Όλες οι κριτικές για την Βικτώρια - Μίνωος 14 (πάροδος) (Μπουρδέλα) Χανιά

…Το μυστικό σοκάκι της παρόδου Μίνωος, αδιαπέραστο από τις καννίβαλες ματιές των ανθρωπητζήδων με μια στροφή του μόνο κρύβει πληρωμένες ηδονές και ολιγόλεπτες εκστάσεις μακαριότητας που ανταλλάσσει με μοντέρνα γρόσια. Ηδονές που αιωρούνται καρτερικά πάνω στις μυρωδιές των λιπαντικών αναμεμειγμένες με θυμιάματα ινδικών σανδαλόξυλων και φθηνών χημικών οσμών ευφορίας.
Στον κρυφό αυτό λοιπόν κήπο αρκεί να ξεμυτίσεις από το στενό πέρασμα μιάς μάντρας και εξαφανίστηκες πάλι μέσα στην τούρκικη συνοικία.
Πίσω στην χιμπάνθρωπη καταγωγή σου…
Κάποτε διάβαζα σ´ ένα βιβλίο, τον τίτλο του δεν τον θυμάμαι ακριβώς, κάτι για όπιο ήταν, πως ένας μαφιόζος χημικός της French Connection, ο Ζοζέφ Σέζαρι κατόρθωνε να ξεφεύγει από τους διώκτες του εξαιτίας της δαιδαλώδους τοποθεσίας που κρυβόταν το εργαστήριο του στην Μασσαλία.
Αυτόν τον δρόμο που τότε προσπαθούσα να φανταστώ πως θα μπορούσε να ήταν, τον συνάντησα στο μικρό αυτό δρομάκι.

Πρωί στην παλιά πόλη κατευθύνθηκα στην Σπλάντζια, κάθισα κάτω από τον πλάτανο που καθόντουσαν οι μπέηδες και παράγγειλα τούρκικο καφέ, αν όχι αιθιοπικό.
Αφού ήπια το αφέψημα μου κατηφόρισα προς την Μίνωος, έστριψα στο πέρασμα της μάντρας και αμέσως απέναντι μου είχα το 14.
Η τσατσά, μια γλυκιά στρογγυλοπρόσωπη ξανθιά κοντομαλλούσα γυναίκα καθάριζε το εξωτερικό μέρος της πόρτας του μπουρδέλου.
Πλησιάζοντας την καλημέρισα…
Ανοίξατε;
Βεβαίως, δεν βλέπεις τα λαμπιόνια που ανάβουν…
Δεν πρόσεξα, έχει πολύ φως αλλά πράγματι…
Περάστε!
Εισήλθα και από πίσω μου η τσατσά έτρεξε να κλείσει μια κουρτίνα καθώς από πίσω της καθόταν μια μεσόκοπη που μιλούσε στο τηλέφωνο.
Η κοπέλα μας είναι Ρωσίδα είπε με ρώσικη προφορά.
Η Βικτώρια…
Θα την δεις σε λίγο…
Και να σου ξεπροβάλει η Φοντάνα με μακρυά κορακί μαλλιά, τρίμετρη πάνω σε κοθόρνους από μαύρο συνθετικό βελούδο κοσμούμενοι μετά φιόγκων.
Φορούσε μαύρο σουτιέν και κιλοτάκι με μαύρες κάλτσες από δίχτυ γκολπόστ.
Ήταν εντυπωσιακή!
Το πρόσωπο δεν πρόλαβα να το δω γιατί με πολύ τσαχπινιά εξαφανίστηκε όπως εμφανίστηκε.

Ναι, θα πάρω αποκρίθηκα.
Το απλό;
Το σύνθετο, τι περιλαμβάνει;
Μπλα μπλα μπλα κλπ
Η μισή ώρα;
80 γρόσια!
Πολλά δεν είναι;
Δεν φταίμε εμείς, εκ των άνωθεν και με το δάχτυλο της δείχνει προς τα πάνω, υπονοώντας πως ο Βουλγαρουμάνος θεός νταβάς είναι Ακμπάρ…
Όχι το απλό θα πάρω, είπα.
Έδωσα τα 30 αργύρια και μπήκα…
Σκοτεινά, μέχρι να συνηθίσουν τα μάτια και να διακρίνω…
Μόλις και είδα αναφώνησα μα-νι-φίκ!
Το σκηνικό ήταν έτοιμο για γυρίσει βίντεοκλιπ ο Johnny Thunders το “Can’t seem to make you mine”.
Εκστασιασμένος από την καταπληκτική ντεκαντάνς ατμόσφαιρα σκέφθηκα «τι μαλάκας είσαι;».
10 λεπτά είναι χρόνος για χέσιμο, όχι για συνουσία, έτσι αποφάσισα να χώσω ακόμη 50 καπίκια μόλις θα έμπαινε η Φοντάνα.
Η πόρνη εισήλθε μετά από μικρή αναμονή και με χαιρέτησε επισήμως όλο νάζι και γλύκα αφαιρώντας ταυτόχρονα κοθόρνους και σουτιέν.
Τότε της πρόσταξα να πάρει ακόμη 50 παράδες
και να ειδοποιήσει την κυρία τσατσά πως θα γαμηθούμε επί μισαώρου.
Έτσι κι έκανε αλλά την ώρα που άνοιξε την πόρτα για να παραδώσει τα φλουριά, έχωσε την μούρη της η τσατσά για να μου πει αν γινόταν η Φοντάνα δει έναν γρήγορο πελάτη που ξεπετιέται τάχιστα.
Μετά χαράς αποκρίθηκα, χαρά μου…
Έτσι η Φοντάνα μεταπήδησε από μια άλλη εσωτερική πόρτα του δωματίου σε άλλο. Στο 5λεπτο άκουσα ήχους που σήμαιναν ότι το έργο έληξε…
Βρε τον φουκαριάρη σκέφθηκα, κάνει προπόνηση για καναρίνι…
Σε λίγο ακούω την εσωτερική πόρτα να ανοίγει και τι να δω;
Να σου το καναρίνι!
Πρέπει να τρόμαξε και οπισθοχώρησε ατάκτως.
Αφού πέρασαν λίγα λεπτά ξαναεμφανίζεται η Φοντάνα από την κεντρική πόρτα τώρα του δωματίου φέρουσα μειδίαμα αυτοεπιβεβαίωσης που τον είχε ξεπετάξει τόσο γρήγορα.
Ναι μάτια μου της λέω μπράβο σου αλλά εγώ νόμιζα ότι θα γαμήσω άνδρα εξιστορώντας της το τι συνέβει…
Έσκασε στα γέλια.
Αυτό μας έφερε πιο κοντά…
Ήταν πιο γήινη τώρα χωρίς τους κοθόρνους, στα μέτρα μου.
Ψέλλισε λόγια πονηρά, της απάντησα στην γλώσσα της κι αυτό ήταν…
Γαμήθηκε να μάθει πως γίνεται να γνωρίζω ρωσικά.
Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι της απαντώ στην γλώσσα της.
Ρωσικά όμως θυμάσαι μου αντιτείνει.
Έχεις Ρωσίδες γκόμενες υπέθεσε με σιγουριά.
Δεν σου λέω, είναι σικρέτ.
Αυτή την φορά δεν θα ομολογούσα ταΐζοντας την περιέργεια της πόρνης.
Και ναι θα ήταν καλύτερα…

Το πρόσωπο της ακόμη και τώρα δεν το θυμάμαι, θυμάμαι μόνο την λαγνεία που το φώτιζε και την φωνή της, ήταν όμοια με μιας πρώην πόρνης φίλης μου.
Τα φρύδια επίσης πρόσεξα, τα μισά ήταν ξυρισμένα όπως αυτά των ανδρικών ρόλων του κινέζικου θεάτρου.
Θα πρέπει να κατάγεται από το Βλαδιβοστόκ.
Ποντάρισμα, δεν ξέρω τίποτα!

Αίφνης και αφού είχαμε σπαταλήσει κανά 10λεπτο στις απαραίτητες προσεγγίσεις με πλακώνει όχι σε πίπες αλλά σε κάτι πούρα που όμοια τους μόνο ο Φιντέλ ρουφούσε. Με χέρια, με πόδια, χωρίς δαύτα, με μανία απομυζούσε την πούτσα μου χωρίς αύριο.
Πινέλο στα ωά με μαεστρία βιρτουόζας.
Καλλιτέχνης η κυρία δεν θα μπορούσες ποτέ να της πεις « Σιγά τα ωά».
Καλλιτέχνης εσύ, ζωγράφος εγώ σκέπτομαι και την γυρνάω ανάσκελα παίρνοντας θέση προ των πυλών…
Την γλείφω με όρεξη πιέζοντας με το πινέλο εκεί που έπρεπε, ωραίο μουνί, σένιο, μικρό με δυνατή γυμνασμένη κλειτορίδα. Μια γεύση λιπαντικού μου ήρθε στον εγκέφαλο και αυτό με καύλωσε πιο πολύ…
Αρχίζει τα βογκητά και τα τι μου κάνεις πρωί πρωί…
Ξάφνου αναποδογυρίζει και με μιας χάπτει πάλι την πούτσα φέρνοντας το μουνί της στην μούρη μου και το κωλοτρυπίδι μια ανάσα από την μύτη μου.
Ω Άδη, μεγαλοπρεπή άβυσσε, λύσσαξα!
Είχε βαθύ ροδαλό χρώμα σαν αυτό της ώριμης βανίλιας σαν το αποηλιοβασίλεμα της Άπω Ανατολής…

Γαμηθήκαμε, κυλιστήκαμε ιδρώνοντας τα σεντόνια αλλά η σάλα της ήταν ευρύχωρη, όχι διαμπερής, μα αρκετά άνετη για τον Κεμάλ μου…
Φαίνεται πως είχε γνωρίσει μεγαλεία, συνεδριάσεις και συνελεύσεις με πολύ κόσμο.
Ο Κεμάλ είναι μαθημένος σε πιο λιτά πράγματα, σχεδόν ασκητικά…
Έτσι λοιπόν την έβαλα να γλείφει ρώγες και η μινιμαλιστική χούφτα μου παλινδρόμησε ρυθμικά για να έρθει το τέλος.
Μετά το μοιραίο με ρώτησε…
Θα μου πεις πως ξέρεις ρωσικά;
«Τι μενιά λιούμπις;» απάντησα και γελάσαμε και οι δύο.

Δουλεύει από τις 10.00 έως τις 12.00 το βράδυ και δεν έχει πάει ποτέ για μπάνιο και ούτε γνωρίζει την πόλη.
Εργάτρια, μπράβο της!

Υγ Θα παρακαλούσα τους πορδικούς γαμίκουλες, γευσιγνώστες της σπαλομπριζόλας και δολοφόνους της τρόμπας, θερμά να μην με διαβάζουν.