Όλες οι κριτικές για την Μαρία - Αριστοτέλους 177

Την Τρίτη 31/08/2010 ταξίδεψα με την Emirates από Αθήνα για Dubai (Departure Time: 16:40, Boarding Time: 15:40, GATE: A09, Flight Number: EK 106). Από την ουρά στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, είχα σταμπάρει μια 70-χρονη χήρα, η οποία ήταν τίγκα στα βραχιόλια και ταξίδευε μόνη της. Στο αεροπλάνο δυστυχώς δεν με έβαλαν δίπλα σε καμία καλοστεκούμενη μοναχική γριά ταξιδιώτισσα (που τέτοια τύχη), αλλά κάθισα δίπλα σε ένα νεαρό ζευγάρι που πήγαιναν διακοπές στις Μαλβίδες. Όταν έφτασα στο Dubai, εκεί που χάζευα τα σουβενίρ στα Duty Free, ξαφνικά την είδα μπροστά μου (εγώ ήμουν transfer για Shanghai). Μόλις την είδα, την πήρα από πίσω μέχρι να τελειώσει τα ψώνια της στο συγκεκριμένο κατάστημα. Όταν τέλειωσε, την πλησίασα και έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Για να δούμε προς τα που κατευθύνεται ο απόδημος ελληνισμός. Συγνώμη και εσείς στη Σαγκάη πηγαίνετε;
ΑΥΤΗ: What?
ΕΓΩ: Oh sorry. I have seen you from Athens International Airport and i was thinking that you are from Greece. You do not speak Greek?
ΑΥΤΗ: No.
ΕΓΩ: Ok sorry.
.. και όπου φύγει φύγει (περίμενα ότι θα ήταν Ελληνίδα και ήθελα να την κεράσω κανένα γλυκό στα star-backs, να κουβεντιάσουμε...και ότι ήθελε προκύψει).
Στις 01/09/2010 ταξίδεψα από Dubai για Shanghai (Departure Time: 02:50, Boarding Time: 02:05, Gate: 215, Flight Number: EK 302). Κατά τη διάρκεια της διαδρομής κάθισα δίπλα σε έναν Ολλανδό (τον οποίο τον είχα φλομώσει στις κλανιές), ενώ στο αεροπλάνο δεν υπήρχε ούτε ένας Έλληνας. Εντωμεταξύ, το σπίτι του Κινέζου φίλου μου, με τον οποίο είχα συμφωνήσει να με φιλοξενήσει, ήταν εντελώς τριτοκοσμικό (διαμέρισμα με κοινόχρηστο μπάνιο και κουζίνα, το οποίο βρώμαγε ποντικίλα και επιπλέον δεν είχε μαξιλάρι). Εξαιτίας αυτού, δεν άντεξα να μείνω παραπάνω από μια νύχτα στο σπίτι του και στις 02/09/2010 έψαξα για ξενοδοχείο. Μέχρι να βρω ένα καλό και φθηνό κατάλυμα (με ελεύθερο δωμάτιο) για να μείνω, ταλαιπωρήθηκα και βίωσα τον ρατσισμό σε ολόκληρο το μεγαλείο, καθώς στην Κίνα υπάρχουν αρκετά ξενοδοχεία που δέχονται μόνο Κινέζους. Όλα τα παραπάνω γεγονότα, έριξαν την κάβλα μου στο ναδίρ.
Στις 08/09/2010 στην πτήση από Shanghai για Dubai (Departure Time: 09:10, Boarding Time: 08:25, Gate: G69, Flight Number: EK 305) κάθισα με μια νεαρή Κινέζα, η οποία έβηχε συνέχεια και στην πτήση από Dubai για Αθήνα (Departure Time: 17:30, Boarding Time: 16:45, Gate: 204, Flight Number: EK 103) με μια μιλφάρα, η οποία διάβαζε τους New York Times, αλλά δυστυχώς δεν ήξερε γρι Ελληνικά.
Στις 10/09/2010, αν και δεν ήμουν ιδιαίτερα καβλωμένος (λόγω του jet-lank και λόγω έλλειψης σχετικών παραστάσεων), αποφάσισα να κάνω την καθιερωμένη μηνιαία στουντιό-τσαρκα, γιατί αργότερα πιθανό να μην έχω χρόνο για τέτοια μεγαλεία. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 18:45 και πήγα κατευθείαν στο ίδρυμα της οδού Αριστοτέλους (επειδή η τσατσά που δουλεύει εκεί, έχει δείξει μια προθυμία να κάνουμε κάτι μαζί). Πριν προλάβω να χτυπήσω το κουδούνι, μου άνοιξε η ευγενέστατη και γλυκιά τσατσά και μου παρουσίασε τη γνωστή Μαρία (οπότε εγώ βουρ στο δωμάτιο). Καθώς της έδωσα το 50ρικο, της έπιασα το βραχιολάκι της και με πονεμένο ύφος τη ρώτησα, αν γίνεται μετά το γαμήσι να καθίσουμε παρέα στον καναπέ (όχι στα όρθια φυσικά) για να τα πούμε (ήθελα να καθίσουμε δίπλα-δίπλα κανένα δεκάλεπτο, να συζητάμε και να της κρατάω το χεράκι, για να νιώσω έστω και στα ψέματα ότι υπάρχει μια γριά που με βλέπει σεξουαλικά).
Με το που γδύθηκα, παρουσιάστηκε κατευθείαν η Μαρία. Αρχικά της φόρεσα μόνο το βραχιολάκι του Γύπα, καθώς σκόπευα να χαρίσω το ριγκάκι στην τσατσά (για να τη δελεάσω και να τη συγκινήσω).
Στην αρχή (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό), χορέψαμε και της άγγιζα το μουνί της με τον πόυτσο μου, ενώ τη χούφτωνα στο χέρι με το βραχιόλι. Κατά τη διάρκεια αυτής της στάσης, της είπα και τα νέα από τη Σαγκάη.
Μετά λύπης διαπίστωσα, ότι η στάση αυτή δεν ήταν ιδανική για το συγκεκριμένο timing, καθώς το μέγεθος του πούτσου μου δεν παρουσίασε στατιστικώς σημαντική αύξηση σε επίπεδο σημαντικότητας α=5%. Έτσι έβγαλα από τη συνεδριακή τσάντα τον άσο που έκρυβα στο μανίκι μου (δηλαδή το ριγκάκι του Γύπα, το οποίο και της φόρεσα) και αμέσως μετά της είπα να ξαπλώσω ανάσκελα και να μου πάρει την κλασσική και πατροπαράδοτη πίπα. Κατά τη διάρκεια της πίπας, έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΑΥΤΗ: Πες τίποτα για να καβλώσουμε.
ΕΓΩ: I go to Shanghai. Where do you go my Lady? To Perth? To Dhaka? To Christ Burch? To Oakland? To Seychelles?
ΑΥΤΗ: Εγώ τι να πω τώρα;
ΕΓΩ: Πες «I go to Shanghai».
ΑΥΤΗ: Έτσι μωρό μου, να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΕΓΩ: Oh me to. Do you want to eat together a piece of cake in Star-backs?
ΑΥΤΗ: Ναι.
Μετά από αυτά, υπήρξε ανόρθωση της στύσης. Έτσι, της πρότεινα να κάτσει αυτή από πάνω μου και εγώ ανάσκελα (αφού με ξέρετε ότι είμαι τεμπελάκος στο σεξ). Επειδή όμως το μήκος της στύσης μου, δεν έφτασε όσο έπρεπε, με το που κάθισε αυτή από πάνω μου, πόνεσα και για αυτό το λόγω της είπα να μου πάρει και άλλη πίπα.
Αυτή μου πήρε και άλλη πίπα, αλλά χαΐρι δεν είδα (δεν ήταν η μέρα μου), καθώς η στύση μου παρέμεινε σε σχετικά χαμηλά επίπεδα και μου ήταν εντελώς αδύνατο να χύσω.
Έτσι, αποφάσισε να μου τον παίξει, εφαρμόζοντας τη γνωστή τεχνική του άτεχνου φραπέ. Επειδή όμως, δεν έπιασε ούτε το συγκεκριμένο κόλπο, της πρότεινα να μου πάρει πίπα για μια τελευταία φορά. Με την παραπάνω πίπα και σφίγγοντας το ριγκάκι της με όλη μου τη δύναμη, η στύση μου βελτιώθηκε, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να χύσω με τίποτα.
Τότε, ξαφνικά η τσατσά δυνάμωσε τη μουσική (για να δώσει το σύνθημα «τέλος χρόνου»). Η Μαρία συνέχιζε να μου λέει «Χύσε μωρό μου, χύσε».
Επειδή όμως εγώ ξενέρωσα (δεν μπορώ να το κάνω με άγχος), της είπα να χαιρετηθούμε και να δοκιμάσουμε άλλη φορά. Έτσι και έγινε.
Όταν βγήκα από το δωμάτιο, είπα στην τσατσά να καθίσουμε δίπλα-δίπλα για να της διηγηθώ τα νέα μου από την Κίνα, αλλά αυτή μου είπε ότι έχει δουλειά και έτσι τα είπαμε για δυο λεπτά στα όρθια (εγώ εννοείται ότι της έπιανα και το βραχιολάκι κατά τη διάρκεια της συζήτησης). Όταν όμως χτύπησε το κουδούνι, τη χαιρέτησα δια διευθυντικής χειραψίας και σηκώθηκα και έφυγα.

Από τις 02/08/2010 μέχρι τις 06/08/2010 πήγα με τους γονείς μου διακοπές στην Αλόννησο. Στις 02/08/2010, στο πλοίο EXPRESS ΠΗΓΑΣΟΣ (ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ-ΣΚΙΑΘΟΣ-ΣΚΟΠΕΛΟΣ-ΑΛΟΝΝΗΣΟΣ) είχαμε κλείσει θέση DECK (κατάστρωμα για όσους δεν ξέρουν Αγγλικά). Καθώς περνούσαμε από το σαλόνι της οικονομικής θέσης, είδα μια γιαγιά γύρω στα 70-75, που καθόταν μόνη της. Εκείνη τη στιγμή με έπιασε μια νευρική κάβλα.. (γιατί σκεφτόμουν τι ωραία θα ήταν, αν ταξίδευα μόνος μου). Επιπλέον στις 06/08/2010, καθώς αποβιβάζονταν οι επιβάτες του ιπτάμενου δελφινιού EXPRESS EVIA I στη Σκιάθο (ΠΕΥΚΙ-ΣΚΙΑΘΟΣ), ήταν μια γιαγιά, η οποία ταξίδευε μόνη της και δυσκολευόταν να κατέβει τη σκάλα. Τότε ο μούτσος της είπε: «Το χέρι σου γαμώτο». Αυτή του έδωσε το χέρι της και αυτός την ώρα που τη βοηθούσε, της έτριψε λίγο το ριγκάκι. Τότε εγώ σκέφτηκα «κοίτα τι κωλόφαρδοι είναι μερικοί άνθρωποι» και κάβλωσα από τη ζήλια μου. Αλλά το αποκορύφωμα συνέβη σήμερα το πρωί στην Αθήνα. Καθώς κατευθυνόμουν προς τη στάση του τρόλεϊ για να κατέβω κέντρο, είδα μια γριά γύρω στα 90-95, η οποία είχε κατασκηνώσει έξω από μια τράπεζα. Η γριά αυτή, είχε καμένο πρόσωπο, αλλά ήταν τίγκα στα δαχτυλίδια. Μόλις πέρασα από το σημείο αυτό, κοντοστάθηκα και την κοίταζα αποσβολωμένος. Αυτή με ρώτησε, αν μπορώ να πεταχτώ απέναντι στο περίπτερο για να της πάρω ένα καλαμάκι για το χυμό της. Εγώ φυσικά δέχτηκα και της πήρα το καλαμάκι που ήθελε. Μετά κάθισα δίπλα της, της χαίδεψα λίγο την πλάτη και κατόπιν τα ριγκάκια της. Αυτή πλάνταξε από το γέλιο. Εγώ τη ρώτησα γιατί γελούσε. Αυτή τότε μου απάντησε: «Είσαι καλό παιδί με αρχές». Τότε εγώ τη ρώτησα γιατί κάθεται σχεδόν όλη τη μέρα (την έχω ξαναδεί και άλλες φορές στο παρελθόν) έξω από τη συγκεκριμένη τράπεζα. Αυτή μου απάντησε ότι την πονάει το πόδι της. Τότε εγώ τη χαιρέτησα δια χειραψίας (καταλαβαίνετε γιατί) και συνέχισα τη βόλτα μου. Όλα τα παραπάνω γεγονότα εκτόξευσαν την κάβλα μου στο ζενίθ. Έτσι αποφάσισα το απόγευμα να πάω την καθιερωμένη στουντιότσαρκα. Ξεκίνησα από το σπίτι μου στις 19:45. Αρχικά πέρασα από τα στούντιο της Δροσοπούλου, αλλά ξενέρωσα. Στις 20:05 έφτασα στο συγκεκριμένο στούντιο. Μόλις μου άνοιξε η τσατσά, αυξήθηκαν οι καρδιακοί μου παλμοί (γιατί η συγκεκριμένη τσατσά ήταν γύρω στα 70 και φορούσε ένα χρυσό-στριφτό-σεξουαλικό βραχιόλι). Αμέσως τότε, η τσατσά μου σύστησε τη Μαρία. Η Μαρία είναι 25 ετών, μελαχρινή με πιασίματα από την Κύπρο. Επειδή κάβλωσα πολύ με τη συγκεκριμένη τσατσά, αποφάσισα να μπω μέσα. Πριν δώσω το 50ρικο στην τσατσά τη ρώτησα, αν μπορώ μετά το γαμήσι να της εμπιστευτώ κάτι προσωπικό. Αυτή μου είπε ότι ήταν όλη αυτιά. Έτσι της έδωσα το 50ρικο (χουφτώνοντας φυσικά λίγο το βραχιολάκι της) και γδύθηκα για να περιμένω την κοπέλα. Πριν κάνουμε οτιδήποτε, στην αρχή συστηθήκαμε (αυτή μου είπε ότι γεννήθηκε στην Κύπρο τον Μάρτη του 1985). Κατόπιν της φόρεσα το ροζ δαχτυλίδι και το βραχιόλι του Γύπα, τα οποία τα δέχτηκε αβίαστα (χωρίς πολλές κουβέντες). Μετά από αυτά με ρώτησε σε ποια στάση θα το κάνουμε. Εγώ της πρότεινα στην αρχή (αφού μου φόρεσε το προφυλακτικό), να κάνουμε πισωκολλητό στα όρθια. Αφού στηθήκαμε και οι δυο κατάλληλα, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Κυρίες και κύριοι. Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι εξαιτίας των ισχυρών ανέμων που πνέουν στην περιοχή, το πλοίο EXPRESS ΠΗΓΑΣΟΣ θα σταματήσει στο λιμάνι του Αγνώντα, αντί για το λιμάνι της Σκοπέλου. Παρακαλούνται οι επιβάτες που σκοπεύουν να αποπλεύσουν τις επόμενες μέρες από το λιμάνι της Σκοπέλου, να επικοινωνήσουν με τα κατά τόπους λιμεναρχεία. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας.
ΑΥΤΗ: Έτσι μωρό μου. Θέλω να σε βλέπω να καβλώνεις.
ΕΓΩ: Πλάκα δεν έχω;
ΑΥΤΗ: Ναι.
Κατόπιν, χορέψαμε (εγώ της έτριβα το μουνί της με τον πούτσο μου). Στο σημείο αυτό, έγινε ο παρακάτω διάλογος:
ΕΓΩ: Κυρία μου, δώστε μου το χέρι σας, να σας βοηθήσω να κατέβετε τη σκάλα.
ΑΥΤΗ: Ναι.
ΕΓΩ: Να σας βοηθήσω λίγο με τις βαλίτσες;
ΑΥΤΗ: Ναι.
ΕΓΩ: Για να δω λίγο το εισιτήριό σας; Από ότι βλέπω, κάθεστε στη θέση 19Α. Δώστε μου το χέρι σας, να σας οδηγήσω εγώ.
ΑΥΤΗ: Έτσι.
Επειδή σε καμία από τις παραπάνω στάσεις δεν κατάφερα να χύσω, της πρότεινα να εφαρμόσουμε την παραδοσιακή μέθοδο (δηλαδή να καθίσω εγώ ανάσκελα και αυτή μπρούμυτα). Αυτή δέχτηκε. Κατά τη διάρκεια της στάσης αυτής (και ενώ της έπιανα και της έτριβα με μανία και τα δυο της τα χέρια με τα κοσμήματα), έγινε ο εξής διάλογος:
ΕΓΩ: Φτάσαμε στο λιμάνι της Σκιάθου. Πάμε να καθίσουμε σε αυτή την καφετέρια;
ΑΥΤΗ: Πάμε μωρό μου.
ΕΓΩ: Λοιπόν εγώ θα παραγγείλω ένα παγωτό μπανάνα-σοκολάτα.
ΑΥΤΗ: Αχ πολύ μου αρέσει η μπανάνα σου (και εννοούσε φυσικά τον πούτσο μου).
ΕΓΩ: Πάμε σε αυτό το περίπτερο κοντά στο φάρο να κάνουμε τρελίτσες;
ΑΥΤΗ: Ναι.
Εντωμεταξύ όμως, η στύση μου μειώθηκε και έτσι άρχισα να πονάω. Της το είπα και αυτή αποφάσισε να μου πάρει την κλασσική πίπα, για να επανέλθει η στύση μου. Εκεί που ήμουν έτοιμος να καταθέσω στο στόμα της, τον έβγαλε από το στόμα και έτσι το υγρό-πυρ εκτοξεύτηκε στο χέρι της. Τη χαιρέτησα και της είπα ότι θα ξανάρθω μετά τις 18 Αυγούστου. Με την τσατσά, έγινε ο ακόλουθος διάλογος:
ΕΓΩ: Έρχεστε λίγο για να σας εμπιστευτώ κάτι που θέλω;
ΑΥΤΗ: Ναι μωρό μου.
ΕΓΩ: Λοιπόν, θα σας κάνω μια εισαγωγή. Ξέρετε με τι γυναίκες μου αρέσει να κάθομαι όταν ταξιδεύω μόνος μου με τα ΚΤΕΛ;
ΑΥΤΗ: Με τι;
ΕΓΩ: Με 70άρες και βάλε.
ΑΥΤΗ: Κλείσε μου και εμένα εισιτήριο, για να ταξιδέψουμε και να καθόμαστε όλη την ώρα μαζί.
ΕΓΩ: Δεν ξέρω αν γίνετε, αλλά ήθελα να ρωτήσω αν υπάρχει κάποια μέρα και ώρα να μπορώ να έρθω εδώ και να κάνουμε κάτι μαζί (εννοείται τι).
ΑΥΤΗ: Όποτε θες αγάπη μου.
ΕΓΩ: Δεν πιστεύω να με παρεξηγήσατε με αυτά που σας είπα.
ΑΥΤΗ: Καθόλου αγάπη μου, άντε στο καλό.
Τότε τη χαιρέτησα με διευθυντική χειραψία και έφυγα γελώντας. Αύριο το απόγευμα (δεν ξέρω ακόμα ώρα) που θα πάρω τα ΚΤΕΛ Ν. ΕΥΒΟΙΑΣ, θα πω ότι το εισιτήριο δεν είναι για μένα, αλλά για τη γιαγιά μου. Θα σας πω νέα μετά.