Όλες οι κριτικές για την Μπιάνκα - Ιάσονος 20Α (Μπουρδέλα) Μεταξουργείο

Η Μπιάνκα είναι μια κοντούλα...σγουρομάλλα "φεγγαρομούρα" κορασίδα...λευκόσαρκη - μικρό βυζάκι -,με εμφανείς καταβολές από το πρώην ανατολικό μπλοκ...
Πέρασα στο δωμάτιο που είναι δίπλα στο κουζινάκι για να μην ενοχλούν τα ορκ που φωνάζουν στο σαλόνι...

Ήρθε η μικρά και σε ερώτηση από που είναι,απάντησε "Ρωσία/Μόσχα"...

Επιτόπου την έφερα σε θέση 69...
Η πίπα της σχετικά καλή...αλλά βαρέθηκα γρήγορα!
Καβάλημα επιτόπιο...με την μικρή να με κοιτάει με τις ματάρες της και να με φυλάει σε λαιμό και να δαγκώνει ελαφρά το στήθος μου...

2η στάση ιεραποστολικά,τώρα κοιτούσε μέσα από τον καθρέπτη το όλο θέαμα...
Και αυτή η κορασίδα,πολύ κρέμα στο μουνί...
Αυτό είναι μεγάλη μαλακία...
Άκυρο σε όποια βάζει 1 κουβά αλοιφή λες και είναι στενομούνες...

Δεν καταλάβαινα και πολλά και την γύρισα στα 4...
Εκεί τα έδωσε όλα...αλλά δεν με καύλωνε πλέον λόγω της κρέμας...
Έτσι τηνεγάμησα μηχανικά μέχρι που έχυσα...ευτυχώς δεν τραβήχτηκε αμέσως....


Συμπέρασμα...

Εννοείται,δεν προτείνεται διότι είναι σαν να γαμάς τον λέβιτα του καλοριφέρ...
Δε ήταν και η πιο καθαρή κορασίδα,να τα λέμε αυτά και να τα γράφουμε...
Θέλει πολύ δουλειά και αυτή και εγώ δεν είμαι να δίνω δεύτερες ευκαιρίες πλέον!

Θετικό το ότι δεν δυσανασχέτησε με τον χρόνο - 11 λεπτά - και το ότι έχει σούπερ ματάρες...

Τρίτη, ώρα 17:22
«Κάτσε λιγάκι!», ακούστηκε ο νεαρός αλλοδαπός υπηρέτης απ' το κουζινάκι. Στο σαλόνι ήμουν μόνος. Στα τρία λεπτά της αναμονής μου εκείνος ασχολιόταν με το κινητό του. Σηκώθηκα και πλησιάζοντάς τον ρώτησα: «Τι πρόγραμμα έχει η κοπέλα;». «Νορμάλ», απάντησε παίρνοντας τα μάτια απ' την οθόνη για να με κοιτάξει. «Και πώς τη λένε;». «Μπιάνκα». Του έδωσα το δεκάρικο. «Πέρνα εκεί!», μου έδειξε —καθώς πεταγόταν όρθιος— τη μοναδική άδεια κάμαρα.
Υπήρχε ένα δωμάτιο σ' εξέλιξη κι ένα σε αναμονή πριν από μένα. «Καλή υπομονή!», ευχήθηκα στον εαυτό μου.
Κατά τη δεκατετράλεπτη αυτήν αναμονή, άκουσα δύο φορές πόρτα ν' ανοίγει και τον τσάτσο να ενημερώνει: «Τσιμπουκάκι, μουνάκι, σεξ σε όλες τις στάσεις κι εξήντα εννιά, δέκα ευρώ!». Τη δεύτερη φορά, αμέσως μετά την ενημέρωση, μία χαμηλού αναστήματος, με μαστίδια —άνευ στηθόδεσμου—, καλλίκορμη, νεαρή ξανθιά, με ίσιο μαλλί μέχρι την πλάτη ψηλά κι ομορφούτσικο πρόσωπo εισήλθε σε μένα — είχε φτάσει η δική μου σειρά.
«Γεια σου», της ευχήθηκα. «Γεια σου», μου ευχήθηκε χαμηλόφωνα και χαμογελώντας γονάτισε πλάι μου.
«Μιλάς ελληνικά;», τη ρώτησα. «Νο». «Είσαι απ' τη Ρουμανία;». «Ρωσία». «Τσακ τσακ... Χρατς!», ετοίμασε την καπότα. "Do you speak english?". "A little", ήταν η απάντησή της.
Στη συνέχεια, παίρνοντας θέση ανάμεσα στα πόδια μου, ξεκίνησε μια καλυμμένη πίπα —το πέος σε ηρεμία— σε γρήγορο ρυθμό, που τον άλλαξε —προς αργό— έπειτα απ' την "επίπληξή" μου: "Slowly please! Xe xe xe...".
'Εχοντας το λοιπόν εγκατασταθεί ανάμεσα στα σκέλια μου, συνέχιζε τη μετριο-κακή πεολειχία της.
Κάποια στιγμή της ζήτησα να μετακινηθεί πιο κοντά μου, έτσι ώστε να έχω κι εγώ πρόσβαση στο κορμάκι της. Το έκανε. Αν και φιλιά – γλείψιμο δεν πρόσφερε ούτε γι' αστείο —τ' αρνήθηκε ευγενικά, αλλά σταθερά—, δέχτηκε το δικό μου γλείψιμο – ρούφηγμα των βυζέττων της και κάποια φιλιά στον λαιμό της, ενώ με άφησε —αυτό θα έλειπε, να μην με άφηνε!— να της θωπεύσω σχεδόν κάθε ίντσα της απαλής επιδερμίδας της...
Με τα πολλά καύλωσα, οπότε της ζήτησα να πάρει θέση ιεραποστολική, έτσι ώστε να προχωρήσουμε και στο φίκι φίκι. 'Εχοντας ανοίξει τα μπούτια και μαζέψει τις κνήμες, με "υποδέχτηκε" μέσα της με τις παλάμες της ν' ακουμπούν το στήθος μου. Εκεί μπήκα και βγήκα κάμποσες φορές, νιώθοντας ικανοποιητικά την πρόστριψη, μέχρι τη σεξουαλική εκτόνωσή μου.
Φεύγοντας μου ψιθύρισε ένα "bye". 'Εξω την περίμενε κόσμος.