι μου φάνηκε μιας και υπάρχουν τάνες που έχουν μνήμη ελέφαντα Το λοιπόν εδώ να σημειώσω ότι έκανε απλό πρόγραμμα. Κάτι που εκτίμησα δεόντως. Ναι φίλοι μου. Εγώ δεν επιζητώ ελεύθερα στοματικά, τελειωτικά. Σιχαίνομαι Και προσέχω όσο μπορώ την υγεία μου. Σπάνια πλέον τάνες ακολουθούν την παλιά οδό, ωστόσο αξίζουν τον έπαινο από μένα. Η Νικόλ κάνει προκαταρτικά, χαδάκια, φιλάκια χάιδεμα στα μπαλάκια. Επίσης κάνει παθιάρικη πιπούλα. Ήταν καυλωτικό που την κοίταζα από τον καθρέπτη. Την αφράτη και καλοσχηματισμένη κωλάρα της έτσι όπως είχε στηθεί. Ήμουν πολύ καυλωμένος όμως και της είπα γρήγορα να σταματήσει. Την έβαλα σε ιεραποστολική στάση για να αντικρύζω τις μπλε ματάρες της. Αλλά τι να το κάνεις...Μπήκα βγήκα, Φλαπ, φλαπ, φλαπ, έριξα τρεις τέσσερις πουτσιές κι αμέσως έχυσα. Δεν πειράζει μου κάνει, την επόμενη φορά. Κι έπειτα γέλασε. Αν και οι ουρολόγοι, σεξολόγοι και γαμολόγοι θα πουν ότι έχω πρόβλημα, σαν πύρκαυλος αν και 40αρης πλέον ποσώς με ενδιαφέρει. Μου είπε η Νικόλ για έναν πορνόγερο που την τράβηξε βίντεο με το κινητό καθώς ντυνόμουν να φύγω. Ήταν πολύ αγχωμένη. -Θυμήθηκα είχα δει την τσατσά πριν κάποια ώρα όταν πέρναγα απέξω να ξεμυτίζει και να κοιτάει αριστερά και δεξιά με βλοσυρό ύφος-. Μου είπε ότι "συγνώμη μωρό μου που ήμουν αλλού σήμερα". Δεν πειράζει μωράκι μου ήθελα να της πω κι έτσι εγώ σε ευχαριστήθηκα. Μου είπε " Δεν μπορώ άλλο αυτή τη δουλειά" Της είπα " Νέα είσαι, ψάξε βρες μια άλλη. Αφού μπορείς" Μου είπε " Σιγά σιγά θα γίνει κι αυτό" "Όλες το ίδιο λέτε" Της απάντησα. Με χαιρέτησε κι έφυγε. Ντύθηκα, είπα από μέσα μου "άλλο ένα εικοσάρικο θυσία στο βωμό του κάλπικου έρωτα" Βγήκα, άφησα τη σοκολάτα σε ένα από τα κομοδίνα και βγήκα έξω στον καθαρό αέρα νιώθοντας τη ζωή μου ακόμα πιο άδεια.